Het is dé campusderby: dames 6 tegen dames 7, allebei uitkomend voor hockeyclub DHC Drienerlo. Uiteindelijk kwam het zesde team als winnaar uit de bus. Na vier kwarten wees het scorebord zondagmiddag een eindstand van 3-0 aan. Milou Gankema en Laura Harks (beiden dames 6) vertellen samen met Hester van de Ven (dames 7) over de wedstrijd.
Hoe is de wedstrijd verlopen?
Hester: ‘We waren behoorlijk aan elkaar gewaagd. Het bleef lang 0-0. Pas richting het einde van het tweede kwart viel de 1-0, en vrij snel daarna de 2-0. Toen kakte ons team een beetje in. Maar een spannende strijd was het zeker.’
Milou: ‘Het ging inderdaad op en neer. De eerste goal was bedoeld als voorzet, maar verdween met enig geluk in het doel. De 2-0 was een aanval uit het boekje, via een mooie bal langs de lijn. In de laatste minuut van de wedstrijd scoorden we nog de 3-0. Toen was het definitief klaar.’
Laura: ‘Eigenlijk wilden we voor de 6-0 gaan. Ons team heet immers dames 6, of eigenlijk dames SEZ, zoals wij het schrijven. Onze vaste coach kon er zondagmiddag niet bij zijn, misschien lag het daar aan. Toch zijn we ook met 3-0 ontzettend tevreden.’
Was er veel publiek?
Hester: ‘Best wel. Het is en blijft de onderlinge derby van Drienerlo. We zitten bij elkaar in de hockeypoule, en spelen twee keer per jaar tegen elkaar. Er stonden vooral veel herenteams langs de kant, viel mij op. De leden van die teams waren aardig verdeeld: de één was voor zes, de ander voor zeven. Het zorgde voor een leuke sfeer rondom de wedstrijd.’
Hoe zou je jullie team typeren?
Laura: ‘Bij dames 6 zijn we allemaal heel extravert, geven altijd onze mening, zijn actief in het verenigingsleven, en houden bovenal van een drankje. Veel dames zijn lid van Audentis, Taste of een onafhankelijk dispuut. Er zijn twee verboden woorden bij ons team: ‘voetbal’ en het getal ‘zeven’. Wij noemen het steevast 6+1. Als je deze woorden toch uitspreekt, dan moet je een adtje trekken. Het zegt iets over de rivaliteit met dames 7. Maar allemaal met een knipoog, natuurlijk.’
Milou: ‘Teamleden van dames 6 worden gevraagd, eigenlijk net als bij een dispuut. Ons team is opgericht in 2012. Toen ons team werd opgericht, kozen we een leuke bijnaam. Vandaar dames SEZ, de zes andersom geschreven. Teamleden heten ‘prinSEZjes’ en we wensen elkaar ‘sucSEZ’ voor de wedstrijd. Achterop onze shirts staat bij iedereen nummer 6. Dat is lekker verwarrend voor de tegenstander, als ze roepen: pak die nummer 6!’
Hester: ‘De volgorde van teams bij DHC is een beetje vreemd. Eigenlijk heeft Drienerlo maar vijf teams: één, twee, zes, zeven en acht. In dames 7 spelen meiden van heel verschillend niveau. Dit jaar is er iets meer selectie, omdat er sinds kort ook een dames 8 bestaat. Op training leren we door de onderlinge verschillen veel van elkaar. De nieuwe meiden zijn de afgelopen periode ontzettend gegroeid. Ons doel is om nog meer als team te gaan spelen. Vorig jaar speelden we ook tegen dames 6. Buiten het feit dat we niet gescoord hebben, speelde ons team gistermiddag al veel beter dan in de vorige ontmoeting. Ik denk dat we dit jaar steviger in onze hockeyschoenen staan, en dat moeten we uitbouwen.’
Was er nog een goede derde helft?
Milou: ‘Absoluut. Het is ouderwets geëscaleerd, of nog beter: ‘geSEZcaleerd’. De escalatiemix knalde door de speakers, en het bleef nog lang onrustig bij de Boortoren, het clubhuis van DHC. Een aantal spelers hebben zelfs nog ’t Gat in de Markt uitgespeeld. Zij werden om half drie ’s nachts de kroeg uitgeveegd, las ik net in de groepsapp.’
Laura: ‘Bij DHC wordt ieder seizoen bijgehouden hoeveel de verschillende hockeyteams drinken. Wij staan als dames 6 trots bovenaan, zelfs boven alle herenteams. Dat zegt genoeg.’
Hester: ‘Er is zeker goed gedronken. Toevallig had ons team ook de ‘inzuip’, een moment waarop nieuwe leden worden geïntroduceerd in het team. Wat feesten betreft doen wij niet onder voor dames 6. Zij hebben iets meer meiden die lid zijn van studentenverenigingen, maar wij zijn – als het erop aankomt – net zo’n feestteam.’
