Brak als een aap herinner ik me onder de douche dat ik vanmiddag nog een verplichte presentatie heb uit te zitten. M’n tranen spoelen gedwee door het doucheputje en voor ik het weet zit ik op de fiets. Het is een prachtige dag en overal op de campus genieten mensen in het zonnetje. Ik moet me eerst nog door de presentatie heen worstelen. In het vak - gevolgd door een dozijn studenten - valt het snel op als er iemand te laat is, maar de docent kent de laatkomer goed en weet dat hij wel vaker te laat is.
Hoewel ik hier geregeld niet al te positief schrijf over de UT, ben ik op een dag als vandaag zeker een tevreden student. Niet vanwege een verplichte presentatie of dat ik die overleefde zonder een spoedbezoek aan het toilet, maar omdat het in Enschede toch allemaal wel verrekte goed geregeld is. Ten eerste omdat die prachtige campus met de stijgende temperaturen almaar fijner wordt. Als het lekker weer is, is er niks lekkerder dan je pauzes vullen met uitgebreide wandelingen. Elk rondje is anders.
Ten tweede, omdat ook in de gebouwen het meestal pico bello in orde is. Een vriend van me die het voor zijn master ‘hogerop’ zocht en naar Rotterdam verhuisde, studeerde laatst weer een dagje op de campus. Het bleek een verademing. Waar je in Enschede liever op de campus naar de wc gaat omdat-ie schoner is dan in je studentenhuis, is dat in Rotterdam andersom. Ontbrekend wc-papier, kapotte verlichting en over remsporen maar te zwijgen.
Een andere vriend die zijn geluk in Utrecht ging zoeken, kwam er bekaaid vanaf. Een docent had een cijfer van het laatste tentamen van zijn pre-master te laat ingevoerd. Gevolg: hele pre-master als niet-gehaald aangemerkt en uitgeschreven worden. Dat zou in Enschede natuurlijk ook kunnen gebeuren, maar vervolgens meerdere dagen van het kastje naar de muur gestuurd worden kan ik me hier door de relatieve kleinschaligheid niet voorstellen.
Volgende week zijn de open dagen. Laten we hopen op goed wandelweer en scholieren die houden van schone toiletten. Misschien ook weer niet té, opdat de kleinschaligheid niet verloren gaat.
