Wat ging er mis?
‘Toen de brug eenmaal stond, nog met steigers, zag hij er prachtig uit. Zodra we de steigers er onderuit probeerden te halen, viel er een kratje uit, toen konden we simpelweg niet verder gaan. We stonden op het terrein met ruwweg honderd toeschouwers. Het laatste wat je wil, is je bouwers in gevaar brengen om de poging door te zetten. Waardoor het kratje viel, is moeilijk te zeggen, er spelen een heleboel factoren mee bij zo’n brug. Misschien hebben we de boog niet genoeg gevijzeld (spanning op de constructie opvoeren, red.), de druk niet genoeg verdeeld of lag het aan de steigers. We weten het niet.’
Wat als je de steigers er wel onderuit had gehaald?
‘Dat was in de eerste plaats geen verantwoorde actie geweest. Of de brug was blijven staan, weet ik niet, daar kunnen we alleen over speculeren. Wél merkten we bij het afbreken diezelfde dag dat het erg moeizaam ging om de kratjes er tussenuit te krijgen. Er stond veel spanning op. We zijn een paar uur bezig geweest met het afbreken van een deel van de boog.
Wat ging er goed?
‘Op het uiteindelijke resultaat na ging vrijwel de gehele operatie goed. Zo liepen we gedurende de bouw altijd op schema, de sponsoring en promotie gingen ook beter dan verwacht. We zijn bestookt met media-aandacht en er was veel publiek bij de uiteindelijke recordpoging. Volgende week komen we met de commissie bij elkaar om zowel de positieve als negatieve ervaringen vast te leggen in een document zodat de volgende krattenbrug-commissie niet met lege handen begint.’
Hoe waren de reacties?
‘Vanuit het publiek positief, de meesten vonden het bewonderenswaardig dat we zo ver zijn gekomen en noemden het een mooie onderneming om te volgen. Veel sponsoren boden aan om bij de volgende poging weer mee te doen. De krattenbrug-delegatie van de TU Eindhoven was ook aanwezig, voor hen was het een bitterzoet moment. Enerzijds behouden ze hun record, anderzijds verliezen ze de mogelijkheid om óns record eens uit te dagen. Al met al leefden ze mee. De gemoederen bij onszelf waren wat minder, iedereen baalde ervan, maar vond het ook een mooie ervaring en iets om trots op te zijn.’
