Nu de Brexit een feit is, moeten ook EU-wetenschappers een visum aanvragen om te werken in het Verenigd Koninkrijk. Daar komt niet alleen het nodige papierwerk bij kijken, maar ook allerlei extra kosten. Die zouden voor veel onderzoekers reden kunnen zijn om te bedanken voor een Britse baan, meldt tijdschrift Times Higher Education.
Prijzig
Hoe zit dat dan precies? De aanvraagkosten voor het visum van de wetenschapper zelf zullen in de meeste gevallen geen probleem zijn: voor EU-werknemers bedragen die 55 pond. Wie een partner en kinderen wil meenemen, betaalt voor hen wel fors meer, blijkt op de website van de Britse overheid: ten minste 610 pond per persoon.
Maar die kosten zijn eenmalig. Veel prijziger nog is de verplichte zogeheten ‘health surcharge’, een jaarlijkse extra bijdrage om toegang te krijgen tot Britse gezondheidszorg. Deze toeslag bedraagt doorgaans 624 pond per persoon per jaar.
Vooruitbetalen
Een rekenvoorbeeld: een wetenschapper die samen met een partner en twee kinderen naar het VK wil verhuizen, betaalt aan deze zorgtoeslag bijna 2.500 pond (omgerekend bijna 2.900 euro) per jaar. En daar komen de eenmalige aanvraagkosten voor het visum dus nog bij.
Het lastige is vooral dat de zorgtoeslag tegelijk met de kosten voor het visum voor het gehele verblijf moeten worden vooruitbetaald. Oftewel: hoe langer iemand van plan is om in het VK te werken, des te meer geld er op de spaarrekening moet staan. Voor een verblijf van drie jaar zou het hierboven genoemde gezin van tevoren ruim tienduizend euro moeten neertellen.
Teruggave
Is dat geld voorgoed verloren? Niet per se. Volgens de Rijksoverheid zijn er ‘mogelijkheden tot teruggave’ van de zorgpremie als iemand in Nederland verzekerd blijft. Maar daarover beslissen de ‘Britse uitvoerders’.
En inderdaad, ook op hun website wordt een ‘full or partial reimbursement’ voor bepaalde EU-werknemers genoemd. Maar garanties worden niet gegeven en de voorwaarden lijken per type visum te verschillen. Wie geld terug wil, moet hoe dan ook contact opnemen met de National Health Service.
Kortom: erg duidelijk is het allemaal niet en feit blijft dat er van tevoren een flink voorschot moet worden overgemaakt. En dan is het dus de vraag of Europese wetenschappers daarop zitten te wachten. Volgens Times Higher Education zien Britse universiteiten de interesse van Europese wetenschappers voor een carrière in het VK sinds de Brexit slinken, zowel bij de meer senior functies als bij postdocposities.
En studenten dan?
Voor studenten geldt iets meer zekerheid, weet internationaliseringsorganisatie Nuffic. Als ze langer dan 6 maanden in het VK studeren, moeten ook zij een health surcharge betalen van 470 pond per jaar. Maar dat bedrag kunnen ze pas vanaf 1 januari 2022 terugvragen. Dat geldt ook voor studenten die dit jaar al in het VK gaan studeren, licht een woordvoerder toe.
Wie nu nog wil studeren aan een gerenommeerde Britse universiteit moet sowieso diep in de buidel tasten. Een volledige bachelor volgen aan Oxford bijvoorbeeld kost Nederlandse studenten vanaf september tussen de 27 en 38 duizend pond per jaar: drie tot vier keer meer dan voorheen.
