‘Toen ik de stemgerechtigde leeftijd van 18 jaar had bereikt kwam ik in aanraking met de SP. De partij was toen in Boxmeer geen onderdeel van de gemeenteraad, maar trok wel mijn aandacht door een ludieke actie’, vertelde Roemer aan enkele tientallen studenten.
‘Het zwembad had namelijk een fietsenstalling aan de overkant van de straat, een gevaarlijke situatie volgens veel ouders. De gemeenteraad had gepland om dit anderhalf jaar laten op te lossen, de SP pakte een schop en verplaatste de fietsenstalling. Gratis en voor niets. Toen dacht ik, daar wil ik bij horen!’
Boek op campus ontstaan
‘Voor mijn boek zijn de vorm en het idee eigenlijk hier op de campus ontstaan. Aan de vooravond van een campagne in Twente zat ik met Kees Slager in het hotel hier op de campus. We waren aan het bespreken wat het format moest worden waarmee ik kon laten zien waar ik mijn inspiratie vandaan haal en waar ik naartoe wil als politiek figuur. Het moest geen verkiezingsprogramma worden maar wat anders en dat is ‘Het kan wel’ ook geworden.’
Vluchtelingenkamp in Kenia
‘Inspiratie haal ik vooral van plekken waar het mis gaat, zoals een vluchtelingenkamp in Kenia. Op de grens met Somalië is daar het kamp Dadaab. Toen ik daar was heb ik gezien dat er in de registratietent een baby werd geregistreerd. De hulpverlener die daarmee bezig was keerde zich daarna naar mij en vertelde dat de moeder van het kind ook in het vluchtelingenkamp was geboren.’
‘Zijn wij als wereld gemeenschap niet in staat om die kinderen perspectief te bieden? Ik kijk niet weg voor wat ik gezien heb. Maar in het tweede deel van het boek laat ik ook zien dat het wel kan aan de hand van mooie voorbeelden.’
Magnetronstudenten
‘Ik ben ook naar het maagdenhuis geweest om te kijken wat die jongeren daar triggert. Daar heb ik verteld dat wat zij doen, vooroplopen, in een trend is. Dat gebeurt niet in de politiek maar wel in de samenleving: mensen willen zelf zeggenschap hebben. We zijn bezig om van studenten magnetron-studenten te maken, snel klaar maar niet te vreten! Studenten moeten juist tijd en ruimte krijgen om hun kop te stoten.’
Uit het publiek komt de vraag: ‘Hoe kun je jongeren mobiliseren?’ Roemer: ‘Door het te hebben over onderwerpen die hen aanspreken. Je moet niet met jongeren praten over taaie onderwerpen. Heb het met zaal met jongeren over de leeftijdsgrens voor alcohol, dan krijg je zeker weten de hele zaal in discussie. Het komt in de politiek eigenlijk altijd neer op het luisteren naar de mensen, wat willen die nu eigenlijk?’
