Deze activisten zijn ook niet progressief, maar lijden aan fetisjistisch conservatisme. Alles moet blijven zoals het is. Zeker voor zover het anderen betreft, zijn ze tegen idere technologische vernieuwing. Boeren zien ze nog het liefst met paard en wagen, met koeien aan een stalpaal. Als er nog stoomtreinen te redden zouden zijn, zouden ze daar ook voor strijden, ongeacht de roetwolken waarmee dat gepaard gaat.
Andere activisten kunnen gewoon niet tegen mensen om zich heen. Wie in hun omgeving een scheet laat horen of een ander teken van leven vertoont, moet rekening houden met een bijzonder lastige hinderwetprocedure. O natuurlijk, overlast kan erg vervelend zijn, maar met de vervuiling van Rome heeft het niets van doen. Als op Schiphol met een verdubbeling van de herrie een halvering van het brandstofgebruik bewerkstelligd kon worden, dan zou de ware milieubeweging daar voor moeten pleiten.
De zieligste tak van de milieubeweging wordt zonder enige twijfel gevormd door de dierenliefhebbers. U kent ze wel, die mensen die als kind een teddy-beer hebben gehad, en sindsdien menen dat het de vrome wens van ieder beest is om zo levenloos te worden vertroeteld. Ze zijn niet tegen het bezit van dieren - ze hebben ze zelf ook - maar het mag niet commercieel zijn. Hun kat mag wel een vogeltje vangen om er lief mee te spelen, maar niet om het te doden en op te vreten. Ze zijn hevig geëmotioneerd als ze horen dat koeien niet meer mogen paren, maar uit hun eigen huisdieren hebben ze het hele sexuele apparaat rigoureus verwijderd.
Afgelopen week demonstreerden ze tegen kistkalveren. Uit de foto in de krant bleek dat de actie een groot succes was. Nee, de tijdbom zal er geen tikje om overslaan. De kistkalveren hebben er niets van gemerkt. Maar voor de honden was het feest. Zelden worden ze zo lang uitgelaten. Ik zag er zelfs twee, die mochten even aan elkaar snuffelen.
