‘Je bent niet je cijfer, dat probeer ik elke dag mee te geven’

| Rense Kuipers

We werken bijna iedere dag samen, maar hoe goed kennen we de collega’s nu echt? U-Today zet het ondersteunend- en beheerspersoneel in deze rubriek ‘on the spot’. Aan het woord is Anouk Prins (58), studieadviseur bij de bachelor en master gezondheidswetenschappen.

Photo by: Frans Nikkels

Hoe lang zit je nu in deze functie?

‘Twaalf jaar, al begon ik in 2010 aan de UT als onderwijscoördinator. Van oorsprong ben ik verpleegkundige op de spoedeisende hulp, maar ze zochten iemand bij de opleiding gezondheidswetenschappen. Ik merkte al snel dat een coachingrol me meer ligt dan organiserende taken. Sinds 2012 ben ik hier zowel voor alle bachelor- als masterstudenten studieadviseur, toen die functie vrijkwam.’

Wat vind je belangrijk in je werk?

‘Je bent niet je cijfer, dat probeer ik elke dag mee te geven aan studenten. Uiteindelijk draait het voor mij vooral om de ontwikkeling van een student, dat staat altijd boven de studievoortgang. Het is gemakkelijker om te sturen op het halen van vakken, tentamens en studiepunten. Maar het is veel waardevoller om te zorgen dat iemand een leuk en goed mens wordt.’

Hoe vind je het werken met studenten?

‘Het is een van de leukste dingen van mijn baan. Laatst met de Kick-In kwamen we bij het introkamp met het personeel ’s ochtends vroeg de tent in met een fluitje om de studenten uit bed te krijgen voor ochtendgymnastiek. Heerlijk! Als studenten bij me komen, hoop ik dat ze voelen dat het vertrouwd is.

Tweeënhalf jaar geleden stapte GZW-student Jesper Benus uit het leven. In de nasleep probeer je natuurlijk zoveel mogelijk te doen voor iedereen. Een jaar na zijn overlijden voelde ik dat we er op de een of andere manier bij stil moesten staan, met de directe groep om hem heen. Nu eten we elk jaar rond zijn sterfdatum bij mij thuis, met zo’n vijftien studenten. Dat blijven we net zo lang doen tot iedereen is afgestudeerd, dat is de afspraak die we hebben gemaakt.’

Hoe zien je werkdagen eruit?

‘Dat kan heel verschillend zijn. Van gesprekken over studievaardigheden en de juiste studiekeuze bij beginnende bachelorstudenten, tot carrièreperspectieven en hoe om te gaan met de afstudeerfase bij studenten die bijna klaar zijn. De ene student zie ik meer dan de ander; er is natuurlijk een groep die wat meer worstelt met stress en druk. Ik kan me niet herinneren dat we tien jaar geleden studenten met een burn-out hadden. Het is goed dat we aandacht hebben voor de toegenomen druk en gelukkig weten de meeste studenten mij te vinden.

'Zelfvertrouwen is ook toegeven dat je ergens geen antwoord op hebt'

Naast mijn werk op de UT ben ik docent bij de opleiding voor officieren van dienst geneeskundig. Zij hebben een coördinerende rol bij rampen en crises. Een paar dagen per jaar ben ik niet op de campus te vinden, maar in Ossendrecht. Heel anders dan werken met studenten.’

Is er een universeel advies voor zowel een officier van dienst als een student gezondheidswetenschappen?

‘Wat ze allebei moeten leren is zelfreflecterend vermogen: waarom heb ik een bepaalde keuze gemaakt en zou ik opnieuw diezelfde keuze maken? Daarnaast is zelfvertrouwen ontzettend belangrijk, je moet overtuigingskracht hebben. Dat betekent niet dat je alles hoeft weten; zelfvertrouwen is ook toegeven dat je ergens geen antwoord op hebt. Zolang je maar het vermogen hebt de ontbrekende informatie op te halen.’

Wat doe je graag naast je werk?

‘Koken, fotografie en pilates. Daarnaast zoek ik graag mijn kinderen op. Mijn dochter studeert sportkunde in Amsterdam, dus we pakken graag een terrasje. Mijn zoon studeerde sportkunde en is nu assistent-trainer bij de dames van VFL Wolfsburg. Ook hem zoek ik geregeld op. Dus het is vaak twee uur richting het westen en drie uur richting het oosten. Daarnaast reis ik ontzettend graag, met mijn man Max – met wie ik sinds 2012 getrouwd ben. Zo zijn we al vier keer in Canada geweest, iets ten westen van de Rocky Mountains waar Max familie heeft. Een prachtig gebied.’

Wat voor bestemmingen staan nog op jullie verlanglijst?

‘Ik zou ook nog graag naar Mongolië gaan, of naar Zuid-Amerika. In november gaan we naar Zanzibar. Genoeg op het lijstje dus. Vorig jaar waren we in Phuket. Ergens trekt een gekke naam altijd mijn aandacht. Ik bladerde vroeger altijd door atlassen, vond het fascinerend wat voor plekken er zijn – met name met hun verhalen erbij.’

Ben je een boekenlezer of zet je liever een Netflix-serie op?

‘Als ik een goed boek heb, kan ik er helemaal in verdwijnen. Van die Scandinavische thrillers bijvoorbeeld. Momenteel lees ik Groeipijn van Ray Klaassens, die heeft blijkbaar aan de UT gestudeerd. Dat wist ik nog niet. Van de series ben ik niet zo, ik haak wel aan als Max iets heeft opgezet.’

Tot slot, als je het volledig voor het zeggen had hier op de UT, wat zou je veranderen?

‘Ik had begrepen dat het nog onzeker is of Yakub, onze receptionist in de Technohal, mag blijven vanaf januari 2025. Vanwege de bezuinigingen inderdaad. Zo’n besluit zou ik direct terugdraaien. Niet alleen om hem, maar ook om hoe je mensen ontvangt. Er komen hier allerlei specialisten en patiënten dagelijks over de vloer. Die komen allemaal binnen en dan zit er niemand achter de servicedesk. Dat kan eigenlijk niet.

Daarnaast zou ik binnen de health-opleidingen meer samenwerking willen zien. We zitten nu in het elfde jaar Twents Onderwijsmodel, maar al die jaren zijn we nog niet in staat geweest om studenten technische geneeskunde, biomedische technologie en gezondheidswetenschappen één gezamenlijk project te laten doen. Ze moeten uiteindelijk toch samenwerken later, dus ik snap niet dat we het in ons onderwijs niet kunnen organiseren.’

Stay tuned

Sign up for our weekly newsletter.