Er wordt vaak beweerd dat korfbal een protestants christelijke sport is. Ik heb dat nooit begrepen. Ik ben geboren in wat heette een korfbaldorp te zijn. En inderdaad, het halve dorp korfbalde. Maar dat was niet de helft die naar De School met de Bijbel ging. Nee, korfbal was bij ons juist het hoofdvak op de Openbare School. Nieuwe onderwijzers daar werden steevast door B&W aangesteld op basis van hun waarde voor het eerste team. Pedagogische vaardigheden waren van ondergeschikt belang. Hoewel die natuurlijk wel van pas kwamen op de training.
Wij christenen hadden onze eigen sporten. Zoals het traditioneel gereformeerde niet-zwemmen-op-zondag. Voor de jongeren onder u, bij het niet-zwemmen-op-zondag zwemmen we op zondag niet in daartoe door de gemeente speciaal ingerichte zwemwateren, maar in zandafgravingen en veenpoelen, liefst met een bosrand omzoomd, opdat we vanaf de weg niet zichtbaar zijn, maar vanuit de hemel des te beter, als om de Hoogste te demonstreren dat we ons blootgeven uitsluitend voor Hem. Amen.
Terug naar korfbal. Dit moet wel de meest olympische sport ter wereld zijn. Zelfs te olympisch voor de Spelen. Het spot met alle conventies. Mannen en vrouwen spelen in hetzelfde team. De goddelozen uit mijn dorp spelen broederlijk tegen de zwarte kousen uit Papendrecht. En staatsgrenzen worden niet ge-eerbiedigd. Ik zie nu al uit naar het volgende WK. Vlaanderen verslaat in de finale de Vrije Molukse Republiek, nadat in de halve finales Koerdistan en Baskenland kansloos zijn gesneuveld.
