Na twee keer 45 minuten, is het tijd voor de derde helft. Meestal in de kantine van het sportcentrum, soms in de boortoren van de hockey. Natuurlijk, andere sporten kennen een nazit, maar de voetbalkantine blijft het summum van een derde helft. Na de wedstrijd wordt het clublied ingezet:
(melodie: ‘Mooi man’)
Ja, dat is v. v. Drienerlo
Het leven dat is wit en groen
v. v. Drienerlo
Zuipen als een dolle en we worden kampioen
De afgelopen jaren heeft de derde helft een draai om zijn oren gekregen. Het TOM-model heeft de voetballende studenten – zeggen ze zelf– serieuzer gemaakt. Waar eerst alleen de internationals het na één biertje voor gezien hielden, is nu ook de ‘mindset’ van de Nederlandse studenten veranderd. Maar, laten we niet te veel zeuren, voor liefhebbers blijft er genoeg te doen bij de voetbalclub. Zo zijn er de Drienerlo borrels en dagen. Opgeluisterd door een gevarieerd aanbod van bierspelletjes.
Toen v.v. Drienerlo in september 1964 werd opgericht, kreeg de club net één herenteam op de been. Sindsdien groeit de vereniging gestaag. Inmiddels staat de teller op vierhonderd leden, verspreid over vijf heren-, twee dames- en drie zaalvoetbalteams.
Voetbal is voor iedereen. Dat geldt ook voor Drienerlo. Ze zijn niet corporaal, zelfs niet studentikoos. Elk jaar vertrekken er honderd leden, maar er komen er evenveel voor terug. Zo gaat dat: iedereen is welkom.
Drienerlo is een zaterdagclub. Vroeg in de ochtend verzamelen de talenten van Drienerlo zich op de campus. Niet iedereen is fit. De berichten in de groepsapp, gisternacht verstuurd vanuit ‘t Gat, verraden de oorzaak.
De voetbaltas is twee weken geleden meegegaan met een van de jongens. Thuis-thuis heeft zijn moeder zich ontfermt over de vuile was. Moeders blijven moeders, dus stopt ze haar zoon twee grote zakken kip toe, die ze in de zijvakken van de voetbaltas opbergt. Niets vermoedend neemt de held van ons verhaal de schone shirtjes mee en legt één van de zakken met kip in zijn koelkast.
Nadat de voetbaltas twee weken in zijn studentenkamer lag, neemt de voetballer van Driernerlo heren-drie de shirtjes weer mee naar de campus. Gretig trekken de voetballers hun tenues uit de tas, totdat een afschuwelijke geur de kleedkamer vult. Wat blijkt: de voetballer had één zak met kip uit de tas gehaald, maar de tweede nietsvermoedend in het zijvakje laten zitten.
Hoewel de riekende shirtjes een goed wapen vormen, is de stank te erg. De Drienerlose voetballers pakken de uitshirts en voetballen alsnog hun wedstrijd. Na het laatste fluitsignaal gaat de anekdote veelvuldig over de tong, net als de inhoud van de aangerukte glazen bier. Uiteraard blijft het nog lang onrustig in de voetbalkantine.
