‘Ik floreer bij ritme en discipline’

| Rik Visschedijk

We werken bijna iedere dag samen, maar hoe goed kennen we de collega’s nu echt? U-Today is benieuwd naar de persoonlijke verhalen achter het ondersteunend- en beheerspersoneel en zet ze in deze rubriek ‘On the spot’. Aan het woord is Herman Kuiper (42), logistiek medewerker bij de centrale ontvangst.

Photo by: RIKKERT HARINK

Waar bestaat je werk uit?
‘Op de centrale ontvangst komen alle bestelde goederen binnen. Van pennen en paperclips tot machines en onderdelen. Wij zorgen dat alles op de goede plek komt. We werken met computersystemen die gelinkt zijn aan Oracle, zodat we precies zien of het bestelde overeenkomt met het geleverde. En we controleren of we iets op voorraad hebben liggen, dan hoeven we het niet te bestellen.’

‘Oh, de telefoon gaat, heb je een moment?’

Veel aan de telefoon?
‘Ja, de hele dag. Dat is het werk en spoed is heel normaal. Mensen willen weten of hun bestelling er al is en wanneer die dan bij hun komt. Wij zitten in de dienstverlening, ik vind dat je mensen te woord moet staan om duidelijkheid te geven.’

En, lukt dat altijd?
‘Duidelijkheid geven wel. Maar goederen snel uitleveren, dat lukt niet altijd. Zeker als het adhoc is. Een paar jaar geleden hadden we nog een mooi wagenpark met een bestelbus en een kleine vrachtwagen waar je met  B-rijbewijs op mag. Toen konden we snel handelen bij een spoedvraag. Tegenwoordig hebben we alleen nog de vrachtwagen. Die plannen we helemaal vol en dan gaan we op pad. Dat vind ik wel jammer, het druist  tegen mijn dienstverlenende inslag in. Het liefst breng ik de spullen zelf even weg. Daar krijg ik straks wat meer ruimte voor, ik ga mijn groot rijbewijs halen.’

Wat doe je verder?
‘De registratie van binnengekomen goederen is de hoofdmoot, daarnaast plannen we het goederenvervoer naar de gebouwen. En we beheren de twee dienstauto’s van het CvB. We zorgen voor de planning als collegeleden op pad gaan, maar ook bijvoorbeeld dat de zomerbanden er op tijd opzitten.’

Gaat dat altijd goed?

‘Praktisch altijd, maar er zijn uitzonderingen… Jaren geleden hadden we een nieuwe dienstauto en toenmalig rector Ed Brinksma stond ingepland voor een lange rit. Vicevoorzitter van het college Kees van Ast moest naar een andere afspraak. Die planning had ik in mijn hoofd, maar het ging mis toen de computer in de gloednieuwe auto een melding gaf: nog 800 kilometer en je staat stil. We hadden dus een auto tekort, en Van Ast stond op de campus te wachten. Ik had net een dag vrij, de telefoon was uit en de ritten waren niet ingeboekt in het digitale systeem. Het lukte uiteindelijk om iedereen te vervoeren, maar Van Ast moest gestrest naar zijn afspraak. Later zijn we met een fles wijn naar hem toegegaan. Hij lachte het gelukkig weg: dat kan de beste overkomen. Ik heb ervan geleerd, niet alleen een perfecte planning in je hoofd, maar ook in het systeem.’

Heb je het naar je zin op je werk?

‘Ja. De UT is een fijne organisatie met prima secundaire voorwaarden. Maar, ik heb wel eens gesolliciteerd. Na mijn vwo heb ik facility management op het hbo gedaan. En deze baan is echt een mbo-functie. Ik kijk met interesse naar de vorming van de nieuwe dienst campus en facility management. Misschien dat daar een leuke plek vrijkomt, dan denk ik aan het operationeel aansturen van een groep. Maar tegelijk ben ik voorzichtig. Van oud-collega’s die een stap hebben gemaakt hoor je altijd: het werk is er misschien leuker op geworden, maar de UT-sfeer krijg je nergens terug.’

Verliefd, verloofd, getrouwd?
‘Recent vrijgezel, dus ik woon op mezelf. Dat heeft een voordeel, want ik heb veel tijd voor mijn vrienden. Dat is een leuke club. We kennen elkaar minimaal twintig jaar en mijn beste vriend al m’n hele leven. Ieder jaar gaan we in de krokusvakantie weg, laatst nog naar IJsland. En we sporten samenof we gaan de kroeg in.’

Wat heb je gister gegeten?
‘Stamppot andijvie met een gehaktbal. Ik ben wel van de Hollandse pot, en eet ook graag Italiaans. Koken vind ik leuk, maar dan wel voor een groep. Dat heb ik al van jongs af aan. Ik was altijd benieuwd hoe m’n moeder het eten maakte. Dat heb ik nog steeds: altijd op zoek naar hoe ik die gebakken aardappeltjes zo perfect krijg als thuis; krokant van buiten, zacht van binnen.’

Als ik geen logistiek medewerker was, dan zou ik…
‘… Piloot zijn in een F16. Dat is echt mijn jongensdroom. Die spatte in duigen toen ik op mijn vijftiende lenzen moest. De interesse heb ik nog steeds, ik lees graag artikelen over luchtvaart en defensie. Mijn uiteindelijke opleiding was wat dat betreft een B-keuze. Soms denk ik wel eens: wat als ik een universitaire studie had gedaan. Maar ik ben daarentegen van de praktijk en floreer bij een duidelijk ritme en discipline.’

  
 

 

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.