Uit het lood

| Redactie

Graag wil ik uw aandacht vragen voor de problemen aan de andere kant van de wereld. Voor Nederland. In de voortdurende angst te worden verzwolgen door de zee, leven daar zo'n 16 miljoen mensen opeengepakt achter zompige dijken. Hun gezondheid is slecht, zoals u ziet aan de bleke gezichten op deze dia. Velen zijn niet in staat om te werken. En wie dat nog wel is, houdt dat zelden langer dan 36 uur vol. Bijgevolg is er gebrek aan alles. Om te overleven zijn de Nederlanders afhanke­lijk van hulp van landen als de onze. Als wij geen kleding voor ze naaiden, zouden ze verkleumen in de kou. En als onze kinderen niet van `s ochtends vroeg tot `s avonds laat speelgoed voor ze maakten, hadden die arme kindertjes in Neder­land niets om mee te spelen.

Verplaatsing

Onze ontwikkelingshulp wordt gewaardeerd, zo bevestigde afgelopen week nog een Nederlandse staatssecretaris. Ze memoreerde daarbij onder andere ons succesvolle automatiseringsproject. Net als hier worden er in het Nederland­se bedrijfsleven al jaren computers gebruikt. Maar wanneer zo'n apparaat storingen vertoonde, of wanneer er een nieuw pakket geïnstalleerd moest worden, zat de Nederlandse gebruiker met z'n handen in het haar. Vaak raakte hij volledig overstuur. Dat probleem is opgelost sinds we hier bij ons help­desks hebben opgezet, van waaruit de Nederlandse computerge­brui­ker 24 uur per dag telefonisch of online wordt bijgestaan.

Vandaag vraag ik uw aandacht echter voor een ander Nederlands pro­bleem. Wanneer u of ik in het ziekenhuis belanden, kunnen wij erop rekenen dat onze familie ons te eten brengt. Het zieken­huis hoeft alleen medi­sche zorg te leveren. In Nederland werkt dat echter niet. Na jaren van maatschap­pelijk verval, hebben de meeste Nederlanders niemand meer die voor ze zorgt. De ziekenhuizen daar zijn dus genoodzaakt ook maaltij­den te verstrek­ken. Maar dat lukt ze slechts in beperkte mate. Bijna 60% van de Nederland­se ziekenhuispatiënten is ondervoed. Vandaar mijn verzoek: stuur een voedsel­pakket naar een Nederlands ziekenhuis. Met één loempia kan één Neder­landse patiënt een dag eerder naar huis.

Schrijnender nog is de toestand van de Nederlandse bejaarden. Zodra die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen, komen ze terecht in droefgeesti­ge tehuizen. Daar worden ze eenmaal per week op hun andere zij gedraaid en van eten en schoon goed voorzien. Onze honden zijn beter af dan dat. Me dunkt, adoptie zou een oplossing kunnen bieden. Mochten uw eigen ouders en grootouders inmiddels zijn overleden, dan heeft u een matrasje vrij. Een Nederlands omaatje zou uw familie dan weer com­pleet maken. Lieve lieve mensen, kijk nog eens goed naar deze dia. Zo'n hulpeloos oudje laat je toch niet verkommeren!

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.