Hoelang ben je al werkzaam op de UT?
‘Vandaag precies één jaar en tien dagen. Ik ben vorig jaar april begonnen. Hiervoor werkte ik bij een onderzoeksbureau. Ik was toe aan iets nieuws, en besloot te solliciteren op een vacature voor teamleider bij de UT. Tot nu toe bevalt het heel goed. De afwisseling tussen het faciliteren van zowel onderwijs als evenementen maakt het werk uitdagend. Als teamleider Facility Services ben ik verantwoordelijk voor de gebouwen van de ondersteunende diensten op de UT, zoals de Vrijhof, Spiegel en Linde. Ook de grasvelden, het Carillon en het openluchttheater vallen onder mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast leid ik de teams die ervoor zorgen dat evenementen, congressen en symposia op de campus in goede banen worden geleid.’
Waar zijn jullie druk mee?
‘Op dit moment zijn er veel grote evenementen op de campus, zoals de verschillende festivals en de Batavierenrace van afgelopen weekend. Mijn eigen rol begint een jaar eerder, bij de planning. Ik ben samen met de collega's van het Events & Booking Office druk met de kalender voor 2024. Evenementen moeten passen bij de onderwijskalender, het moet niet knellen met tentamens. Dat is een interessante puzzel. Daarnaast evalueren we hoe voorgaande evenementen zijn verlopen. Tot slot houd ik me bezig met de toekomst – al vind ik het wel wat vroeg om daar veel over te zeggen: één jaar is te kort om de campus écht te leren kennen. Maar je moet denken aan vragen als: waar willen we heen met het Events & Booking Office? Wat willen we uitstralen? Een evenementenbureau bij de ingang van de campus, dat zou bijvoorbeeld een mooie blikvanger zijn. Dan weten studenten, medewerkers en andere belangstellenden precies waar ze moeten zijn voor een evenement op de campus.’
Wat doe je eigenlijk naast je werk?
‘Ik ben van kinds af aan een tennisser. Nog altijd tennis ik één keer per week met collega’s op de campus. Als tennisgek ben ik ook al jaren lijnrechter bij de tennisbond. Je zit als lijnrechter dicht op topsport. Mijn mooiste partij was tijdens het ABN Amro-tennistoernooi, met Rafael Nadal. Voor mij was dat een hoogtepunt. Helaas zijn we inmiddels een beetje ingehaald door de techniek. Bij de grote toernooien wordt tegenwoordig gewerkt met camera’s in plaats van menselijke lijnrechters.’
Verliefd, verloofd, getrouwd?
‘Ik ben twee jaar getrouwd met Jos. We wonen samen in Enschede. Ik ben geloof ik wel een echte Enschedese: nuchter en vrij direct. Maar ik ben geboren in Syrië. Op mijn zesde kwam ik met mijn ouders naar Nederland. We woonden eerst in Drenthe. Op mijn twaalfde verhuisden we naar Enschede. Toen we uit Syrië emigreerden, was er nog geen oorlog. Ik vind het heel triest om te zien wat er de afgelopen jaren is gebeurd. Door de burgeroorlog is het land versplinterd. Syrië kende ontzettend veel historie, maar veel van deze bijzondere plaatsen zijn vernietigd. De laatste jaren is het rustiger, maar de bevolking heeft alsnog veel te verduren. Oorlog, Covid en recent de aardbevingen: je vraagt je af wanneer het ophoudt.’
Heb je nog een band met Syrië?
‘Ja. Er woont nog veel familie. Ik spreek ook Aramees en Arabisch. Voor mij is familie heel belangrijk, ik ben echt een familiemens. De Syrische keuken is trouwens de beste die er is. Ik probeer minstens een keer per week Syrische gerechten te koken voor familie en vrienden. Het fotograferen van eten is ook een hobby van me. Ooit wil ik een Syrisch kookboek maken, gevuld met gerechten die mijn oma ook al kookte. Maar ja, voorlopig komt dat er niet van. Ik moet ook gewoon vijf dagen in de week werken.’
Wat is je favoriete vakantieland?
‘Mijn man en ik gaan graag naar Italië. We zijn er op onze huwelijksreis geweest. Je vindt er alles: bergen, zon, zee en mooie steden. Ook de mensen en het eten spreken ons erg aan. Zelf wil ik nog een keer naar Syrië. Sinds mijn zesde ben ik er nooit meer geweest. Ik wil weten waar ik vandaan kom, hoe het leven eruitziet daar. De reis wil ik met mijn ouders maken. Inmiddels is het rustiger in Syrië. De kans dat we erheen kunnen, wordt steeds groter.’
Wat is het mooiste cadeau dat je ooit hebt gekregen?
‘Oei, dat is een lastige vraag. De mooiste cadeaus zijn volgens mij niet tastbaar. Toen mijn oma overleed, kreeg ik haar oorbellen. Ik droeg de oorbellen op mijn eigen bruiloft. Zo was ze er toch een beetje bij.’
Tot slot. Als je één dag collegevoorzitter zou zijn, wat zou je dan veranderen?
‘Ik denk niet dat ik zoveel zou veranderen. Als iedereen de ruimte en vrijheid krijgt om creatief te zijn, dan zijn we al een heel eind. Maar volgens mij is die ruimte er in veel gevallen wel op de campus.’
