‘Het was voor een flink aantal leden toch wel erg schrikken om weer te borrelen’, zegt Bas van Laerhoven. ‘Vooral toen we om half vier ’s nachts bij de muur stonden in een totaal verlaten Enschede.’ Samen met Wouter Kobes en Thomas Remmerts vormt hij het bestuur van Silenus, een dispuut voor (oud-)bestuurders van studieverenigingen van de UT. Via Skype, volledig opgedoft in dispuutkledij, vertellen ze over hun wekelijkse borrel bij de Vluchte.
Ondanks de maatregelen die getroffen zijn, was het toch even wennen, vindt Kobes. ‘Vooral wanneer je aan het begin van de avond met zes man verspreid zit over de ruimte. We borrelen meestal met 10-15 mensen. Zodra iedereen er is, valt de afstand niet meer op. Het is wel moeilijk om met elkaar een gesprek te voeren. De eerste borrels ging dit prima, maar de gesprekstof is nu op. Niemand maakt meer iets mee om te vertellen. We zitten allemaal een week lang in onze kamer uitkijkend naar de gezelligheid van de volgende borrel.’
‘Het viel mij alles mee om mij aan de 1.5 meter regel te houden op de borrels’, vertelt van Laerhoven. ‘De locatie is zowel binnen als buiten erg groot en alles voldoet aan de restricties.’ Kroegbaas Han heeft zijn café flink aangepakt in de periode dat-ie dicht zat, laten de drie weten. Ze vroegen zich van tevoren al af hoe het zou gaan met de deuren, die raakt immers iedereen aan. ‘Totaal geen probleem. Dat gaat met een voetpedaal. Alleen de voordeur moet je nog met de hand open doen’, vertelt Remmerts. ‘En op de vloer liggen blauwe stukjes tapijt waar je kunt zitten of staan. Daarnaast heeft iedereen zijn eigen pasje. Hiermee scan je jouw bestelling. Ook de tap werkt met dit pasje. Zo raak je op de hele avond alleen je pasje, bierglas en de voordeur aan. En na een paar speciaalbier vergeet je de restricties echt niet. Soms loop je langs iemand en kom je net te dichtbij, maar verder dan dat gaat het niet.’
