Vissenkop en kippenteen in China

| Eymeke Lobbezoo

TBK-student Allard de Jong (24) kwam via een dispuutsgenoot van het College Cnødde, Donald Merks, in China terecht. Hij woont en werkt een aantal maanden in Guangzhou (Canton). Met de trein is hij in twee uurtjes in Hong Kong.

Hoe bevalt China?

‘China is echt een topland! Ik wist dat het gigantisch in ontwikkeling is, maar het is al veel verder dan ik dacht.Als je de winkelcentra, het metrosysteem en de dure auto’s ziet, lijkt Nederland haast een derdewereldland. Natuurlijk is er in China ook armoede; het contrast is groot hier. Veel mensen spreken nog geen Engels en de denkwijze is ook nog heel anders dan in Nederland. Ik merk wel dat dat steeds meer Chinezen genoeg geld hebben om te studeren in het buitenland. Verder is de discipline in het land bijzonder: iedereen werkt hard voor een mooiere toekomst. Dat zie je zelfs terug in de manier waarop ze ’s ochtends met duizenden tegelijk staan opgesteld in de metrostations.’

Waar houd jij je mee bezig?

‘Ik werk in het kantoor van Ask4me Group, een bedrijf van Nederlandse origine. Mijn opdrachtgever is ZNP Verpakkingen. Dit bedrijf koopt in onder andere China haar producten in, via mij. Het verpakkingsbedrijf heeft allerlei klanten, zoals bekende kledingmerken, pizzaketens en supermarkten. Zonder de namen van de klanten bloot te geven, durf ik rustig te zeggen dat 90% van de Nederlanders een product in zijn handen heeft gehad, dat via een fabriek gekomen is waar ik nu zaken mee doe.

Mijn werkzaamheden bestaan uit het zoeken van fabrieken, onderhandelen over leveringsvoorwaarden en prijs, kwaliteitscontrole tijdens het productieproces, goedereninspectie en de organisatie van verscheping naar Nederland. Het sluit perfect aan bij mijn master productie & logistiek management van TBK. Ik doe deze fulltime job voor de ervaring, niet om af te studeren. Het zou niet mogelijk zijn hier ook nog een thesis naast te schrijven. Eén van mijn nevendoelen is het hele proces te standaardiseren en optimaliseren, zodat we straks een nog grotere orderhoeveelheid tegelijk aan kunnen. Het lijkt alsof de economie in Nederland weer echt aantrekt. Ik merk hoe het aantal bestellingen weer enorm toeneemt.’

Wat is de grootste uitdaging?

‘Het werken met de fabrieken, absoluut. Zelfs als je al vijftien jaar met ze samenwerkt, kun je er nog niet gerust op zijn dat ze je leveren wat beloofd is. Daar moet je echt bovenop zitten. Zo ging het pas mis bij het bestellen van scheidsrechterfluitjes voor een speelgoedwinkel. Alles was tot in detail gespecificeerd: het gewicht, de kleur, grootte, zelfs het aantal decibel dat het fluitje moest kunnen maken. Bleek na verscheping naar Nederland dat de fabrikant de touwtjes waarmee je ze om je nek hangt, niet aan de fluitjes had vastgemaakt… Dat scheelde hem waarschijnlijk 3 cent per handeling. Dit is misschien gewoon hun manier van zakendoen, want aan de andere kant focussen ze wel enorm op relatiemanagement. Ik word voor elk fabrieksbezoek door een chauffeur opgehaald en in de watten gelegd tijdens het bezoek. Zit je met de directeur ritueel thee te drinken aan een klassiek houten tafel met een spoel- en theefiltersysteem in het midden… Tijdens de uitgebreide lunches komt er ook nog wel eens wat drank op tafel: niet zo handig voor een quality control. Waarschijnlijk doen ze het er om, maar wie ben ik om dat te weigeren, haha.’

Je vermaakt je dus goed?

‘Ja, je krijgt enorm veel energie als je hier tussen de wolkenkrabbers woont en werkt. Het eten is wel wennen. Vissenkop en kippenteen zijn voor mij geen nieuwigheid meer. Ze hakken hier simpelweg alles in stukken en serveren het. De Cantonese keuken is heel bekend en heeft genoeg lekkere gerechten, je moet ze alleen even weten te vinden. Ik zelf ben dol op kikkers en geroosterde oesters. Toch mis ik de frikadel speciaal enorm.

Ik heb inmiddels verschillende steden gezien in China. Niet alleen vanwege mijn bezoeken aan fabrieken, maar ook omdat ik een vriend heb opgezocht in Shanghai en met mijn moeder en broertje in Beijing geweest ben. In juni komt Nikki, een andere UT-studente, mij opzoeken om met me te reizen.

Kortom, ik heb echt niets te klagen. Als ik terugkom moet ik flink aan de bak om de laatste vakken te halen en aan het echte afstuderen te gaan beginnen. Maar goed, eerst nog even de laatste maanden de focus op hier! Groeten aan iedereen in Nederland.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.