Voor de vierjarige internationale wedstrijd ontwikkelde i-Botics, een consortium dat onder leiding staat van de UT en TNO, een zogenaamd avatarsysteem. Met dit systeem kruipt een menselijke controller of piloot als het ware in de huid van een robot (de avatar). De controller kan op afstand realtime horen, ruiken, voelen en communiceren, terwijl de robot zich elders in de wereld begeeft. Een belangrijke toepassing is het uitvoeren van taken in een gevaarlijke omgeving. Stramigioli: ‘We gebruiken met onze techniek de body van een robot en de denkkracht van een mens.’
i-Botics is het enige Nederlandse team dat meedeed aan de eindstrijd van de ANA-Avatar Xprize competitie, met een prijzenpot van tien miljoen euro. Tijdens de wedstrijd bereikt het team zonder veel problemen de finale, die bestaat uit twee rondes. De avatars moeten in de finale op een podium een parcours afleggen met verschillende opdrachten, zoals het hanteren van een boormachine en het wegen van gevulde flessen. De teams worden beoordeeld door een jury en krijgen na afloop punten toebedeeld.
Cruciaal is ook de operator die zich in een andere ruimte bevindt, en die in de huid van de robot kruipt. Deze avatorpiloot is een willekeurig aangewezen jurylid dat door het team wordt geïnstrueerd. Over de operator van de eerste ronde is Stramigioli niet te spreken. ‘Het jurylid gebruikte ons systeem niet goed en stond te kletsen, heel irritant.’ Niettemin weet het team een redelijke score te behalen. ‘Voor de tweede ronde kregen we een goede piloot, ook de training verliep erg goed. Dat was veelbelovend.’
Maar in de tweede ronde van de finale speelt een slechte netwerkverbinding het team parten. ‘We hadden al eerder problemen met het netwerk tijdens de wedstrijd, terwijl dit de afgelopen vier jaar tijdens testen nooit een probleem opleverde. Gek genoeg waren de problemen bij ons ook groter dan bij andere teams. Ik heb nog voorgesteld om gewoon een kabel te trekken. Maar daar werd door de organisatie niets mee gedaan. Toen we de robot naar de arena verplaatsten voor de tweede ronde van de finale, viel de verbinding vrijwel geheel weg. Hierdoor bereikte onze robot de finish niet.’
Volgens Stramigioli lag een tweede en misschien zelfs eerste plek binnen handbereik, maar dat ging door de netwerkproblemen niet door. ‘Heel frustrerend, want het lag niet aan ons. Door de infrastructuur konden we niet zo goed presteren als we hoopten.’ Ondanks het teleurstellende resultaat was het evenement volgens de hoogleraar een ‘geweldige ervaring’. ‘Het team was exceptioneel, echt ontzettend professioneel. Daar ben ik heel trots op. Ook de onderlinge sfeer tussen de teams was fantastisch.’
Uiteindelijk ging de eindoverwinning naar het Duitse team NimbRo. De tweede plek was voor Frankrijk en de derde voor de VS. Als i-Botics niet getergd zou zijn door netwerkproblemen, had het volgens Stramigioli een volledig Europees podium kunnen zijn. ‘Het geeft maar aan hoe sterk Europa is op het gebied van avatar-technologie en telerobotica.’
