In 1968 heet de Universiteit Twente nog Technische Hogeschool Twente. Op de voorpagina van het THT-nieuws prijkt op 5 september een aankondiging: ‘Bij het begin van de bouw van het nieuwe sportcentrum zal een turnknots, waarin documenten van 1968 over de sportbeoefening bij onze hogeschool zijn opgesloten, worden aangeboden en ingemetseld.’
Broodjeaapverhaal
Huidig hoofd sport, Sanne Kleinenberg, kent het verhaal van de kegel. ‘Het gaat bij ons van leidinggevende op leidinggevende. Volgens mij is het geen broodje aap. Er zijn foto’s van de inmetseling. We hebben bij de laatste verbouwing, zo’n twee jaar geleden, nog uitgebreid gezocht. Voor ons moest het natuurlijk vóór 6 september 2018 duidelijk zijn of-ie er daadwerkelijk ligt. De plek is min of meer bekend: precies in het midden van de kuil van het Sportcentrum, maar daar is bij de verbouwing niets gevonden.’
Het storten van de vloer van het Sportcentrum in 1968. Foto uit: Archief U-Today.
Tijdcapsule
Sietze Stellingwerff (71) was in 1968 voorzitter van de Sportraad op de THT. Hij herinnert zich, als een van de initiatiefnemers, de ingemetselde kegel. ‘Het was een aluminium kegel met een holle binnenkant. Daar zaten papieren in met actuele informatie over de sportverenigingen en haar besturen. Zie het als een soort tijdcapsule die ze later kunnen opgraven. Eerst hadden we het idee om als opdracht het jaar 2000 mee te geven, maar uiteindelijk hebben we gekozen voor vijftig jaar later: 6 september 2018.’
‘Hij moet er liggen, geen twijfel over mogelijk’
Hoewel Stellingwerff de papieren zelf in de kegel heeft ‘gefrommeld’, was hij niet bij het echte metselwerk. ‘Ik had een tentamen voor mijn studie werktuigbouwkunde. Dat is achteraf wel jammer, want ik noteer dingen altijd goed. En de locatie van de kegel, die hooguit 40-50 centimeter lang is, hebben ze onvoldoende vastgelegd.’
Het gevolg: ook bij Stellingwerff is de precieze locatie van de kegel onbekend. ‘De aanduiding die ik ken, is in het centrum van de Sporthal bij de trap. Het zal niet eenvoudig zijn om de kegel te vinden. Maar hij moet er liggen, geen twijfel over mogelijk. Ik weet dat er een jaar of zeven geleden nog eens is gehakt in de vloer. Toen hebben ze niets gevonden. Trouwens, er zijn vijftig jaar geleden kleine kegels uitgedeeld aan het publiek, die moeten ook nog ergens zijn.’
Sietze Stellingwerff (op de voorgrond) maakt samen met Henk Geersen (LV&S) de kegel dicht. Foto uit: Never Ending History, de geschiedenis van sport op de campus.
Openbreken
Alle goede pogingen ten spijt: het Sportcentrum mist de deadline van 6 september 2018. Een nieuwe poging om de kegel te vinden, zal voorlopig niet plaatsvinden volgens Kleinenberg. ‘Ik heb wel even overlegd met Pim Fij (directeur Campus en Huisvesting), maar we gaan de vloer niet nog eens openbreken. Het is wel heel jammer dat er niets is gevonden. We willen de geschiedenis graag levend houden.’
Zo blijft de ingemetselde turnknots voorlopig een onopgelost mysterie. Het lijdt volgens alumnus Stellingwerff geen twijfel dat-ie er ligt. ‘Het is een aluminium ding. En tegenwoordig heb je allemaal slimme apparaten: dus wie weet komt de kegel ooit nog eens tevoorschijn.’
