Het is begin maart 2020 als de leden van Taste op een doordeweekse avond nietsvermoedend borrelen in de kroeg aan de Oude Markt. Het coronavirus heeft dan al voet aan aarde gezet in Nederland, maar de impact en de gevolgen daarvan lijken nog relatief onschuldig, zeker in Twente. Nog geen 48 uur later zit er een groot slot op de entree van de kroeg. Niemand die destijds besefte dat zo’n avond bijna anderhalf jaar lang een utopie zou zijn.
Onbevangen
Dat gold ook voor Floor van Maarschalkerwaart (22), student technische wiskunde en sinds september 2020 voorzitter van Taste. ‘Net als iedereen werden wij overvallen door de lockdown. Dat gebeurde vrij onbevangen met de gedachte ‘hier zijn we met een paar weken weer vanaf’. Toch zaten we geen moment stil als vereniging. Vanaf dag één stelden we als doel om wekelijks zeker twee activiteiten te organiseren. Tot op de dag van vandaag slaagden we daarin.’
Taste was het niet te doen om de positieve aandacht, maar de vereniging slaagde er tijdens de pandemie keer op keer in om zich van haar ‘goede kant’ te laten zien. Het bestuur keek namelijk verder dan een online borrel, maar zocht waar mogelijk de binding met een goed doel. ‘Dat deden we voor corona ook, maar dat nam het afgelopen jaar toe. We zijn bewust een actieve samenwerking met Stichting Present Enschede aangegaan en zij benaderden ons met verzoeken of leden ergens konden bijspringen. Dat ging vanaf de eerste dag heel hard’, blikt Van Maarschalkerwaart terug.
‘Elke mogelijkheid om in groepjes samen te komen was fijn’
Wachtlijst
Zo hielpen de leden het Leger des Heils. Omdat het vaste personeel maaltijden langsbracht, namen Tasteleden het kookgedeelte over. Anderen vervulden de rol van gastheer of -vrouw bij de bloedbank, omdat daar meer inzet nodig was. Ook de voedselbank kon rekenen op extra handen. Hulpverleners ontvingen fruitpakketjes; ouderen kregen een tompouce en handgemaakte kerst- en valentijnskaartjes. Overal waar nodig doken Tasteleden op. ‘We lieten in tweetallen ook drie keer per dag de hond uit van een zieke vrouw die niet meer naar buiten kon. Zo veel leden wilden dat doen, om maar even uit die studentenkamer te komen, dat er zelfs een wachtlijst ontstond.’
Volgens de voorzitter is het succes te danken aan een combinatie van factoren. ‘Onze leden verveelden zich enorm. Ik zeg niet dat studenten het tijdens de pandemie het zwaarst hadden, maar geen andere groep zag het leven zo snel zo heftig veranderen. Tasteleden zijn altijd heel actief. Binnen de vereniging, maar ook in jaarclubs, commissies, sport- of cultuurclubs en met de studie. Dat lag op de studie na in één klap stil, van honderd naar nul. Als je dan je tijd kunt vullen door iets leuks en nobels te doen, dan is dat de beste manier om jezelf nuttig te maken. Al was het maar omdat elke mogelijkheid om in kleine groepen samen te komen fijn was.’
‘Geen groep zag het leven zo heftig veranderen’
Minister
De uit Den Haag afkomstige Van Maarschalkerwaart wist een jaar geleden dat ze aan een unieke periode als voorzitter begon, niet dat het een tijd werd om nooit te vergeten. In Lucht je Hart Enschede sprak ze daarover met onderwijsminister Ingrid van Engelshoven. Ze vertelde de minister dat ze dagelijks zag hoe zwaar studenten het hadden. Omroep KRO-NCRV volgde de voorzitter in oktober een dag in een aflevering van We Houden Vol, om te zien hoe je als studentenvereniging de sfeer goed houdt in zware tijden.
Met het einde van de pandemie in zicht concludeert Van Maarschalkerwaart dat ze liever een ‘normaal’ voorzittersjaar had gedraaid. ‘ Je maakt beleid in de waan van de dag. We hebben zoveel strepen moeten zetten. Je organiseert, terwijl je er rekening mee houdt dat het toch niet doorgaat. De kroeg was vrijwel het hele jaar dicht, dus het was niet drukker maar wel hectischer dan normaal. Zo voerden we in het begin crisismanagement, terwijl we met het bestuur nog mochten samenkomen – en toch iemand besmet bleek. Zelf liep ik ook corona op, dus dan voer je coronabeleid uit terwijl je zelf goed ziek bent. Het waren vaak bizarre tijden, maar ik heb ook zoveel geleerd. En ik ben trots dat we namens Taste als een gigantisch sociaal vangnet konden fungeren.’
