Aftrap StAf-toernooi: ‘Kelderklasse, maar voelt als Champions League’

| Rense Kuipers

Het jaarlijkse StAf-toernooi ging maandagavond van start. De komende anderhalve maand beslechten de UT-studieverenigingen wie de best voetballende vereniging is. Een reportage langs de velden. ‘Bijna niemand kan voetballen, maar iedereen wil winnen.’

Het gaat richting klokslag 18:00 uur, als de netten van één van de doelen op het Bastilleveld nog omlaag moeten, de scheidsrechter nog nergens te bekennen is en het tweede elftal van studievereniging Isaac Newton een ongecoördineerde warming-up voltooit zonder bal. ‘Wellicht een goede investering voor volgend jaar’, zegt penningmeester Marieke Holters enigszins schuldbewust.

Draaitafel en megafoon

Aan de entourage ligt het niet bij de werktuigbouwkundigen. Een Newton-bus staat achter de dug-outs en bijna het voltallige bestuur is aanwezig. Bovendien is er een DJ met draaitafel – ondersteund door twee kolossale muziekboxen en twee traytjes Klok. ‘Hoeveel wissels heb ik?’, vraagt secretaris en gelegenheidscoach Bernd Boerma, die een megafoon bezit voor de nodige aanwijzingen op het veld. Het antwoord volgt al snel: één. Al druppelen er na het eerste fluitsignaal iets na zessen meer wissels binnen; studenten moet immers ook eten.

Het StAf-toernooi is een jaarlijks terugkerend fenomeen, waarbij voetbalvereniging Drienerlo tekent voor de organisatie. Gedurende anderhalve maand vertegenwoordigen voetbalelftallen hun studievereniging. Dit jaar verdeeld over 24 teams – bijna allemaal UT-verenigingen, op Saxioncombinatie LiNKTaxis na. Op 5 en 12 juni vinden de finales plaats. Daarnaast is er een – verkort – toernooi voor vrouwenvoetballers, die op 4 en 11 juni de strijd beslechten om de best voetballende studievereniging.

Bierteam

Hoge verwachtingen hebben de Newtonianen langs de kant niet van het team. ‘Dit is ons B-team. Of beter gezegd: Bierteam’, zegt Boerma, die erop wijst dat het eerste Newton-team toch altijd tot ver in de knockoutfase doordringt en vorig jaar de finale jammerlijk verloor van Stress.

De tegenstander deze avond: Atlantis, de studievereniging van University College Twente. Al snel na de aftrap worden de verhoudingen duidelijk: Newton staat met de spreekwoordelijke rug tegen de muur en mikt op de counter. De ATLAS-studenten combineren bij vlagen haast Braziliaanse flair met verzorgd positiespel. Het is aan Newton-keeper Antonio Alarcon Grovas en verdedigend kunst-en-vliegwerk te danken dat het na een kwartier nog 0-0 staat. ‘Ik heb slecht nieuws’, meldt Boerma aan zijn collega-bestuurders. ‘Mijn aanvalsplan werkt niet – of ja, noem het een gebrek aan een aanvalsplan. Maar Atlantis heeft maar één team, dus we hebben pech dat zij er ook nog goede voetballers bij hebben.’

Klok en Punk IPA

De constatering is tekenend voor de Drienerlose kelderklasse-saga die zich deze avond voltrekt. Het gebrek aan gogme en souplesse bij een enkeling wordt ruimhartig gecompenseerd door de nodige hartstocht en inzet. Ondanks dat Alarcon Grovas een penalty uit de hoek plukt, is de ruststand 2-0 voor Atlantis. Ook buiten het veld is het krachtsverschil duidelijk; waar een moegestreden Newton-wissel zichzelf trakteert op een lauwe Klok, nuttigt een Atlantis-supporter een Brewdog Punk IPA.

Bestuurder Josefina Luchia Puig en commissielid Kylie Voelker kijken goedkeurend toe. ‘Aan enthousiasme om mee te doen was geen gebrek. Sport brengt mensen samen’, zegt Voelker. ‘Volgens mij hebben we van elk studiejaar wel iemand uit het veld staan’, vult Luchia Puig toe. ‘Inclusief alumni die nog steeds lid zijn van de vereniging.’

Champions League

Terwijl Atlantis gestaag uitloopt naar een eindstand van 8-2, spelen gelijktijdig ConcepT 2 en Communiqué op het Verre Veld. Communiqué werkt op dat moment aan monsterscore van 10-1, als de Mannschaft van Astatine binnendruppelt voor een krachtmeting met het eerste team van ConcepT. Ook hier kan de kelderklasse-bingokaart erbij gepakt worden: een arme boom die wordt aangewezen als openbaar toilet, gelegenheidsvoetballers die goedkope Decathlonkicksen inlopen en een tas met voetbalshirts die – gezien de reacties op de geur – een jaar heeft doorgebracht in een voorraadkast van de bestuurskamer.

Astatine-coach van dienst Wouter van Leeuwen – uit de roulatie vanwege een schouderoperatie – tekent op een whiteboard de opstelling en looplijnen uit. De hamvraag aan hem: de magie van het StAf-toernooi, is die in woorden te vatten? ‘Pfoeh, heb je even? Bijna niemand kan voetballen, maar iedereen wil winnen. Uiteindelijk speel je allemaal voor de eer van je eigen studievereniging, dus er staat wel degelijk wat op het spel. Daarom is iedereen zo bloedfanatiek.’ Hij kijkt even om zich heen. ‘Jongens, de magie van StAf?’ ‘Winnen van vrienden die bij andere verenigingen zitten’, luidt een antwoord, gevolgd door een respons die op de meeste consensus kan rekenen bij de advanced technologen. ‘Dit is de kelderklasse, maar het voelt als de Champions League.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.