Noot van de redactie
Deze aflevering van 'Op kamers' is gemaakt vóór de coronacrisis. Toch wil U-Today ook in deze tijden gewoon doorgaan met het plaatsen van artikelen over het studentenleven.
In het huis wonen drie mannen en drie vrouwen. Opvallend is de muur in de woonkamer. Het is de bedoeling dat de muur elke twee maanden wordt geschilderd. ‘Maar’, geeft David toe. ‘Hij is nu al ruim anderhalf jaar hetzelfde’. Een aantal weken geleden hebben de huisgenoten samen een bar gebouwd. En ze doen meer samen. Er zijn huisweekenden en ze proberen één keer per module een activiteit te plannen. Daarnaast organiseren ze eens in de twee jaar een Tour de Parents. Ze huren een busje en gaan langs bij de ouders van huisgenoten. David’s eigen kamer is 19 vierkante meter. Hij deelt een wc en douche.
Audentis
‘Ik zit bij Ad Hoc, een dispuut van Audentis. De dispuutkleur is roze en op de één of andere manier is er ook een panterprint bij gekomen. Ik heb voor het jaar 2018 een Almanak voor Audentis gemaakt. Aan de muur hangt een foto van mijn oude commissie, Dias. We organiseerden evenementen. Een week lang allemaal activiteiten voor zowel leden als niet-leden. Dit om het jubileum van de vereniging te vieren. Mijn broertje deed trouwens hetzelfde het afgelopen jaar. Hij studeert hetzelfde als ik en ook in Enschede’.
Galantis
‘Ik vind de albums van Galantis, een Zweeds muziekduo, er heel mooi uitzien. Creatieve dingen vind ik altijd leuk. De covers heb ik op canvas uitgeprint als een soort pop art. Ik vond het wel lijp, ook al ben ik niet echt fan van Galantis. Toch verplichtte ik mijzelf om naar alles te luisteren. Een aantal nummers vond ik leuk, maar het is niet echt memorabel.’
Veganistisch
‘Als ontbijt neem ik meestal Brinta met eiwitshake en amandelmelk. Ik was veel aangekomen en voelde dat het tijd werd om te sporten. Ik heb ook een maand veganistisch gegeten. Dat ging prima, dus ik ben er langer mee doorgegaan. Ook voor het milieu. Hoewel dat misschien wat hypocriet is, want ik wil binnenkort op reis naar de Filipijnen.’
Stamceldonor
‘Ik ben al heel lang stamceldonor. Je schrijft je in en de kans dat je een match bent is ontzettend klein. Maar, toen werd ik gebeld. Vaak gaat het om iemand met acute leukemie. Veel mensen hebben nog het beeld dat het heel pijnlijk is, zoals vroeger. Maar dat is tegenwoordig niet meer. Nu gaat het soms via je bloed. Ik moest na de match door een keuring, kreeg een kuur en daarna een transfusie. Door die kuur maak je zoveel stamcellen aan dat ze loslaten en in je bloedbaan komen. Daarna worden de cellen uit je bloedbaan gefilterd.’
‘Elke donor krijgt achteraf een beeldje van lood. Het idee erachter is dat je het in je huis zet, mensen het zien en het dan herkennen. Ook als een soort gespreksopener. Het heeft een mensachtige vorm. Twee mensen die met elkaar verbonden zijn, omdat diegene aan wie je doneert jouw bloedtype en stamcellen krijgt. Het is echt een verbintenis tussen twee mensen.’
