Dag Leontien, mag ik je tegen je zeggen?
`Dat wilde ik juist voorstellen. Dat praat veel gemakkelijker.'
Zuid-Limburg is het fietsgebied bij uitstek. Racefietsje mee zeker?
`Tja, ik ken hier natuurlijk alle heuvels die ik heb mogen fietsen. De Keutenberg, Camerig, Eyserbosweg, noem ze maar op. Nee, geen fiets mee deze keer. Wel m'n loopschoenen, ik train voor de marathon van New York. Lopen kost minder voorbereiding en minder tijd. We zijn met ons gezin op weg naar m'n schoonouders. Gewoon, gezellig een paar daagjes er tussenuit.'
Voor welke tijd ga je in New York?
`De tijd speelt geen rol. Ik ga met een vriendin, die een hele moeilijke periode heeft doorgemaakt nadat ze haar kind had verloren. Ik probeer haar te stimuleren en te ondersteunen. Daarom doen we samen deze marathon. Ik ben heel trots op haar dat ze nu al zover is. Ik zie haar weer stralen.'
Over stralen gesproken, er gaat geen dag voorbij of we zien jou stralend op de buis langskomen. Je steekt heel goed in je vel.
`Dat klopt. Ik heb de juiste balans in mijn leven gevonden. De balans tussen wat je van binnen voelt en je lichaam. Zoiets weerspiegelt zich in je ogen, je huid, je hele manier van doen. Maar dat is ook wel eens anders geweest, hoor. Begin jaren negentig woog ik amper 43 kilo en leed ik aan anorexia. Daarna heb ik ook nog 85 kilo gewogen. Ik heb me uit dat diepe dal kunnen terugvechten en naar mijn lichaam leren luisteren. Ik heb veel wijze levenslessen opgestoken.'
Wat bijvoorbeeld?
`Dat roem vergankelijk is. In mijn anorexiatijd bleek ik maar heel weinig echte vrienden over te houden. De mensen keerden zich van me af. Gelukkig had ik veel steun van mijn familie en schoonfamilie. Maar dat heel veel anderen bij me wegliepen was voor mij de grootste teleurstelling in mijn fietsloopbaan.'
En dus niet je valpartij op de Olympische Spelen in Athene in 2004 tijdens de wegwedstrijd. Je zat op goudkoers toen je onderuitging. Heel Nederland hield zijn adem in.
`Nee hoor. Toen ik opstond en constateerde dat er behalve mijn fiets niks kapot was, dacht ik: dan moet het maar gebeuren op de achtervolging overmorgen (waar Leontien goud veroverde, red.).'
En je mooiste moment?
(zonder aarzeling) `Het WK in Valkenburg in '98. Dat was onvergetelijk. Sta je daar op het hoogste podium, te luisteren naar het Wilhelmus, met tranen in je ogen. Waanzinnig mooi. Het was vooral een overwinnig op mezelf, ik was weer terug na een hele beroerde periode.'
Hoe vul je je dagen, normaal gesproken?
`Er is geen dag hetzelfde. Er zijn zoveel leuke dingen. Samen met Michael (haar steun, toeverlaat en ploegleider, red.) organiseer ik de Leontien Ladies Ride, een fietstoertocht voor vrouwen, op verschillende locaties in het land. Dat zijn fantastische breedtesportevenementen, waar de deelneemsters niet speciaal voor hoeven te trainen. Ja, dat gaat op gewone fietsen, zonder allerlei dure fietskleding. Lekker met z'n allen een stukje trappen met een gemiddelde van ergens tussen de 12 en 17 kilometer per uur. Het gaat erom zo veel mogelijk mensen in beweging te krijgen. Dat is ons principe. Daarnaast geef ik spinclinics en lezingen in het hele land. Dat is heel leuk werk, maar het vertrekpunt van al mijn activiteiten is m'n eigen wielerploeg die fietst onder de naam van ons bedrijf Leontien Total Sports. En, waar ik ook heel trots op ben: ik ben sinds kort ambassadrice van Eneco. Dat energiebedrijf gaat voor duurzaamheid en is een fan van fietsen en daar ben ik dus nu het gezicht van. Fantastisch. Dat doe ik ook voor een schoonheidssalon, maar dan op een wat kleinere schaal.'
Zit er een beetje talent in je ploeg?
`Jazeker. We hebben tien dames: de jongste is achttien, de oudste tweeëndertig. Chantal Blaak werd vlak voor de zomer tweede op het Nederlands kampioenschap, achter Marianne Vos. Kort daarna pakte ze goud op het WK voor vrouwen onder de 23. We gaan met vier meisjes naar het WK wielrennen in Mendrisio, eind september.'
Fiets je zelf nog?
`Uiteraard, vooral in de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Dan train ik gewoon mee met de meisjes. Dan bekijk ik waar ze kunnen verbeteren, leer ze hun krachten te verdelen op de klim, in een waaier te rijden. Dat soort dingen. Ik wil de ploeg goed neerzetten.'
Dus een Alpe d'Huez rij je nog wel binnen het uur?
`Ik denk het wel ja. Ik ben in good shape.'
 |
| In het kader van de Gezonde Week is Leontien van Moorsel aanstaande dinsdag te gast op de UT. Na een gezamenlijke lunch zal ze een korte video vertonen van haar (sport)leven en kan de zaal vragen stellen. ’s Middags stapt Van Moorsel samen met UT-medewerkers en studenten op de fiets voor een rit rond en over de campus. Verder staat in de Gezonde Week op het programma: theater van de groep Mama Roux, een lezing over de werking van eiwitten, een demonstratie hoe gezond gaming is voor je hersenen en op donderdag de jaarlijkse zeskamp. Zie voor het complete programma www.utwente.nl/gezondeweek. |
