Blog: Philips en Jason, deel 1: het sprookje

| Wiendelt Steenbergen

We zijn getuige van een belangrijke dag uit het leven van Jason. Jason is 9 jaar, en heeft een goed idee heeft voor nieuwe medische technologie. Philips heeft hem uitgenodigd om zijn idee met het bedrijf te delen. En daar is Jason, op zijn fiets op weg naar het reusachtige Amsterdamse hoofdkantoor.

Hij krijgt een badge en mag gaan zitten wachten op wat komen gaat. Vol ontzag kijkt hij rond in deze glazen tempel van het Nederlandse bedrijfsleven. Net als hij begint weg te dromen klinkt vanuit de hoogte een galmende stem: 'Hallo! Jij ben vast Jason!' Het is de baas van het bedrijf. Hij heeft gehoord van Jasons idee, en wil er het fijne van weten.

Is dat wel een goed idee? Niet dat van Jason, maar om dit zomaar aan deze meneer te vertellen? Want heb je je geheim eenmaal verteld, dan is daarna alles anders. Wat je hebt verteld is niet meer alleen van jou, het is ook, en vooral, van hem. De meneer neemt Jason mee naar zijn werkkamer. 'Zeg eens', vraagt hij, 'welke technologie wil je gebruiken? Hoe werkt het eigenlijk'? Een cruciaal moment in het leven van de jonge uitvinder is aangebroken. Realiseert Jason zich dat? Goede en slechte engeltjes op zijn schouder fluisteren hem in: 'Pas op Jason! Vertel het niet! Niet aan deze meneer! Niet zomaar!!' ‘Toe maar Jason, vertel het maar! Het is goed, het bedrijf zal er vast wat moois mee doen’.

Dan spreekt Jason. 'Hmm, goeie vraag...'.  Zijn blik lijkt te zeggen: 'ja, dát zou je wel willen weten hè?’ Wat gaat hij doen? Haalt hij een verklaring uit zijn rugzak waarmee de meneer afstand moet doen van de rechten die het bedrijf claimt op alles wat aan ideeën aan komt waaien? Heeft hij een non disclosure agreement voorbereid? Of beter nog: een octrooiaanvraag op naam van hemzelf, Jason, de uitvinder?

Nee, dit gebeurt allemaal niet. Hij steekt van wal, en begint zijn visie te ontvouwen. Het kwaad is geschied.

'Wat een fantástisch idee', zegt de meneer als Jason is uitgepraat. Hij kijkt op zijn horloge, en besluit dat het mooi is geweest. Jason is doorgeslagen, een vriendelijke mevrouw even verderop mag vervolgens de rest uit hem trekken. Jason krijgt een lekkere lunch, en mag zijn ideeën delen met nog meer aardige en geïnteresseerde mensen.

'Mijn idee is bij Philips in goede handen', zegt hij nog, en dat is waar. Philips zal het goed opbergen, en waarschijnlijk hoort hij nooit meer wat van. Aan het eind van de dag verlaat een tevreden figurant het pand.

Binnenkort: Philips en Jason, deel 2: de werkelijkheid.


Volg hoogleraar Wiendelt Steenbergen ook op Twitter.

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.