Hoe lang werk je al op de UT?
‘Een maand of tien. En het bevalt me uitstekend! Ik hoorde van deze vacature via LinkedIn, twee connecties tipten me: deze baan is echt iets voor jou. Via een oude werkgever kende ik al iemand op de UT, dus ik had wel een beeld.’
Wat doet een coördinator Student Affairs en Services zoal?
‘Wij ondersteunen studenten bij het hele proces van aanmelden en inschrijven bij de UT tot de administratieve afhandeling van de diploma-uitreiking. Door de internationalisering komt er bij ons steeds meer werk te liggen. We helpen bij visa, huisvesting, kijken of buitenlandse diploma’s zijn te vertalen naar het Nederlandse equivalent en controleren of studenten voldoen aan de taaleisen. Dat zijn complexe dossiers. Ik coördineer een afdeling van zes medewerkers en met twee collega-coördinatoren ondersteunen we zo’n 25 medewerkers in de dagelijkse werkprocessen.’
Wat maakt je werk leuk?
‘Zorgen dat de collega’s met plezier naar werk gaan. Ik neem tijd om te kijken of ze nog op hun plek zitten, of dat ze misschien iets anders willen. En we kijken constant naar het werkproces: wat loopt goed en waar kunnen we verbeteren? Dat heeft alles te maken met werkplezier. Iedereen heeft zijn eigen routines. Dat is ook goed. Maar we kunnen ook van elkaar leren. Daarnaast vind ik het belangrijk om successen te vieren. Toen we zo goed uit de bus kwamen bij de International Student Barometer, dan staan we daar even bij stil. Dat was een groot compliment aan ons hele team.’
Hoe ziet je leven thuis eruit?
‘Ik woon met mijn man en twee zoons in Delden. Mijn oudste van 19 is dit jaar begonnen met zijn studie Mechanical Engineering, de 15-jarige zit op de middelbare school. Ik werk 36 uur en mijn man heeft ook een drukke baan, we houden flink wat ballen in de lucht. Maar dat is leuk, ik krijg er energie van.’
Hoe laad je de batterij op?
‘Door te varen in Friesland, waar ik van origine vandaan kom. We hebben een boot, daar zeilen we graag mee. Heerlijk vind ik dat, je maakt echt het hoofd leeg. Het is een flinke boot waar we ook op slapen. Als we op de snelweg zitten, dan voel ik meteen de rust indalen. Dan neem ik een goed boek mee, een spannende Scandinavische thriller. En ik hou van muziek. Jaren ’90 rap, Dr. Dre, Tupac. Laatst was ik bij een concert van Eminem: geweldig!’
Wat heb je gisteren gegeten?
‘Thaise curry. Geen afhaal, dat maak ik zelf. Ik ben echt van de wereldgerechten. Dat komt omdat ik veel heb gereisd. Mijn man en ik koken om-en-om: hij meer de Hollandse pot, ik de exotische gerechten. En dan zo pittig mogelijk. De jongens vinden dat ook heerlijk.’
Veel gereisd dus?
‘Oh ja, dat is mijn passie. Na de studie International Business and Language aan Saxion en een jaar bestuurskunde heb ik een tijdje gewerkt met één idee: sparen om te reizen. Ik wilde meer van de wereld zien. Maar zoals dat gaat ben ik bij die eerste baan toch een jaar of drie blijven hangen. Daarna heb ik de boel opgezegd en pakte ik de koffer.’
‘In 2008 kreeg mijn man het aanbod om in Nieuw-Zeeland te werken. We hadden kleine kinderen, ze waren 4 en 8. We gooiden ze in het diepe, hup naar een Engelstalige school in Auckland. Het heeft ze een open en internationale blik opgeleverd en daar ben ik blij mee.’
Nieuw-Zeeland… hoe beleefde je de aanslag in Christchurch?
‘Dat grijpt je natuurlijk aan. Maar ik zag ook het mooie van Nieuw-Zeeland. De verbinding bij de mensen na de aanslag, het samen de schouders eronder zetten. Het is een internationaal land, waar verschillende nationaliteiten werken en wonen. We hebben er nog veel contacten. We gaan op bezoek en kennissen komen bij ons. Of we spreken halverwege af in Hong Kong.’
Bier of wijn?
‘Een Chardonnay, op een zomerse dag onder de overkapping. De wereld is groot en interessant, maar in Delden is het ook heerlijk. Lekker op de fiets naar werk, 14 kilometer zonder elektrische ondersteuning. Of wandelen op landgoed Twickel. Het zijn de kleine dingen die het leven mooi maken. Net als op deze campus: een lunchwandeling met collega’s en de boterhammen eten op het muurtje voor de Vrijhof.’
