Halverwege het interview gaat de telefoon. Een faculteit aan de lijn. Of er een buffet geregeld kan worden voor honderd man. Trudie: ‘Natuurlijk, we hebben hele leuke buffetjes, echt heel lekker. Alles kan. Mediterraans? Lekker ijsbuffetje toe? Met een paar lekkere bonbonnetjes tussendoor? En vooraf een lekker borreltje? Gaan we doen.’
Boerderij Bosch is het gezellige trefpunt van personeelsvereniging UT-Kring. Tussen de middag (van maandag tot en met donderdag) is er in de huiskamer van het uit 1903 daterende pand aardig wat aanloop van studenten en medewerkers die tegen een gereduceerd tarief een bioscoop- of saunakaartje aanschaffen (‘ik verkoop er duizend per maand’) of de locatie willen bespreken voor een feestje. Of, gewoon even wat laatste nieuwtjes willen delen met Trudie Hondelink, de beheerder van het voormalige boerenbedrijf aan de Campuslaan. Trudie is de vriendelijkheid zelve, kordaat als het moet en vooral gastvrij en sociaal. ‘De mensen die hier komen weten dat. Ik luister naar hun verhaal, onthoud wat ze vertellen. Geef ze raad als dat nodig is. Ik ken er veel, ze kennen mij, dat is lekker werken. Laatst kwam hier professor Schuijer nog langs, hij was met de auto. Geweldig, hij zal toch bijna honderd zijn’. Klopt, Schuijer is 96 (red.). ‘Hans Kraay jr hadden we hier ook als gastspreker. Wat een leuke man is dat!’
Thuishonk
Vorig jaar juni, op haar vijfenzestigste, ging Trudie bij Sodexo met pensioen. Dat bedrijf was de laatste jaren haar werkgever nadat de UT had besloten de catering en restauratieve voorzieningen uit te besteden aan een extern bedrijf. Trudy ‘verhuisde’ mee, maar ze bleef UT-medewerkster in hart en nieren. Rond de eeuwwisseling kreeg de leegstaande Boerderij Bosch haar huidige horecabestemming en de UT-Kring daarmee een vast eigen thuishonk. Met Trudie als beheerder, een functie die vorig jaar is omgezet in een contract van 10 uur per week. Dat had de UT-Kring, waarvoor ze naast haar horecawerk allerlei evenementen organiseert, goed gezien. Dat vindt Trudie zelf ook: 45 jaar horeca- en UT-ervaring laat je immers niet zomaar met de noorderzon vertrekken.
Bijzonder is het wel. Hoogleraren vinden tot op hoge leeftijd hun weg binnen de universiteit als ze dat willen, maar voor het ‘gewone’ personeel is het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd het absolute eindstation. Behalve dan voor Trudie die sinds haar pensioen formeel op de loonlijst staat bij het Facilitair Bedrijf, dat haar uren doorberekent aan de UT-Kring. Zo is het geregeld. Trudie blij, UT-Kring blij.
Beschermvrouw
Trudie Hondelink bewaart fijne herinneringen aan haar lange UT-loopbaan, die, als het aan haar ligt, nog best een tijdje mag voortduren. Ze werd in 1972 bij de toen nog Technische Hogeschool Twente aangesteld als kantinemedewerkster, ‘overleefde’ in de loop der jaren bazen als Zegers, Schuppers en Dirne, werkte op allerlei plekken binnen de universiteit en zag talloze studenten en medewerkers komen en gaan. Ze hield er vele duurzame contacten aan over. Trots is ze op het erelidmaatschap van de studieverenigingen Abacus (wiskunde) en Stress (bedrijfskunde). Dit, als blijk van waardering voor wat ze in al die jaren voor de studenten heeft betekend en dat nog steeds doet. Ze voelt zich als het ware hun beschermvrouwe, doet mee aan activiteiten van de studenten en onderhoudt warme contacten met alumni overal in Nederland en de rest van de wereld. ‘Heel speciaal, het houdt me jong’.
'De universiteit en dan vooral de UT-Kring is zuinig op me, ze willen me niet kwijt'
Leukste baan
De allereerste lichting prille UT-studenten, 200 in totaal, arriveerde in september 1964. De eerste, pionierende hoogleraren waren net benoemd. Acht jaar na het begin van deze universiteit trad Trudie Hondelink al aan voor haar eerste baan op het voormalige landgoed Drienerlo, omgedoopt tot campus. Ze leerde de universiteit van binnen en van buiten kennen, onderging al het wel en wee. ‘Hoe dat voelt? Ook heel speciaal. Ik ben een bevoorrecht mens. De universiteit en dan vooral de UT-Kring is zuinig op me, ze willen me niet kwijt haha. Ik zit al 33 jaar in het bestuur en ja, misschien ben ik wel de continue factor, de meest ervarene. Het geweten, ja. Dit is de leukste baan van de UT, ik heb veel contacten, ken veel mensen. Wie maakt dat nou mee? Ik beschouw mezelf als de verbindende schakel tussen oud en nieuw. Dus tussen de generaties van nu en de medewerkers die hier al tientallen jaren werken en vaak de jaren zeventig en tachtig hebben meegemaakt.’
Haar leukste tijd? Trudie aarzelt niet. Zeventien jaar werkte ze in de kantine van het toenmalige TW/RC- gebouw (met medewerkers en studenten van de faculteit toegepaste wiskunde en rekencentrum maar ook met bestuurskundigen, psychologen, juristen, sociologen en filosofen), tegenwoordig Cubicus geheten. ‘De sfeer was daar fantastisch door al die verschillende wetenschappen. Aan de betonnen buitenkant zag je het er niet aan af , maar binnen was het er warm en gezellig, leuke medewerkers en studenten van allerlei studierichtingen, het was er knus. Ik herinner me de geweldige sinterklaasvieringen waar alle medewerkers en studenten bij waren betrokken.’
Brand
Groot was dan ook haar ontsteltenis toen op die beruchte woensdag 20 november 2002 een grote uitslaande brand het gebouw voor een groot deel verwoestte. Trudie werkte intussen al in de Spiegel, na een kantinebaan bij chemische technologie. ‘Die brand was verschrikkelijk en had een enorme impact op iedereen binnen de universiteit. Ik herinner me nog de foto op de voorpagina van het UT-Nieuws (tegenwoordig U-Today, red.), van die vredig grazende koeien tegen de achtergrond van het brandende gebouw.’
'Zo'n sportdag, dat geeft de saamhorigheid die we met z'n allen nodig hebben'
Veel is er veranderd in al die jaren, maar niet altijd in positieve zin. ‘De UT is groter geworden, internationaler, zakelijker, onpersoonlijker. Bureaucratischer ook. De goede tijden van weleer waarin iedereen elkaar kende en zaken snel konden worden geregeld, is voorbij’, verzucht ze. ‘Maar het is zoals het is.’ Daarom hoopt ze ook dat de UT-sportdag die in september niet doorging wegens te weinig animo, in het voorjaar (19 april, red.) een nieuw elan oplevert. ‘Daar zou ik erg blij van worden. Op zo’n middag en avond ontmoeten mensen elkaar, vaak voor het eerst. Dat geeft de saamhorigheid die we met z’n allen nodig hebben.’
Intussen vaart de UT-Kring wel bij de gedrevenheid van Trudie Hondelink. Als vooruitgeschoven post van het bestuur organiseert ze zoals gezegd diverse activiteiten. Zoals een bezoek aan musicals, een dagje wintersport, jeu-de-boules, het sinterklaasfeest en de kerstmarkt in Berlijn. Ook bloemschikken zit in het pakket. Het jaarlijkse uitstapje van de UT-Kring begin oktober naar het Duitse Papenborg, met onderweg een bezoek aan Apfelkornfabriek Berentzen, was wederom een doorslaand succes. ‘Met z’n vijftigen in zo’n dubbeldekker, geweldig toch?’
