Waarom stop je?
‘Soms heb je een moment in je leven dat je over bepaalde dingen gaat nadenken. Dat had ik nadat ik in april mijn enkel had gebroken. Over mijn werk op het gebied van publiciteit en evenementen voor de UT-Kring vroeg ik me af: krijg ik er energie van of kost het me energie? Ik merkte dat het me toch te veel energie en vrije tijd kostte. Zeker ook omdat het op vrijwilligersbasis is.’
Vind je dat niet jammer?
‘Ik merk dat het tegenwoordig steeds moeilijker is om vrijwilligers te vinden. Zeker de afgelopen twee jaar merken we een terugloop in het aantal mensen dat ook meedoet aan de evenementen, ook omdat we ze minder tegemoet kunnen komen door teruglopende subsidie vanuit de UT. Mensen kijken toch in de portemonnee en ik merk dat tijd en geld toch meer een dingetje zijn geworden. Eigenlijk heft het elkaar op: hoe meer mensen meedoen aan de evenementen en hoe meer mensen vrijwilliger willen zijn, hoe beter het gaat met de vereniging.’
Hoe zou je dat voor elkaar kunnen krijgen?
‘Je kunt er veel meer uithalen, maar daar moet je ook de tijd voor hebben. Dat had ik niet, ik moet immers ook gewoon werken (voorlichting bij ICTS, red.). Daar komt bij dat mensen steeds meer, groter, mooier en vaker verwachten. Eigenlijk zou je iemand fulltime moeten aanstellen voor de personeelsvereniging. Dat hebben ze in Delft ook. Dan pas kun je het onderste uit de kan halen.’
Met wat voor gevoel neem je afscheid?
‘Een heel goed gevoel. 22 jaar is ook lang genoeg. Op een gegeven moment ga je vastzitten in je eigen patronen. Gelukkig staat mijn opvolger al klaar, in de persoon van Ellen Diepeveen (afdeling M&C, red.). Ik heb veel mensen leren kennen, leuke dingen kunnen bedenken en uitvoeren. Het voelt als een afgerond geheel, met de trip in september naar Porto als kers op de taart. Het is nu tijd voor een frisse wind. Nieuwe ideeën, nieuwe plannen.’
Ben je het meest trots op de reis naar Porto?
‘Ik ben trots op alle evenementen die we bedacht, georganiseerd en uitgevoerd hebben. Maar Porto was misschien wel de meest idioot grote onderneming. Dat was de eerste vliegreis die we organiseerden als UT-Kring en daar ben ik erg lang mee bezig geweest. En wat was het een onvoorstelbaar mooie stad! We hebben geen negatief geluid gehoord, dus ik was erg trots dat we dit zo konden neerzetten. Mensen zeggen weleens ‘stoppen op je hoogtepunt’. Dan was dit mijn hoogtepunt.’
Hoe laat je de UT-Kring nu achter?
‘Het is nog niet weg voor mij, ik blijf natuurlijk nog gewoon lid. Dat betekent dat ik nog steeds mijn ideeën kan spuwen en dat ik waarschijnlijk ook wel mijn handen uit de mouwen zal blijven steken. Ik denk dan ook niet dat ik het Sinterklaasfeest kan achterlaten zonder dat ik heb geholpen met opruimen. Maar voor nu, als bestuurslid, zit er niks meer in voor mij. Het is mooi zo.’
