‘Bij ons zijn de PDEng-programma’s tot dubieuze contracten gerekend, maar dat zijn fundamenteel andere programma’s’, aldus Van der Velde. ‘Uiteraard vinden we het erg belangrijk dat we eerlijke arbeidsvoorwaarden bieden en promovendi een gedegen mogelijkheid bieden tot het doorlopen en succesvol afronden van een promotietraject. Bij ons zijn de PDEng-programma’s echter tot dubieuze contracten gerekend. Dat vinden we niet terecht, want dit zijn fundamenteel andere programma’s dan promotietrajecten.’
Zonder de PDEng-programma’s blijven er nog drie mogelijk dubieuze contracten over, zegt de UT-woordvoerder. ‘Daarvan betreft er één een mogelijkheid tot uitwisseling en de twee andere contracten hebben een gegarandeerde financiering voor drie jaar - conform de EU-financiering uit het Marie Sklodowska-Curie-programma. Daarbij hebben we de mogelijkheid tot een vierde jaar die we als UT zelf kunnen bieden.’
Vier jaar fulltime
Promovendi aan Nederlandse universiteiten horen vier jaar fulltime in dienst te zijn. Dat is in juli 2018 vastgelegd in de cao. Het aandeel contracten onder promovendi waarbij dat niet zo is, schommelde de laatste jaren tussen de 10 en 15 procent.
Verbetering
Dat was in 2019 nog steeds niet anders, blijkt uit de nieuwe monitor arbeidsvoorwaarden van het Promovendi Netwerk Nederland. Ruim twaalf procent van de promovendi kreeg in dat jaar een ‘dubieus contract’ aangeboden: ze moeten genoegen nemen met een contractduur korter dan vier jaar of met een deeltijdsaanstelling.
Maar de verschillen tussen universiteiten zijn groot, stelt het PNN. Zo is bij de TU Eindhoven slechts 1,5 procent van de aangeboden contracten dubieus. Ruimte voor verbetering is er bij de Vrije Universiteit Amsterdam (20,3 procent), de Rijksuniversiteit Groningen (20,2 procent) en de Erasmus Universiteit Rotterdam (19 procent).
Vage teksten
Verreweg de meeste vacatureteksten voor promovendi zijn nog veel te vaag als het gaat om arbeidsvoorwaarden, blijkt uit de monitor. Het PNN nam 1872 vacatures onder de loep. Lang niet allemaal vermelden ze hoelang de aanstelling duurt, hoe hoog het salaris is en of de promovendus moet lesgeven.
Ook op dit punt scoort de ene instelling beter dan de ander. Bij de TU Delft is ruim 98 procent van de vacatures voldoende transparant. Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich de Radboud Universiteit Nijmegen, de Vrije Universiteit Amsterdam en Wageningen Universiteit, waar hooguit 15 procent van de vacatures voldoende duidelijkheid biedt.
Lijstjes
Het is voor het eerst dat de monitor ook verschillen tussen instellingen laat zien. ‘Universiteiten zijn dol op ranglijstjes’, zegt PNN-voorzitter Lucille Mattijssen. ‘Als ze ergens in de top staan, gaat de vlag uit. En misschien nog wel belangrijker: niemand wil onderaan staan.’
In voorgaande jaren was het probleem met de dubieuze contracten ook zichtbaar, legt Mattijssen uit. ‘Maar niemand voelde zich echt aangesproken. Nu zie je opeens waar het goed gaat en waar het mis lijkt te gaan. Hopelijk nemen de instellingen een voorbeeld aan elkaar.’
