Instellingen die onderwijs verzorgen in een andere taal moeten volgens de wet een zogeheten gedragscode hebben waarin ze die keuze toelichten. Maar volgens Kamerleden die zich zorgen maken over de ‘verengelsing’ van het hoger onderwijs is dat lang niet altijd het geval. Het inspectierapport waar zij in het voorjaar om gevraagd hadden, is inmiddels verschenen en geeft hun gelijk.
Overtreding
Van de 77 instellingen die anderstalig onderwijs verzorgen, hebben er 43 zo’n code in huis. De 34 andere instellingen – twee bekostigde universiteiten, zestien bekostigde hogescholen en zestien niet-bekostigde onderwijsinstellingen – hebben dat niet. Zij overtreden dus de wet.
Maar ook de instellingen die wél over een gedragscode beschikken, doen niet alles volgens het boekje. Ze zetten bijvoorbeeld hun uitgangspunten niet helder uiteen en werken hun argumentatie onvoldoende uit.
‘We zien dat de invulling van de huidige gedragscodes summier is en te weinig handvatten biedt voor een passend taalbeleid, op instellingsniveau, maar ook binnen het stelsel als geheel’, schrijft de Onderwijsinspectie. Vervolgonderzoek moet uitwijzen hoe het komt dat instellingen zich niet aan de wet houden als het gaat om taalbeleid.
Blijvend aandacht
Minister Van Engelshoven noemt het ‘onacceptabel’ dat niet alle universiteiten en hogescholen over een gedragscode beschikken en gaat hen daarop aanspreken. ‘Van instellingen mag verwacht worden dat zij continu blijven nadenken over de meest gewenste taalkeuze en hier goed beleid op maken.’
Van Engelshoven werkt op dit moment aan een wetsvoorstel over taal en toegankelijkheid in het hoger onderwijs – het staat momenteel online voor consultatie. Ze wil het inspectierapport bij de verdere uitwerking betrekken.
