Waaruit bestaat je werk zoal?
‘Ik begin rond 7.00 uur in de Subway met brood maken, groenten snijden en vleeswaren preppen. Dan is het altijd nog lekker rustig. Rond 10.00 uur begint een collega en dan maken we ons klaar voor de lunch. Dan geven we een paar uur gas, totdat het wat rustiger wordt. Aan het eind van de middag wacht de tweede piek. Thuis heb ik een kantoortje waar ik ’s avonds de administratie doe. Sinds kort heb ik ook ijssalon Frosty’s. Heel leuk, omdat ik daar veel meer vrijheid heb dan bij Subway. Mijn wederhelft heeft geholpen met het bedenken van ideeën. Mijn vader is architect en heeft de inrichting bedacht en gebouwd, dat vind ik prachtig.’
Hoe lang ben je al werkzaam op de campus?
‘Sinds 1 juli 2017, dus afgelopen vrijdag precies vijf jaar. Een mooie periode hoor. De coronaperiode was gek. Deze locatie is prachtig, maar totaal niet geschikt voor lockdowns want het gebouw zat dicht. We verkochten daardoor veel op bestelling en via de achteringang. Het gekke is dat de prijzen in die vijf jaar altijd redelijk gelijk bleven, maar dat door de oorlog in Oekraïne pas echt iets veranderde. Die impact vind ik heel opvallend. Brood, sauzen, verpakkingen. Alles is opeens veel duurder.’
Verliefd, verloofd, getrouwd?
‘Ik ben niet verloofd of getrouwd, maar ik voel me te oud om mijn wederhelft mijn vriendinnetje te noemen. Sinds juni 2009 hebben we een relatie. Ons zoontje is inmiddels acht jaar oud. Mijn vriendin is Nederlandse. Ik ben geadopteerd uit Medellín, de tweede stad van Colombia. Ik heb drie zussen die ook zijn geadopteerd, maar allemaal uit een ander land, dus ik ben heel multicultureel opgevoed. Mijn zussen komen uit Indonesië, Libanon en Thailand. Het grappige is dat ik sinds ik wat ouder ben die afkomst ook terug zie in hun karakters, dat hebben zij vast ook bij mij.’
Ben je ooit teruggekeerd naar Colombia?
Nee, nog niet. Of ik een zoektocht naar mijn biologische ouders a la Spoorloos zie zitten weet ik niet. Die stap vind ik heel groot. En dan sta je daar met je huilende bakkes voor de camera’s. Ik heb die behoefte nooit zo gehad, tot de geboorte van mijn zoontje. Toen twijfelde ik of ik het toch moest doen. Ik legde mijn dossier toen bij een bureau neer, maar daar werd mij verteld dat het een kansloos verhaal was. Mijn zussen hebben allemaal wel een poging gedaan. In Libanon was dat niet mogelijk. Veel gemeentehuizen met documentatie waren gebombardeerd, maar mijn zussen uit Indonesië en Thailand lukte het wel. Toen ben ik ook mee geweest. Heel bijzonder, maar toen ze terugkeerden in Nederland verwaterde het contact.’
Waar woon je?
‘In Laren, bij Lochem. Daar wonen we heel fijn sinds 2016. Daarvoor woonden we middenin de binnenstad van Deventer. Toen we ons zoontje kregen wilden we graag naar een dorpse omgeving verhuizen. Laren is een leuk dorp. Vrij klein, met twee kroegen. Het stukje rijden naar Enschede vind ik dagelijks heerlijk. Vroeger reed ik veel meer. Ik zat altijd in de autowereld en volgde meerdere autostudies. In Nederland, maar ook in de Verenigde Staten. Het werk als automanager combineerde ik lang met Subway.’
Wat is je favoriete reisbestemming?
‘We hebben net een vakantie naar Italië geboekt, maar eigenlijk ga ik liever naar Spanje. De kustlijnen vind ik daar mooier, maar Spanje is me net iets te ver rijden. Vliegen zie ik deze zomer niet zitten. Ik ben eerder in meerdere Aziatische landen geweest. In Washington volgde ik anderhalf jaar lang een opleiding. Daar kocht ik ook een auto die ik via een Amerikaanse regeling snel weer voordelig kon verkopen. Daarvoor moest ik er alleen wel snel veel kilometers mee rijden, anders leek het net alsof ik de auto puur voor het geld verkocht. Toen ben ik van het oosten naar het westen gereden. Een prachtige route, van -20 graden naar +20 graden Celsius.’
Wat heb je gisteren gegeten?
‘Een carpacciosalade. Wij eten graag gevarieerd. Mijn vriendin is diëtiste geweest, dus dat lukt vaak wel. Zeker twee keer per week eten we vegetarisch. Wat we niet vaak eten zijn aardappelen.’
Stel jij bent vanaf morgen collegevoorzitter van de UT. Wat zou je veranderen?
Na lang nadenken: ‘Als ik alles mag bepalen? Lastig, maar dat zal vast iets zijn waar vanuit studenten veel behoefte aan is. Dat moet leidend zijn. Wat mij als buitenstaander persoonlijk opvalt, is dat alles op de campus vaak heel perfect moet zijn. Spik en span, maar van mij hoeft dat niet zo. Laatst zag ik dat er nieuwe stukken gras en zand zijn ingelegd, toen het gras kapot was nadat die festivaltenten er stonden. Ik zou dat nieuw inzaaien en rustig de tijd geven.’
Welke UT-gebeurtenis blijft jou altijd bij?
‘Ik vind het jaarlijks mooi als de Kick-In van start gaat. Als die enorme tenten verrijzen. Dan verandert de campus opeens van strak en georganiseerd naar speels en vrij. Hetzelfde geldt voor de Batavierenrace. Dat sfeertje waardeer ik.’
Staat er nog iets op jouw bucketlist?
‘Skydiven lijkt me gaaf om een keer te doen. Op papier tenminste, het kan best zijn dat als ik in het vliegtuig zit dat het me helemaal niet zo leuk lijkt. Verder ben ik niet zo van de bucketlist. Ik heb het gezellig met de mensen om mij heen en maak graag nieuwe herinneringen.’
