Normaal gesproken is er op de dag van de Batavierenrace geen andere sport dan hardlopen denkbaar op de campus. Toenmalig Sportcentrum-directeur Jan-Willem Hidskes maakte echter een eenmalige uitzondering voor het eerste elftal van VV Drienerlo, waardoor op zaterdag 7 mei 2011 de groen-witten tegenover subtopper FC Eibergen stonden. Bij winst van de thuisploeg zou het kampioenschap binnen zijn – en daarmee een sensationele promotie naar de tweede klasse van het zaterdagamateurvoetbal.
‘Studentikoze types’
Dat de setting volslagen onorthodox was, blijkt uit het wedstrijdverslag van de bezoekers uit Eibergen. Een greep daaruit: ‘Op alle grasvelden stonden tentjes met daarnaast studenten, al dan niet onder invloed van het gerstenat. Overal dreunde er wel een geluidsvoorziening en werd er om de haverklap omgeroepen. Hier middenin was het voetbalveld gelegen dat omringd was met enkele honderden studentikoze types. De omstandigheden om te voetballen waren deze middag ongekend, maar de wedstrijd nog gekker.’
Dat is ook hoe Frank Eulderink, sportcoördinator op de UT en toenmalig hoofdtrainer van VV Drienerlo zich de kampioenswedstrijd herinnert. ‘Normaliter staat er een mannetje of tien langs de kant van het veld – ouders van spelers die in de buurt wonen of leden die eerder op de dag hebben gespeeld. Deze dag waren het er ineens honderden, door de aanwezigheid van al die Batagangers.’
Roze broek
Omdat VV Drienerlo een paar weken daarvoor de kraker tegen naaste concurrent Den Ham met 4-0 had gewonnen en daardoor een voorsprong van één schamel puntje had, kwam het aan op de allerlaatste wedstrijd van het seizoen. Zou VV Drienerlo winnen, dan was het kampioenschap binnen. Wat volgde, op die zaterdagmiddag in mei, was een bloedstollende apotheose. ‘We speelden een slechte wedstrijd, dat weet ik nog goed. Dat is ook niet zo gek als er zoveel druk op staat. Er gelden andere sportwetten in zulke wedstrijden’, vertelt Eulderink.
Lang bleef het 0-0, totdat clubtopscorer Daan Koelemeijer in blessuretijd de verlossende 1-0 maakte. Een ontknoping als uit een jongensboek. ‘De ontlading was gigantisch. Toen het doelpunt viel, heb ik een sprint getrokken naar de andere kant van het veld’, zegt Eulderink. ‘In een roze broek trouwens, dat was namelijk het studentikoze kledingvoorschrift voor de hoofdtrainer bij een kampioenswedstrijd. Daar moet je ook gewoon in meegaan, als je coach bent bij een studentenvereniging.’
Bij het winnende doelpunt, met rechts Frank Eulderink in roze broek.
Boer Frans
Al snel na het eindsignaal ontbrandde de feestvreugde. De voetballers hadden namelijk de nodige voorzorgsmaatregelen getroffen. De dag voor de kampioenswedstrijd zetten ze een tent op, op het campingterrein voor de Batavierenrace, met daarin honderden blikjes bier. Die duizenden Bata- c.q. feestgangers die op de campus samendrongen hebben echter nooit hun weg naar de goudgele schat gevonden.
Een andere belangrijke voorzorgsmaatregel was het regelen van een tractor en platte wagen, een must voor de huldiging van elk kampioenselftal. Daarvoor klopte de supportersvereniging van VV Drienerlo aan bij de toentertijd spraakmakende Boer Zoekt Vrouw-deelnemer Frans Zanderink. De studenten kregen de tractor en platte wagen gratis in bruikleen van de boer. Maar om vanuit De Lutte bij de campus te komen voor een ereronde, wachtte hen nog wel een terugreis van twee uur lang, via allerlei Twentse binnendoorweggetjes.
All Stars
Eulderink prees zichzelf gelukkig met de spelers in die tijd. ‘Natuurlijk, het zijn studenten, dus ik kreeg ook weleens de nacht voor de wedstrijd foto’s vanuit Paddy’s doorgestuurd. Maar iedereen wist ook: ’s avonds een vent, ’s ochtends een vent. Bovenal zat er een goed voetbalniveau in. We hadden zelfs een jongen die in de jeugdafdeling van Dortmund had gevoetbald met Mario Götze. Ook andere spelers waren in beeld bij de grotere amateurclubs.’
Wat ook hielp, was dat de studiedruk wat vergevingsgezinder was. ‘Het was een tijd met meer langstuderende studenten’, aldus de toenmalig hoofdtrainer. ‘Daardoor bleef zo’n spelersgroep langer bij elkaar en kon je echt aan een team bouwen. Dat is tegenwoordig veel moeilijker.’ Nog steeds houdt de selectie van toen contact met elkaar. ‘Ook al is iedereen na hun studie uitgevlogen. Er zijn enkele oud-spelers die nu een mountainbikegroepje hebben en een aantal komt elk jaar nog terug naar het Sportcentrum voor het indoortoernooi. Ook hebben we nog een groepsapp genaamd ‘All Stars’. Iedereen wil natuurlijk benadrukken dat het een gouden generatie was.’
Het seizoen erop degradeerde het eerste elftal van VV Drienerlo jammerlijk genoeg weer uit de tweede klasse, om het seizoen daarop weer kampioen te worden. Toch blijft het kampioenschap van 2011 Eulderink en anderen voor altijd bij. ‘Hoger heeft VV Drienerlo nooit gevoetbald naar mijn weten. Voor de vereniging en het Sportcentrum was het een gebeurtenis voor de geschiedenisboeken. En voor mij persoonlijk was dit het absolute hoogtepunt in mijn werkzame tijd aan de UT.’
