Hoe lang ben je al werkzaam op de UT?
‘Op de kop af twintig jaar. In een team met vier andere collega’s ben ik financieel projectmanager. We ondersteunen vakgroepen, vooral in het omgaan met externe geldstromen. Voordat wetenschappers een subsidieaanvraag doen hebben we nauw contact met ze. Als ze eenmaal geld hebben binnengehaald is het vooral zaak om alle plooien voor ze glad te strijken wat betreft de subsidievoorwaarden. We leven bij de gratie van de wetenschappers, dan moet je ook zorgen dat je ze goed ondersteunt, vind ik.’
En sinds twee jaar ben je ook voorzitter van personeelsvereniging de UT-Kring.
‘Ja, we hebben een solide vereniging. We vormen een hecht team, met een activiteitencommissie die bruist van de ideeën. En we zijn apetrots en heel zuinig op Trudie (Hondelink, red.). Qua activiteiten hebben we uiteraard de klassiekers als de Libelle Zomerweek en bloemschikken, maar UT-medewerkers kunnen op ons initiatief bijvoorbeeld ook op uitjes naar voetbalwedstrijden.’
Welke activiteit staat als eerste op het programma?
‘Aanstaande donderdag vertrekken we ’s ochtends vroeg met de bus naar de Deltawerken. Als het even kan willen we iets organiseren waar techniek bij komt kijken, dat past bij de UT. De dag daarna bezoeken we de Tweede Kamer, ook iets dat past bij deze universiteit.’
Waar liggen je roots?
‘Ik ben een geboren Amsterdammer, maar Twente is de plek waar ik al het langst woon: 22 jaar geleden verhuisde ik hierheen voor de liefde. Daarna ging ik aan de slag als ondernemer bij de Wereldwinkel in Enschede. Ik kan tegenwoordig wel een woordje Twents, maar dat klinkt niet. Ik moet mijn afkomst ook niet verloochenen, hè.’
Hoe ziet het thuisfront eruit?
‘Ik ben getrouwd en we hebben vijf kinderen samen. We wonen in Hengelo, al wonen twee kinderen inmiddels in Den Bosch en één in Nijmegen. Mijn jongste dochter begint trouwens steeds meer een uit de hand gelopen hobby te worden. Ze is zangeres en ik ben inmiddels een veredeld tourmanager. Grappig genoeg is haar zangcoach Marcel Swerissen ook achtergrondzanger van Duncan Laurence. We hebben hem twee weken geleden feestelijk onthaald op Schiphol toen hij terugkwam uit Tel Aviv. Dat hoort ook bij het leven als tourmanager.’
Wat heb je gisteren gegeten?
‘We zijn onszelf een beetje te buiten gegaan wat betreft het experimenteren. Het begon met een zelfgemaakt champignonsoepje, gevolgd door gefrituurde champignons in bierbeslag, een stokbroodje en een wit wijntje. Heerlijk.’
Een echte levensgenieter dus?
‘Ja, het leven is een feestje en Twente is een fantastische omgeving. Ik heb nog steeds iedere dag het gevoel dat ik op vakantie ben. Gister hebben we een stukje gefietst. Even langs de brocante markt in Delden en vervolgens richting Hertme, even een bakkie ijs halen bij een boerderij voor 1 euro 50. Volgend weekend gaan we trouwens met het gezin naar Pinkpop, ook weer genieten dus. Ik hoop dat we dat nog lang mogen doen samen, want ik heb inmiddels een zogeheten kwetsbare leeftijd bereikt. Een paar jaar geleden verloren we een naaste collega, Wilma Hiddink. Dat leert je om bij de belangrijke zaken in het leven stil te staan, maar er niet in te blijven hangen.’
Wat voor student was je?
‘Ik denk een vrij rustige. Dat zal vast wel met ouderlijk gezag te maken hebben gehad. Zelf ben ik er wat minder van, al heeft onze oudste er waarschijnlijk het meeste last van mijn bemoeizucht gehad. Je wil het toch goed doen als ouder, hè. Loslaten is toch wel de beste optie, bekijk het van een afstandje. Het komt uiteindelijk allemaal wel goed.’
Wat was je jongensdroom?
‘Ik wilde ooit op de maan landen, maar dat is tot op heden nog niet gelukt. Eigenlijk ben ik helemaal niet van het vliegen.’
Tot slot, wat zou je aan de UT veranderen?
‘Ik denk dat we allemaal veel trotser kunnen zijn op wat we doen hier. Een beetje meer Amsterdamse branie. Maar niet te veel, hoor. Als ik tegenwoordig iemand uit Amsterdam hoor, denk ik ook wel: wat een druktemaker. Maar er is niks mis met de bescheidenheid van je af te gooien, zo nu en dan.’
