Hij is al weer een tijdje terug in Nederland en heeft inmiddels zijn draai gevonden, maar voor de docent communicatiewetenschap Niels Baas was het even schakelen na zijn verblijf van twee maanden in het Afrikaanse Ghana. ‘De mensen, de taal, de cultuur, het is allemaal zo anders’, aldus Baas.
De docent verbleef in het plaatsje Larabanga in het noorden van Ghana. Samen met de dorpsbewoners bouwde hij aan een school, bedoeld voor kinderen die geen ouders meer hebben of uit heel arme gezinnen komen. De school is bijna af. ‘Alleen het dak moet er nog op’, zegt Baas die trots is op het resultaat. ‘Ik weet zeker dat het goed komt. Ik heb veel contact met het hoofd van de school via Facebook. Hij houdt me op de hoogte.’ Baas vertelt nog een totaalbedrag van 1100 euro nodig te hebben voor het dak. ‘De eerste driehonderd zijn al binnen. Dat gaat lekker. Tot nu toe hebben we 2500 euro in het project gestoken.’
De bouw wordt gezamenlijk opgepakt door de dorpsbewoners. ‘De imam heeft de leiding. Het dorp is onderverdeeld in kleine regio’s met elk een chief. Zij overlegden met elkaar over de school en stelden een stuk grond beschikbaar. Vervolgens helpt iedereen mee. De vrouwen halen water en de mannen sjouwen met stenen en cement. En dat tijdens de ramadan. Ik was verbaasd hoe goed ze werkten zonder te eten en te drinken en hoe gedisciplineerd ze waren in het vasten’.
Na een dag werken aan de school, vond de docent het erg prettig om terug te gaan naar zijn hotel, een eindje verderop. ‘Even weg uit de drukte en het lawaai en even weer op mijzelf. De status die je als blanke hebt, is soms best vermoeiend. Je verkeert in een uitzonderingspositie. De spotlights zijn continu op jou gericht. Iedereen springt bovenop je en wil wat van je. Kinderen roepen je na, willen je huid voelen en je haar. Vervolgt: ‘Het is ook moeilijk te achterhalen waarom iemand je aanspreekt. Soms is het zonder bijbedoelingen en oprecht, maar het komt ook voor dat iemand wat van je wil. Daarnaast is het bizar om de invloed van je huidskleur te ervaren. Staat er een lange rij, dan laten de mensen je voor. Is er geen zitplaats in de bus, staan ze voor je op, in een taxibusje zit jij voorin. Dat voelt best bezwaard.’ Baas was bijna alleen omringd met donkere mensen. ‘Het was even weer wennen om na terugkomst college te geven aan een zaal met voornamelijk blanke studenten.’
Lesgeven deed hij ook in Larabanga. Volgens hem hebben de Ghanezen in het dorp een vertekend beeld van de wereld. ‘Ze kennen alleen hun eigen lokale omgeving. Ze weten de geografie van het eigen land niet. Ik vertelde over piramides, maar ze weten niet wat het zijn. Ik liet een afbeelding van een achtbaan zien. Ze konden het niet bevatten.’
Op de vraag of hij in het land kan wonen, is Baas resoluut. ‘Nee. Ik heb het kort overwogen, maar de verschillen zijn te groot. Ik heb er het geduld ook niet voor, ben te geworteld in de westerse cultuur. ‘ Volgens hem is er ook geen gelijkwaardigheid. ‘Ik ben de gever, van geld en intellect. Wat je terugkrijgt is liefde, maar je kunt niet even met iemand praten of sparren over bepaalde dingen.’ Dat hij nog een keer teruggaat, staat vast. ‘Maar ik heb ook mooie verhalen gehoord over Nepal. En ik wil een keer mee varen met een verpleegboot.’
