Akdogan is een geboren Almeloër, maar zijn ouders komen beiden uit Gaziantep. Een enorme stad in zuidoost Turkije, die vorige week zwaar werd getroffen door de aardbevingen. Hoeveel familieleden er in en rond de stad wonen? Dat weet hij niet eens precies. ‘Tientallen, waarschijnlijk meer. Ooms, tantes, neven en nichten. Het gaat om families van mijn beide ouders en dat zijn grote families’, vertelt de UT-medewerker.
Mobiel netwerk
Zijn nicht, woonachtig in Duitsland, belde Akdogan vorige week maandag wakker toen het noodlot zich voltrok in Turkije en Syrië. ‘We probeerden gelijk contact te leggen met familie, maar dat was niet eenvoudig. Op veel plekken werkte het mobiele netwerk niet meer. Via Whatsapp hebben we inmiddels contact gehad met vrijwel iedereen. Gelukkig is niemand gewond geraakt, maar dat verzacht de pijn niet. Het is niet in woorden te vatten wat er is gebeurd.’
Hoewel de familie van Akdogan niet gewond raakte zijn de zorgen groot. Niemand kan terug naar huis, omdat straten en zelfs complete wijken zijn afgesloten vanwege instortingsgevaar. ‘Ze slapen al dagen in auto’s en parken en het is koud in het gebied. Mijn nicht heeft twee kinderen met een verstandelijke beperking. Die situatie was onhoudbaar, dus zij is gevlucht naar familie in een ander deel van Turkije.’ Akdogan kon afgelopen weekend ook telefonisch contact leggen met familieleden. ‘Dan komen de emoties los. Met trilling in de stem praat je met elkaar over wat er is gebeurd. Dat doet veel met je.’
Geld inzamelen
De ICT’er besloot na die gesprekken dat hij iets moest doen. Het nieuws probeert hij zoveel mogelijk te vermijden, om positief te blijven. In plaats daarvan vroeg hij de UT wat er mogelijk was om geld in te zamelen. Samen met TSA Twente haalde hij de voorbije dagen bijna 14.000 euro op. ‘Dat heeft me goed gedaan. Sinds maandag gaat het beter met me. Naast het mooie geldbedrag hebben we veel mentale steun gekregen. We konden over onze cultuur praten en de verbroedering onderling was mooi. Mijn vrouw hielp met het maken van Turkse etenswaren, mijn zoon hielp dagenlang met vrachtwagens vullen met hulpgoederen in Almelo en mijn dochter verkocht muffins op school. Zo proberen we allemaal wat te doen.’
Akdogan is blij met de steun die hij op de werkvloer krijgt. ‘Collega’s bieden veel steun. Ze leven met me mee en willen graag wat doen.’ Ondanks die steun had Akdogan graag meer hulp vanuit de organisatie gezien. ‘Ik bedoel het niet verkeerd, maar het had ons goed gedaan als iemand uit het bestuur of vanuit de organisatie zijn gezicht had laten zien bij de kraampjes. Ik weet helemaal niet hoe zoiets werkt, maar gevoelsmatig gebeurde er veel meer vanuit de UT toen de oorlog in Oekraïne begon. Desondanks zijn we heel dankbaar dat we de kraampjes mochten gebruiken.'
