Hoe lang werk je op de UT?
‘Op de kop af 25 jaar. Mijn collega’s willen iets speciaals voor me organiseren, maar van mij hoeft dat niet zo nodig. Met z’n allen een hapje eten in de stad lijkt mij prima. Onszelf laten fêteren, in plaats van onze gasten in de watten leggen.’
Hoe ben je op de UT terecht gekomen?
‘Ik liep in 1992 stage in het toenmalige gastenrestaurant van de Bastille. Dat was voor mijn mbo-opleiding en ik bleef na het diploma op de campus hangen. Eerst van contract naar contract, vervolgens in vaste dienst en daarna in stapjes doorgegroeid tot bedrijfsleider. De Faculty Club opende de deuren in 2003. Ik werk er vanaf het begin. Ik denk dat we iets moois neergezet hebben. Sinds negen jaar is de exploitatie in handen van Sodexo en dat gaat goed. We sloten het afgelopen jaar positief af.’
Wat had je willen worden als je niet de horeca was ingegaan?
‘Ik ben echt een horecadier. Mijn familie komt uit het hotelwezen en bestierde hotel Zomerlust in Ootmarsum. Op mijn dertiende verleende ik daar al hand-en-spandiensten en wist ik dat ik in de horeca verder wilde. Een ander pad heb ik eigenlijk nooit voor me gezien.’
Wat vind je het leukste aan je werk?
‘Een vereiste in de horeca is dat je de gasten een plezierige tijd biedt. Dat is wat ik leuk vind. En ik hou wel van een uitdaging. Een van de mooie dingen is de dies-viering. Dan krijgen we alle hoogleraren te eten. Om dat tot in de puntjes te verzorgen, is een genot. Ik denk dat UT-medewerkers lang niet altijd weten wat hier mogelijk is. We verzorgen veel promotie- en oratiefeesten en we hebben diverse vergaderzalen tot onze beschikking. Ook kun je bij ons terecht voor vergaderlunches en vergaderdiners.
‘Een andere passie is het begeleiden van leerlingen van het ROC van Almelo. De Faculty Club was dit jaar genomineerd als leerbedrijf van het jaar. Daar ben ik best trots op. Ook neem ik praktijkexamens af. Ik zie veel van mezelf terug in die jongens en meisjes. Vijfentwintig jaar geleden stond ik in hun schoenen.’
Verliefd, verloofd of getrouwd?
‘Getrouwd met Nicole, mijn jeugdliefde. We ontmoetten elkaar toen ik een jaar of zeventien was. We hadden een bijbaantje in hetzelfde hotel. De vonk sloeg meteen over. Vijftien jaar later trouwden we. We hebben twee dochters, Lotte (13) en Karlijn (10). De oudste begint zo’n beetje te puberen. Die twee zijn echt mijn schatten.’
Waar woon je?
‘In Oldenzaal, geboren en getogen. Het is echt mijn stad. Ik hoef daar nooit meer weg.’
Is een gezin goed te combineren met de horeca?
‘Mijn vrouw werkt ook onregelmatig, dus vaak is het puzzelen. Maar het is prima te doen. Ik probeer regelmatig thuis te zijn met het avondeten, al lukt dat niet altijd. In mijn werk heb je vrij als het rustig is. Als we een volle avond draaien, blijf ik op de Faculty Club.’
Wat doe je ter ontspanning?
‘Skiën! We hebben bijna alle Europese skigebieden gehad. Oostenrijk is favoriet. We gaan één keer per jaar met het hele gezin. We vinden het allemaal heerlijk om er in de wintermaanden even tussenuit te gaan. Een andere hobby is motorrijden. Mooie toertochten maken op mijn Yamaha. Tenminste, tot voor kort. Onlangs heb ik de motor verkocht, uit verantwoordelijkheidsgevoel voor mijn gezin. Motorrijden is een risicovolle hobby. Maar ik zal vast een keer een motor huren voor een rit.’
‘En ik voetbal graag. Helaas zit dat er door blessures en tijdsgebrek niet meer in. Eerder speelden we potjes zaalvoetbal met de collega’s van bewaking in het Sportcentrum. Dat deden we heel trouw iedere dinsdag en donderdag.’
Wat heb je gisteravond gegeten?
‘Ik eet regelmatig op de Faculty Club. Dat is dan een eenvoudig gerecht, meestal aardappels, groente en een gehakballetje of een stukje vlees. Nee, niet iets van het menu. Mijn lievelingsgerecht? Lasagne met veel gehakt. Thuis ben ik niet zo’n kok, daar staat Nicole meestal in de keuken.’
