‘Nooit heb ik er rekening mee gehouden dat mijn initiatief zo’n enorme vlucht zou nemen. Ik startte de petitie, omdat ik het spuugzat was dat vrouwen amper normaal over straat konden in het centrum van Enschede en vond dat ik daar iets aan moest doen. De hoeveelheid reacties en de media-aandacht waren overweldigend. Ik herinner me dat ik tijdens het sporten telefoontjes van bekende actualiteitenprogramma’s stond af te wimpelen. En mijn vader was totaal in shock toen hij ’s ochtends vroeg werd gebeld door radio-dj Giel Beelen, op zoek naar mij. Tja, als student lag ik op dat tijdstip natuurlijk nog te slapen, dus ík nam niet op.’
Superspannend
‘Tv-talkshow Op1 nodigde me uit om samen met VVD-Kamerlid Dilan Yeşilgöz te komen praten over straatintimidatie,. Superspannend vond ik het. Ik weet nog dat ik in de studio zat en dacht: ‘Als ik dit straks achter de rug heb, als het me lukt om als 19-jarige student tussen zwaargewichten zoals Yeşilgöz mijn verhaal te doen op landelijke tv, dan is er niets meer waarvoor ik ooit nog zenuwachtig hoef te zijn.’
Gemeente aan zet
‘Naast veel publiciteit leverde de petitie ruim 17.000 handtekeningen op. Ik heb me toen een beetje teruggetrokken. De publiciteit was nogal overweldigend en ik vond dat de politiek aan zet was. De gemeente Enschede nam het probleem gelukkig heel serieus. Vooral met PvdA-raadslid Yara Hummels had ik fijn contact. De burgemeester was ook inlevend, maar als vrouw wéét Yara hoe het is om zo nageroepen te worden. Daardoor kon ik met haar toch makkelijker praten.’
Politiek karretje
‘De discussie dreigde de verkeerde kant op te gaan nadat een Tubantia-journalist me naar de herkomst van de mannen vroeg. Ze oogden Noord-Afrikaans, antwoordde ik naar waarheid. Ineens hadden Thierry Baudet en Geert Wilders ook van alles te zeggen over mijn initiatief. Maar voor dat politieke karretje wilde ik me niet laten spannen. Met de opmerking dat witte mannen zich óók schuldig maken aan seksuele intimatie, lukte het gelukkig om de beeldvorming bij te stellen.’
Niet voor niets
‘Naar aanleiding van mijn petitie zijn extra controles gehouden en deelden BOA’s en politiemensen boetes uit. De meest opdringerige groep mannen, waarover ik hoorde zeggen dat het drugscriminelen uit Rotterdam zijn, is nu verdwenen en de overlast is al een stuk minder. Vrouwen kunnen weer naar de supermarkt zónder continu seksueel getinte opmerkingen naar hun hoofd te krijgen of op andere manieren geïntimideerd te worden. Ook van mannen hoor ik dat ze zich nu veiliger voelen. Daar ben ik wel trots op, ja – alle moeite is niet voor niets geweest.’
Gewoon Myrthe
‘Het was een hele bijzondere en enerverende periode die ik niet had willen missen. Tegelijkertijd vond ik het ook heftig. Online kreeg ik zo veel reacties dat ik weleens het gevoel had dat iedereen in Enschede me herkende en op me lette. Het is gek hoor, als wildvreemden van alles van je vinden. Toppunt was wel de vrouw die beweerde dat ik niet echt bestond, maar een verzinsel was van Thierry Baudet. In dat opzicht was het wel fijn dat ik bij mijn vrienden en familie altijd ‘gewoon Myrthe’ kon zijn.’
Verschil maken
‘Ook in je eentje kun je verandering in gang zetten, dat is vermoedelijk de belangrijkste les die ik hieruit trek. Denk niet dat het toch niets uitmaakt wat je doet, want dat doet het wél – er zijn namelijk altijd mensen die naar je willen luisteren en die je willen helpen. Natuurlijk was deze ervaring niet altijd alleen maar leuk. Met name online kunnen mensen zó negatief en zó grof uit de hoek komen. Op een gegeven moment ben ik maar gestopt met het lezen van reacties. Maar ik herinner me vooral de vele leuke en positieve reacties: mensen die me een hart onder de riem wilden steken, die me steunden.’
Rollercoaster
‘Of ik het nogmaals zou doen, wetende wat ik nu weet? Hmm, goeie vraag. Na die rollercoaster van de afgelopen maanden ben ik blij dat ik me nu weer kan concentreren op mijn studie. Toch denk ik dat ik wel weer in actie kom als ik nogmaals iets onrechtvaardigs meemaak. Ik heb nu aan den lijve ervaren dat je ook als eenling verschil kan maken. Dus nee, de wereld is nog niet van me af.’
