Een Utrechtse studente wilde niet alleen de master staats- en bestuursrecht doen, maar ook privaatrecht, schrijft Trouw. Alleen vallen die twee programma’s onder dezelfde masteropleiding Nederlands recht. Ze zou dus maar één diploma krijgen.
Daar voelde ze niets voor, want toekomstige werkgevers zouden het niet begrijpen. Daarom volgt ze haar masteropleiding privaatrecht nu aan de Universiteit van Amsterdam. De extra reiskosten neemt ze voor lief.
Rechtszaak
Het doet denken aan een vier jaar oude rechtszaak tegen de UvA. Een rechtenstudent dacht twee masters tegelijk te volgen: strafrecht en staats- en bestuursrecht. Hij behaalde zijn diploma bij staats- en bestuursrecht en wilde toen tegen het gewone collegegeld zijn master strafrecht afmaken. Dubbelstudenten mogen hun tweede studie immers tegen het lage tarief afmaken.
Maar die student bleek helemaal geen dubbelstudent. De twee masterprogramma’s vielen onder dezelfde paraplu. Formeel volgde hij dus maar één opleiding en daar behaalde hij een diploma voor. Als hij na afstuderen vakken bleef volgen bij de strafrechtvariant, dan moest hij daarvoor diep in de buidel tasten en het instellingscollegegeld betalen.
Het illustreert de verwarring. Maar moet je dan van elke afstudeervariant een zelfstandige opleiding maken? Dat kost veel moeite: universiteiten moeten dan aantonen dat er behoefte is aan die nieuwe opleiding en deze ook periodiek laten accrediteren. Een afstudeerrichting kun je in een vloek en een zucht toevoegen.
Register
Het ISO bepleit daarom dat onderwijsinstellingen hun afstudeervarianten mogen vastleggen in het overheidsregister van opleidingen, bijvoorbeeld onder toevoeging van een letter (A, B of C). Dan hoef je geen aparte opleidingen op te tuigen, terwijl studenten ook geen problemen krijgen met erkenning en instellingscollegegeld.
'Studenten mogen niet de dupe worden van de administratieve problemen van de instelling', zegt ISO-voorzitter Jan Sinnige. 'En tot die tijd moeten opleidingen hun studenten hierover beter voorlichten.'
