De gevatte opmerkingen vliegen in hoog tempo over de tafel. ‘Deed jij echt zo lang over je studie, Jan Willem?’ en ‘Kun jij niet meezingen? Frank is veel te schor’. Aanstekelijke lachsalvo’s volgen. De vriendschap van een muzikale club alumni spat er van af.
The Bartender Blues Band
In 1985 besloot een groepje muzikale UT-studenten samen een blues, rock ’n roll en soulband te vormen: de TH Blues Band. Hun eerste optreden vond plaats in de Vestingbar en was meteen een daverend succes. Binnen no time ontwikkelden de muzikanten zich tot meest gevraagde studentenband van Enschede en omgeving. Vijf jaar geleden vierde de band het 25-jarige bestaan met een optreden in het Vestingbar.
‘We maakten in onze studentenflat opnames’, vertelt Frank Bouwmeester (51, alumnus bestuurskunde), zanger én drijfveer achter de Bartenders Reunion. ‘Kun je het je voorstellen? Gewoon in een studentenkamer?’ Hij vertelt over de enorme populariteit van de band. Voor alle feestjes werden ze in die tijd gevraagd. Maar ook in kroegen in de stad traden ze op. Zoals bij De Kater en het toenmalige Graffiti.
Bierkratjes in de bus
‘Ons eerste optreden buiten Twente was in Delfzijl’, herinnert Idius Felix (52, alumnus bestuurskunde en trompettist) zich. ‘Toen gingen we met z’n allen in een busje met chauffeur. En met bierkratjes achterin’, vult saxofonist Jan Willem Klein Willink hem aan. Idius is degene die als toeschouwer na afloop van het allereerste concert op 18 december 1985 op Frank afstapte en hem zei dat hij ‘het best leuk vond klinken’, maar dat er nog wel een trompettist ontbrak. Dat werd dus Idius. De band veranderde daarna de naam in de Bartenders Blues Band.
Hoogtepunt? ‘We stonden in het voorprogramma van Dijk’, vertelt Frank. ‘Of misschien die keer dat ik een ontdooide diepvrieskip naar mijn hoofd kreeg geslingerd?’, lacht hij. ‘Ons hele sociale leven draaide om de band. Je maakt met elkaar allerlei fases mee. In de beginjaren waren dat de sterke verhalen over vrouwen en bier, later gaat het over werk, trouwen en kinderen. En nu zien we elkaar ook tijdens begrafenissen van ouders. Het is echt de circle of life.’
Vlieland
Niet voor niets ging de groep maar liefst 25 jaar lang weekendjes met elkaar naar Vlieland, vertellen ze. Maar ook dat daar de klad in kwam toen echtgenotes en kinderen mee gingen. ‘Da’s toch anders he. Eigenlijk moet je zulke dingen zonder aanhang doen. Mannen onder elkaar voeren toch weer andersoortige gesprekken’, vertelt Peet Terluin (50, alumnus informatica, alt saxofoon). Instemmend geknik volgt.
Ze vinden het overigens wel jammer dat ze niet meer dé hoofdact zijn tijdens het Batafeest, na afloop van de Batavierenrace. Jarenlang hadden ze die eer. Jan Willem verzucht: ‘Het is niet anders. Blues en rock and roll ligt toch minder bij de huidige generatie. Die willen boem-boem-boem, vanachter zo’n draaitafel horen.’ En weer klinken de lachsalvo’s.
Alleen maar beter
Ze streden nu gemiddeld nog zo’n 5 a 6 keer jaar op. Vaak op feestjes van oud-studiegenoten. Of zoals laatst op de bruiloft van mede-bandlid Henri Mulder (45, pianist en de enige die geen UT-alumnus is). Van stoppen is na dertig jaar nog geen sprake, zeggen ze bijna in koor. ‘We worden ook alleen beter’, vindt Frank. ‘Ieder van ons is muzikant en speelt ook in andere bands. Die ervaring nemen wij allemaal mee en dat hoor je nu terug.’
Rob: ‘Stoppen we doen alleen als onze drijvende kracht – en dat is echt Frank – zou afhaken. Zonder Frank zijn we niets. Hij is onze frontman. Die credits verdient hij gewoon.’
Bij het interview was drummer Rob Jansen (47, alumnus technische natuurkunde) niet aanwezig, omdat hij moest soundchecken.
