In je laatste studiejaar dienen de signalen dat de koek op is zich steeds sneller aan. Toen ik laatst aan het bijkomen was van een tweedaagse kater, kreeg ik een verontrustende e-mail binnen. Mijn goede vrienden van DUO, die me af en toe ongevraagd een zakcentje toestoppen, bleken opeens minder vrijgevig. Als ik niet binnen twintig dagen mijn studentenreisproduct stop zou zetten, hingen de boetes in de lucht. Of, zoals ik eigenlijk moet zeggen van de pieters-precies van Den Haag: ‘een prikkel om niet al te lang te blijven studeren’.
Hoewel ik mijn studenten-OV nog nooit heb gebruikt om van of naar studie te reizen, zal de komende tijd een stuk duurder uitvallen. Wellicht huur ik voortaan wel een racefiets om naar de Randstad te sjezen. Een ijzersterke actie die interviews opleverde bij media van Radio 1 tot en met het AD, maar of het effect heeft gehad?
Waar de vorige onderwijsminister Robbert Dijkgraaf nog voor Sinterklaas speelde, is Eppo Bruins de zwartepiet toegespeeld. Nog maar een maand voor zijn aanstelling als minister, gaf hij namens de Adviesraad voor wetenschap, technologie en innovatie (AWTI) een advies dat compleet haaks staat op het beleid dat hij nu moet uitvoeren. De adviezen ‘zorg voor een heldere langetermijnvisie op onze samenleving’ en ‘zorg dat innovatiebeleid gericht is op de lange termijn […] en niet politiek wordt afgerekend op kortetermijnresultaten’ zijn nou juist exact de adviezen waar het domrechtse kabinet maling aan heeft.
Hij laat graag blijken het zelf ook niet leuk te vinden, en dat hij ‘voor ons zal knokken’. De enige reden die ik kan verzinnen voor een wetenschapper als Bruins om in dit kabinet te gaan zitten is best een nobele: beter dat ik de klappen uitdeel dan een Marjolein Faber. Hadden we wel een heuse onderwijscrisis gehad nu.
Onze eigen Vinod Subramaniam was tegelijk met Eppo Bruins raadslid van de AWTI, en ik ga ervan uit dat ze achter de schermen pittige discussies hebben over het landelijke (wan)beleid. Vóór de schermen is er echter iemand anders die voor ons knokt. Het is niet de Enschedeër Pieter Omtzigt, maar Jan Paternotte. Hij is sinds kort UT-mascotte. De antwoorden op zijn vragen blijven uiteraard ambtenarig op de vlakte. Bij dé vraag van nationaal belang, over de Student Union en activisme, is het antwoord weinigzeggend en daarmee veelzeggend. De minister weet niet wat de effecten van de langstudeerboetemaatregel zijn...
Eppo Bruins is even roekeloos op de racefiets gestapt als de ongetrainde UT-studenten. Niet voor achtenhalf uur, maar in het ergste geval voor vier jaar. De wind zal flink tegenzitten, het stuur draait alleen maar naar rechts en in plaats van te kunnen knokken, zijn z’n handen gebonden. Haalt ‘ie de eindstreep?
