Het verhuren van kamers is aan regels gebonden. In alle gemeenten gelden specifieke verordeningen die aangeven wat wel en niet mag. Veel studenten geven de voorkeur aan huisvesting die speciaal voor studenten zijn opgezet. Minder populair is de hospita. De te betalen huur is onderverdeeld in een kale huur en servicekosten. Het ministerie heeft een puntensysteem opgezet om te bepalen wat een redelijke kamerhuurprijs is.
Huur en kosten
De servicekosten bestaan uit gas, water, elektriciteit en de kosten voor het gemeenschappelijk gebruik van voorzieningen, zoals een keuken en sanitaire voorzieningen. Door het tekort aan kamers liggen de prijzen dikwijls boven de bedragen volgens het puntenstelsel. Een tekort drijft de prijs op.
Onderhoud, groot en klein
Groot onderhoud hoort bij de verhuurder, bijvoorbeeld het onderhoud en eventueel vervangen van een cv-ketel. Bij vervanging zal een verhuurder zoeken naar een goedkope cv ketel. Het rendement op de investering van het onroerend goed dient immers zo groot mogelijk te zijn. De energierekening drukt op de verhuurders en is van minder belang voor de verhuurder.
Energielabel
Voor woningen en kantoren is het energielabel verplicht gesteld. Dit geldt echter niet voor kamerbewoning. Het energielabel geldt alleen als de woning in zijn totaliteit wordt verhuurd. Het verhuren van onzelfstandige ruimten, zoals een studentenkamer, valt hier niet onder. Dit betekent in de praktijk dat er weinig of niet geïnvesteerd wordt in energiebesparend wonen.
