‘Met de politie, we bellen omdat er aangifte tegen je is gedaan.’
‘Aangifte? Tegen mij?’
‘Ja, vanwege je column. We bellen om te zeggen dat diegene die aangifte heeft gedaan een brief krijgt dat er geen zaak komt. Het OM en de politie hebben naar je vermeende … euh ... daad, de column, gekeken en je hebt volgens ons geen strafbaar feit gepleegd.’
‘Haha, nou gelukkig maar. Waarom belt u? Is dat gebruikelijk?’
‘Nee, maar mogelijk is die meneer boos nu en gebeurt er wat. Publiciteit of zo.’
‘Wie was het dan?’
De agent noemt de naam en ik fluit zachtjes: ‘Dat is bepaald geen engel en zijn achterban ook niet.’
Perplex en ietwat lacherig bel ik de mensen met wie ik in contact ben sinds ik die ene column over vaccineren schreef. Ze moeten er van weten. We zijn met z’n allen wel even wat waakser geworden en mijn werkgever de universiteit, denkt mee. Een e-mail van de nieuwe voorzitter: ‘We’ve got your back’. De ondersteuning voelt als een warm bad, schreef ik op Twitter. Ze staan voor me klaar, ook al ben ik vaak de lastpak van de UT. ‘Wel ónze lastpak’, schreef iemand terug.
Intimidatie, bedreigingen, doodsverwensingen, gemeenteraadsleden die me weg willen hebben en nu dus een aangifte vanwege mijn mening. Je zou haast denken dat ze geen vrije meningsuiting verdragen. De ander stil krijgen, daar vechten ze voor. Hoe stiller de ander, hoe meer zij zich bevestigd voelen in hun gelijk. Hoe harder zij moord en brand schreeuwen, hoe meer zij in de spotlight komen, want de journalistiek speelt hier ook een rol. Hijgerig wordt bericht over polarisatie. Als je je durft te uiten over het taboe-onderwerp vaccineren, zeker als vrouw, word je als mogelijke nieuwe talking head uitgenodigd voor radiointerviews en talkshows.
Is die polarisatie er wel, vraag ik mij toenemend af. Of doet social media ons dat geloven en geeft de journalistiek daar een gretige draai aan? De grote, stille meerderheid heeft geen problemen met tijdelijke maatregelen, heeft zijn vaccinatie gehaald en downloadt de corona-app. Vinden we dat leuk? Nee. Niemand vindt coronamaatregelen leuk. Niemand vindt corona leuk. Maar het kwam. Net als er af en toe een tsunami is of een ebola-uitbraak. We deal with it. Zelfs met een onhandige regering dealen we.
Kaag klaagde iemand aan die haar bedreigde. Meermaals uitte hij op sociale media dat hij haar wat ging aandoen. Ze zei dat we dit niet normaal moesten gaan vinden. Het hoort er niet bij. Ik was dankbaar dat zij daar zat en de streep trok. De lafbek durfde haar niet een keer in de ogen aan te kijken en welgemeend sorry te zeggen.
Het kutte is… de intimidatie en doodsbedreigingen werken. Ook ik zei interviews en talkshows af. Op advies van mijn eigen gevoel, uit angst voor mijn kinderen, op advies van politie en veiligheidsmensen. En dat zou inderdaad niet normaal moeten zijn.
