Waaruit bestaat je werk zoal?
‘Tot eind augustus ben ik trainer/coach van Arriba 1. Drie jaar geleden stelde het Sportcentrum mij aan met het doel om via basketbal een uitlaatklep aan de spelers te bieden, maar tegelijkertijd op zo’n hoog mogelijk niveau te basketballen. Alle jongens speelden in de jeugd op hoog niveau en we bereikten samen mooie prestaties. De afgelopen jaren merkte ik dat je naast coach soms ook een praatpaal en mentor bent. Het is fijn dat ik een luisterend oor kon bieden aan studenten. Dat onderdeel van coaching tref je juist hier, bij een universiteit die zo internationaal is. Dit deel van het werk waardeerde ik enorm, het maakte mijn werk betekenisvol. Als buitenstaander denk je er niet over na, maar voor internationale studenten is naar Enschede komen lang niet altijd makkelijk en ook niet altijd leuk.’
Op welke manier hielp je de spelers dan?
‘Dat was in het begin niet eenvoudig. Ik moest daar een balans in zoeken. Hoe streng kon en wilde ik zijn? Je kan boos worden en straffen uitdelen als iemand te laat is, maar in een universiteitsselectie werkt het anders. Ik moest de teugels af en toe laten vieren en volgens mij waardeerden de spelers dat altijd.’
Je praat alleen maar positief over je werk en presteert uitstekend. Waarom vertrek je?
‘Dat doe ik met pijn in mijn hart. Het liefst was ik hier nog tien jaar gebleven, maar dit is het juiste moment om te vertrekken. Basketbal ontwikkelt zich zo snel en deze spelers zijn na drie jaar toe aan een nieuwe prikkel. In de tweede divisie presteerden we dit seizoen goed, maar niet goed genoeg voor promotie. In overleg met het bestuur dienden we toch een aanvraag in voor promotie naar de eerste divisie. Dat is landelijk niveau, maar omdat de groep grotendeels intact blijft, verwacht ik dat de selectie mee kan op dat niveau.'
Wat is je mooiste herinnering uit de afgelopen jaren?
‘De manier waarop ik sommige spelers mocht begeleiden op persoonlijk vlak. Van de twaalf spelers komen er acht uit het buitenland. Net zoals veel jongvolwassenen krijgen ook internationale studenten veel voor de kiezen. Persoonlijke omstandigheden die ingrijpend kunnen zijn en hen uit balans kunnen brengen. Zij hebben alleen niet het sociale netwerk van het thuisfront om zich heen. Dat is niet makkelijk. Dat ik een kleine rol mocht vervullen om hen daarbij te helpen, dat doet me veel. Dat zeg ik terwijl ik 25 jaar in de intensieve jeugdzorg werkte, dus ik ben wat gewend. Ik vind het ook mooi hoe de huidige groep, met jongens uit alle windstreken, één geheel is zonder groepjesvorming.’
Wat doe je naast je werk voor Arriba?
‘In 2015 ben ik al met pensioen gegaan. Het werk in de jeugdzorg werd naar mijn idee te onveilig, dat was niet fijn meer. Ik kreeg de kans om met pensioen te gaan en die heb ik gegrepen. Ik houd me nu vooral met basketbal bezig, dat verveelt nooit. Ik speel sinds kort ook zelf weer af en toe. Wat ik na augustus ga doen weet ik nog niet, maar er komt ongetwijfeld weer iets op mijn pad.’
Verliefd, verloofd, getrouwd?
‘Sinds vorige week 23 jaar getrouwd. Mijn vrouw en ik hebben een zoon die rechten studeert in Nijmegen en een dochter die voor haar studie in het Spaanse A Coruña zit. Oorspronkelijk kom ik uit Hengelo, maar sinds 1997 woon ik in Almelo.’
Wat is je favoriete reisbestemming?
‘Ik ben in de weekenden altijd bezig geweest met basketbal, dus die favoriete reisbestemming wil ik de komende tijd met mijn vrouw gaan ontdekken. In 2017 ben ik door het oog van de naald gekropen. Ik had een lekkende hartklep en de openhartoperatie die daarop volgde overleefde ik op het nippertje. Daardoor ben ik me beter gaan realiseren dat ik meer leuke dingen wil doen met het gezin. Ik vind veel plekken in Europa mooi, maar mijn vrouw wil graag naar Azië. Dat zie ik alleen nog niet zo zitten, al die drukte. Daar moeten we het nog over hebben.’
Wat vind jij belangrijk in het leven?
‘Het gezin is de basis. Als ouders moet je altijd klaarstaan voor je kinderen. Die van mij zijn 22 en 20, maar als ze iets nodig hebben, dan wil ik er staan. En wat ik vooral de laatste jaren bij Arriba heb geleerd: help iemand als je door hebt dat diegene niet lekker in zijn vel zit. Vraag wat er is en of je kan helpen.’
Staat er nog iets op jouw bucketlist?
‘Ik moet thuis nog wat schilderwerk afmaken, maar dat is vast niet wat je bedoelt. Nee, er schiet mij niets te binnen. Ik ben heel tevreden en voel me gezegend. Dat komt ook door de spelers van Arriba.’
