'Fijn om jullie nog een keer te zien', glimlachte minister Bussemaker voor aanvang van de Studentenkamer, het periodieke overleg van de inister met de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) en het Interstedelijk Studenten Overleg. 'Ik vond het een heel leuk, enerverend en succesvol jaar – ook voor jullie, al kan ik dat misschien beter aan het eind van de bijeenkomst zeggen.'
Ja, wie weet wat de studenten nog wilden doen in hun laatste dagen. Hun opvolgers zaten in het publiek, maar die nemen de fakkel zaterdag pas over. De ervaren bestuursleden zouden nog even fel kunnen uithalen.
Redelijkheid
Maar de redelijkheid en vriendelijkheid overheersten, al was het maar omdat de minister en de studenten het goeddeels eens waren. Maakten de studenten zich zorgen om de toegang tot het hoger onderwijs nu de basisbeurs is afgeschaft? Nou, minister Bussemaker ook! Geen grote zorgen, waarschijnlijk, maar toch.
Gehandicapten en jongeren zonder hoogopgeleide ouders gingen dit studiejaar minder vaak naar het hoger onderwijs, misschien wel door het nieuwe leenstelsel (‘studievoorschot’). Voorlichting moet uitkomst bieden, meent Bussemaker, want ondanks alle filmpjes, open dagen, folders en brieven weten jongeren niet altijd genoeg van het nieuwe leenstelsel. ISO en LSVb mochten haar 24 uur per dag bellen als ze een goed idee hadden om de voorlichting te verbeteren. 'Dat zeg ik over jullie schouders tegen de nieuwe bestuursleden.'
Finetunen
En Bussemaker wilde best toegeven dat de situatie voor gehandicapte studenten nog niet ideaal is: ze hebben met allerlei nieuwe maatregelen te maken die nog 'gefinetuned' moeten worden. Neem de financiële steun van gemeenten aan gehandicapte studenten: de bedragen lopen enorm uiteen. De minister gaat kijken 'hoe logisch de verschillen zijn'. Of de financiële steun aan gehandicapten gewoon weer via studiefinancieringsinstantie DUO kan lopen? Daar wilde ze niets over zeggen.
Over andere kwesties zou ze nog brieven sturen aan de Tweede Kamer of vond ze dat ze al genoeg had gedaan. ISO en LSVb willen meer grip op het profileringsfonds, waar studenten een beroep op kunnen doen als ze buiten hun schuld studievertraging oplopen: moeten onderwijsinstellingen daar niet enigszins hetzelfde mee omgaan? Maar Bussemaker hield de boot af. Ze heeft universiteiten en hogescholen al gevraagd om een overzicht waar ze het geld van het fonds precies aan uitgeven en daar wil ze op wachten.
Protest
De LSVb protesteerde daartegen. Als twee studenten een voedselvergiftiging krijgen in hetzelfde restaurant, maar de een studeert in Utrecht en de ander studeert in Amsterdam, dan krijgen ze een verschillende vergoeding. En bestuursleden van dezelfde studentenvereniging krijgen van de ene onderwijsinstelling een hogere beurs dan van de andere. Is dat niet raar? Moeten er niet normbedragen komen?
Nee, vond Bussemaker. Het kan ook per student verschillen hoeveel last je hebt van een voedselvergiftiging ('denk maar aan studenten met een functiebeperking') en die vergoedingen voor studentbestuurders? Dat moesten de studenten gewoon met de twee colleges van bestuur bespreken. Die moesten het dan maar uitleggen.
Zo kwamen er nog meer onderwerpen aan de orde, van docentkwaliteit tot bindend studieadvies, maar harde toezeggingen kregen de studenten niet, laat staan dat ze de minister tot nieuwe inzichten konden brengen. Wel vindt ze het een 'fantastisch idee' van de LSVb om een keer samen op werkbezoek te gaan bij hogescholen die goede studievoorlichting aan mbo’ers geven.
