Teruggrijpen op het origineel is voor een regisseur moeilijk wanneer het oorspronkelijke stuk geschreven is voor vier vrouwen en acht mannen terwijl de huidige casting uit zes vrouwen en drie mannen bestaat. Wat in Molières tijd ondenkbaar was, is nu realiteit. Noodgedwongen. Karakters en seksegeaardheid van de bijrollen worden omgedraaid: mannen spelen vrouwen en omgekeerd. De karakters van de vier hoofdrolspelers blijven intact. Zij vormen samen het gezin dat bestaat uit vader Argan, zijn vrouw Béline, hun dochter Angelique en de meid Béralde.
Het verhaal gaat over Argan, een nare, niet betrokken man die bang is alleen te zijn en alleen te sterven. `Voor aandacht heeft hij alles over,'vertelt regisseur Erik-Jan Post, `hij meet zich een jas aan van leugen en bedrog.' In zijn slachtofferrol voelt Argan ziekten en kwalen al van ver aankomen. Apothekers en doktoren werken van harte mee aan het instandhouden van zijn schreeuw om aandacht en schijnziekten. `Het stuk was in de zeventiende eeuw een aanklacht tegen de medische wereld', laat de regisseur weten. `Die stelde volgens Molière niets voor. Kwakzalvers en uitbuiters waren het,' aldus Post.
Het lege medicijndoosje, dat gevouwen kan worden uit de door de AKI-studenten ontworpen flyer, symboliseert zowel de charlatanerie als Argans imaginaire ziekten waar geen enkel medicijn tegen opgewassen is. De angst van Argan gaat ver. Hij zet zelfs zijn dochter Angelique in. Deze rol speelt Marjolein Meddens, derdejaars studente biomedische technologie. Meddens: `In het verhaal word ik hopeloos verliefd op de liefde van mijn leven. Maar mijn vader heeft andere plannen. Hij denkt de perfecte huwelijkskandidaat voor mij gevonden te hebben: een dokter.' Hoe kan het anders?
De strijd tussen vader en dochter en de echte liefde omlijsten Argans angst en denkbeeldige ziekten. Het zijn ingrediënten voor een komische theaterproductie die ontstaan is uit samenwerking met studentenfotovereniging Foton en Musica Silvestra Orkest. Dirigent Gerard Neurink van MSO draagt zorg voor de muzikale invulling. `Hij gebruikt veel strijkers en blazers. Typerend voor Molières tijd. Ook de kostuums zijn monumentaal en verwijzen met een knipoog naar de Baroktijd. Meddens: `De kleding is geabstraheerd en geaccentueerd met uitvergrotingen. Ik draag bijvoorbeeld jarretelles. Dat droeg Angelique in 1673 niet.' Foton is benaderd voor het toneelbeeld. Projecties illustreren de drie thema's van het stuk: de dood, gezondheidszorg en de liefde.
Regisseur Post: `We gebruiken vijf afbeeldingen per thema. Een injectienaald die in een reeks van vijf foto's langzaam leeggespoten wordt, vormt bijvoorbeeld het decor voor de gezondheidszorg.' Behalve foto's en een rolstoel is er niets dat het toneelbeeld siert. `De dynamiek van het stuk wordt bepaald door de tekst,' zegt de regisseur. Meddens vult aan: `Het eerste halfjaar van de voorbereiding zijn we vooral tekstueel actief geweest. In het stuk wordt veel gesproken en het is de grote uitdaging dat goed neer te zetten.'
Woensdag aanstaande is het zover. Na iets meer dan een jaar voorbereiding gaat De Ingebeelde Zieke in première. Voorstellingen zijn te zien op woensdag 12 (première), donderdag 13, vrijdag 14 en maandag 17 oktober, `s avonds om kwart over acht en op zondagmiddag 16 oktober om twee uur in Agora, Vrijhof Cultuurcentrum. Kaarten kosten € 7,- / € 4,- (SUAC/CJP) en kunnen gereserveerd worden via de website: www.cultuur.utwente.nl.
Repetitiescène uit De Ingebeelde Zieke
