Als de leden van 4 Happy Feet zijn uitgedanst en het Hogekampplein verlaten is, komen vijf nieuwe internationale studenten en drie leden van Klein Verzet samen. Het drietal gaat de studenten uit Jemen, Bulgarije, Roemenië en Turkije leren fietsen. Het toverwoord? Geduld. Waar Omar Bin Mahfoodh uit Jemen niet kan wachten om door de pionnen te slalommen, heeft İdil Ağabeyoğlu uit Turkije – beschermd met helm – meer tijd nodig.
‘En dat is prima. Als Nederlanders kunnen wij het bijna niet voorstellen, maar voor de eerste keer op een fiets stappen is vreemd. Een heel smal apparaat op twee wielen waar je de balans snel verliest. Dat gaat niet in één keer goed’, vertelt Joris van den Biggelaar, bestuurslid van Klein Verzet.
Trapper verwijderen
Na een korte uitleg van de drie ‘docenten’ worden eerst alle trappers van de fietsen verwijderd en gaat het zadel zo ver mogelijk omlaag. Dat levert verbaasde gezichten op bij de deelnemers, maar om gevoel voor balans te krijgen, wordt de tweewieler eerst als step gebruikt. Dat gaat bij de één soepeler dan bij de ander. Bin Mahfoodh vertelt al steppend dat hij in Jemen en Saoedi-Arabië heeft gewoond. ‘Maar daar fietst niemand. Ik rijd al auto, maar fietsen deed ik nooit eerder. Deze fiets kocht ik vorige week en ik hoop dat ik het snel onder de knie heb.’
De studenten uit Turkije, Roemenië en Bulgarije verklaren hun late fietsdebuut met een vergelijkbaar motief. In hun geboortelanden fietsen mensen wel, maar lang niet zo veel als in Nederland. Daar liggen namelijk amper fietspaden, wat de activiteit tot een gevaarlijke bezigheid maakt. Ağabeyoğlu: ‘Ik hoorde zelfs dat Nederland meer fietsen telt dan inwoners, klopt dat?’ Als Van den Biggelaar aangeeft dat hij over vier stuks beschikt, valt haar mond open van verbazing.
De volgende stap
Vooral de mannen zijn na een paar rondes steppen al snel klaar voor de volgende stap: één trapper mag weer aan de fiets. Opdracht twee is afzetten op de trapper en steppen, waarbij het iets lastiger is om balans te houden. Als ook dat goed lukt, volgt de tweede trapper en mag een deelnemer aan het echte werk beginnen. Bin Mahfoodh heeft dat in no-time onder de knie, al moet hij even wennen als zijn zadel omhoog gaat. Bij de dames gaat het letterlijk soms met vallen en opstaan, maar aan het einde van het uur kan iedereen zelfstandig balans houden.
Van den Biggelaar: ‘Dit is leuk werk om te doen. Mensen wat leren is altijd mooi. Omdat fietsen zo vanzelfsprekend is in Nederland, hebben wij met z’n drieën ook wat onderzoek gedaan, over hoe je iemand in stappen dit kunt leren. Nu staat het fietsen en balans nog centraal, maar in een volgende les gaan we het ook hebben over inzicht. Kijk naar de drukte in de binnenstad van Enschede, verkeersinzicht is net zo belangrijk.’
incentive fund
Het idee van een fietscursus voor internationale studenten die niet (goed) kunnen fietsen werd ingediend door Brechje Maréchal, beleidsmedewerker Milieu & Duurzaamheid. Samen met het Sportcentrum en Klein Verzet bedacht ze de cursus, omdat zelfverzekerd fietsen een van de aspecten is die integratie en participatie van internationale studenten en medewerkers binnen de UT-gemeenschap ondersteunt. Ook past het binnen de ambitie van de UT om in 2023 haar CO2-voetafdruk met 15 procent te verminderen.
Geinteresseerde studenten of medewerkers kunnen zich hier nog aanmelden.
