Thibats is zijn tijd ver vooruit

| Jelle Posthuma

De UT kent meer sportverenigingen dan studies. Korfbal, turnen, boksen, alles is mogelijk. Maar wat doen de leden als ze dampend en moegestreden, na een klinkende overwinning of een smadelijke nederlaag, de kantine binnenstappen? In deze aflevering van onze studentenrubriek De Derde Helft: Drienerlose Tafeltennisvereniging Thibats.

Photo by: Arjan Reef

DE CLUB.

Thibats heeft 46 leden. Het is al tijden een stabiele groep. In de jaren ’70 was tafeltennis nog de vierde campussport, maar dat zijn vervlogen tijden. Een verklaring? Misschien ligt het aan de ‘kijkbaarheid’: op de tribune kun je het balletje vaak niet eens heen-en-weer zien gaan.

Waar andere sportverenigingen nog aan het begin staan van de internationalisering, is bij Thibats de voertaal al jaren Engels. Een groot deel van de tafeltennisleden is namelijk van internationale afkomst en in het bestuur zelfs driekwart. Thibats klaagt er wel eens over bij de Sportkoepel. Kunnen die algemene vergaderingen nou niet in het Engels? Ze zijn wat dat betreft hun tijd ver vooruit.

HET SPEL.

Een paar jaar geleden kwam het hoogste team van de vereniging uit in de vierde klasse. Het niveau stelde toen nog weinig voor. Tot een aantal sterke tafeltennissers zich aansloten bij Thibats. Het had een aanzuigende werking en steeds meer talenten wisten hun weg te vinden naar de campus. Het hoogste team werd ieder jaar kampioen tot ze uiteindelijk in de promotieklasse belandden.  

Er wordt maandag, dinsdag en woensdag getraind. Op vrijdagavond is er competitie, waaraan zes Thibats-teams meedoen. Tafeltenniswedstrijden gaan net zolang door totdat de winnaar bekend is. Eén keer duurde het zo lang, dat het licht uit ging. Het was één uur ’s nachts: de beheerder wilde naar huis.

(Tekst loopt verder onder foto)

DE DERDE HELFT.

Het was een uitzondering. Meestal zijn de tafeltennissers rond een uur of elf klaar. Dan gaan ze naar de kantine in het sportcentrum en trakteren ze de tegenstanders op een drankje. De tafeltenniswereld is klein: de meeste teams kennen elkaar goed. Het ligt een beetje aan de opponent of ze meegaan naar de Vestingbar, maar studententeams zijn er meestal wel voor te porren. Akris uit Nijmegen en het Groningse Idéfix, beiden collega-studentenclubs, zijn vaste klanten.

Hoe hoger het team, hoe meer er gedronken wordt. Heren 1 spant wat dat betreft de kroon. Eenmaal in de Vestingbar, krijgen de teams met het wedstrijdformulier korting op een blaadje bier. Bij feesten komt regelmatig de beerpongtafel tevoorschijn. Of tafeltennissers meer ‘feeling’ met het balletje hebben dan anderen, weten ze niet. Eigenlijk spelen ze alleen onderling.

Deze zomer gaat een herenteam van de Drienerlose tafeltennisvereniging naar Portugal voor de EU Games, een soort Europees kampioenschap voor studenten. De Enschedese afvaardiging is al tevreden als ze daar één wedstrijd winnen, want het niveau van het toernooi ligt enorm hoog. Het Nederlandse damesteam, dat uit Amsterdam komt, kennen ze wel. De tafeltennissers hebben al een app-groepje aangemaakt. Dan kunnen ze alvast plannen maken. Wie weet voor een Portugese derde helft.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.