Adedapo komt uit Nigeria. In augustus 2014 reisde hij voor het eerst naar Nederland om daar zijn studie aan de UT te starten. Na een lange reis van bijna twintig uur arriveerde hij eindelijk op vliegveld Schiphol. Hij wist dat hij een trein naar Enschede moest pakken, maar wist niet hoe hij het station moest vinden.
Om een routebeschrijving te vragen benaderde Adedapo een man in de ontvangsthal van het vliegveld. De man zag er vriendelijk genoeg uit en vertelde Adedapo dat hij net de laatste trein naar Enschede had gemist. De man zei dat er die dag geen andere treinen naar Enschede gingen en stelde Adedapo voor om een taxi te nemen naar een station in de buurt, waar hij een andere trein kon nemen.
‘Ze pakten mijn bagage’
‘Ik kende de omgeving niet en wist niet wat ik moest doen’, zegt Adedapo. Voordat hij kon beslissen, pakte de man zijn bagage en bood hem aan mee te lopen naar de taxi. ‘Toen hij mijn tas meenam en me richting een auto duwde, wist ik dat ik in gevaar was’, legt Adedapo uit. En dat was hij ook. De man stopte Adedapos bagage, inclusief al zijn documenten en geld, in de kofferbak van de auto. Adedapo kon niet anders dan ook in de auto te gaan zitten, waar een andere vreemde man al wachtte.
Geld uit Nigeria
Adedapo vertelt wat er daarna gebeurde: ‘We zaten allemaal in de auto en ze begonnen te rijden. Snel daarna vroegen ze naar mijn geld. Ik zei dat ik geen geld bij me had, wat niet klopte. Gelukkig zat al mijn geld in mijn koffer, in de kofferbak. Ik had een klein bedrag op zak, dat ze pakten. Ze geloofden niet dat ik niet meer geld had en vroegen me om mijn familie te bellen, zodat zij me meer konden sturen. Ik legde uit dat de accu van mijn telefoon leeg was en dat mijn telefoon niet eens werkte in Nederland. Ze bleven rijden en probeerden me te overtuigen om op de een of andere manier contact te leggen met mijn familie in Nigeria.’
Na ongeveer een uur rondrijden wist Adedapo de mannen eindelijk te overtuigen dat hij ze niet meer geld kon geven. ‘Ze zetten me af in een of andere stad. Ik pakte mijn bagage, ging naar het station en wist dezelfde nacht nog in Enschede te komen’, zegt Adedapo.
Veilige terugkeer
Ook al was Adedapo ongedeerd en veilig op de UT aangekomen, hij was nog steeds in shock en te bang om zijn kamer te verlaten. Na een paar dagen nam zijn familie contact met de UT op om te checken of hij het goed maakte. Medewerkers van het International Office zochten in hun database en vonden waar Adedapo verbleef.
‘Ik ben meteen gaan kijken bij Adedapo om zeker te zijn dat hij in orde was’, zegt Menno Bergman van het International Office. ‘Toen ik aankwam, vertelde Adedapo mij wat er gebeurd was. We gaven hem contactgegevens van studentenbegeleiding, zodat hij de hulp kon krijgen die hij nodig had.’
Om het verhaal positief te eindigen, zegt Adedapo dat hij na zijn ontvoering alleen maar aangename ervaringen heeft gehad: ‘Ook al was mijn eerste dag in Nederland verschrikkelijk, al het andere tot nu toe is schitterend. Dit land heeft me erg goed behandeld en ik geloof dat ik al mijn pech nu al verbruikt heb.’
Pick-up service voor nieuwe studenten
‘Ook al ben ik niet bekend met soortgelijke incidenten, het is enorm belangrijk Adedapos verhaal te delen’, zegt Bergman. ‘We moeten iedereen ervan bewust maken dat zulke incidenten kunnen gebeuren. Dit verhaal benadrukt het belang van de pick-upservice. Alle internationale studenten moeten hiervan op de hoogte worden gebracht.’
Iedere nieuwe internationale student kan zich registreren voor de pick-upservice. Als onderdeel van deze service worden nieuwe studenten opgehaald door een mentor, direct bij het vliegveld.
Nadat studenten zijn toegelaten tot de UT ontvangen ze een e-mail die ze informeert over de pick-upservice en de introductieperiode. Alle nieuwe studenten krijgen bovendien een link van de voorbereidingswebsite en het handboek voor internationale studenten toegestuurd, die beide veel nuttige informatie bevatten over openbaar vervoer en de route naar de UT.
‘Ik vind het onze verantwoordelijkheid en verplichting om studenten informatie te leveren. Reizen naar een vreemd land is stressvol en verwarrend. Daarom moeten we ze zoveel mogelijk ondersteunen’, besluit Bergman.
