De genaaide generatie. Zo noemde de Leidse rector magnificus Carel Stolker in mei vorig jaar de nieuwe lichting studenten. Maar eerstejaars Julia Naastepad ervaart dat anders. ‘Vanwege corona gingen de examens niet door. Ik vraag me af of ik mijn eindexamen zou hebben gehaald: mijn cijfers waren niet al te best. Ik zie mijn diploma daarom eerder als een cadeautje. Daar voel ik me zeker niet genaaid over.’
Wel merkt ze de negatieve gevolgen van de coronacrisis. ‘Sommige dingen gaan gewoon lastiger. Je ontmoet bijvoorbeeld veel minder snel nieuwe mensen. Juist in het begin is dat heel belangrijk. Dit studiejaar moet je het echt zelf opzoeken. Daarom ben ik bij Taste gegaan en woon ik gelukkig in een gezellig en actief studentenhuis.’
Twente was voor de jonge studente niet meteen de meest logische keuze. ‘Ik kom uit Maarn, in de buurt van Utrecht. Ik deed er lang over om een studie te kiezen. Bijna koos ik voor de Koninklijke Militaire Academie (KMA). Waarom? Mijn ouders zitten in de businesswereld. Ik hoorde van hen de verhalen over collega’s die oud-militair waren. Volgens mijn ouders komt de discipline van deze oud-militairen goed van pas in het leven. Daar schop je het ver mee in het bedrijfsleven, zeiden ze. Ik vond dat wel een interessante gedachte.’
Ook bedrijfskunde aan Nyenrode stond op het lijstje van Naastepad. ‘Maar daar miste ik het technische gedeelte: natuurkunde, wiskunde B, dat soort vakken. Ook de KMA viel uiteindelijk af. Ik wist zeker dat ik geen militair wilde worden, althans niet heel lang. Ik dacht: dan kan ik beter recht op mijn doel af met bedrijfskunde. Die discipline moet ik mezelf maar aanleren. Ik ben in heel Nederland naar studies gaan kijken. Uiteindelijk werd het technische bedrijfskunde in Twente. In Enschede voelde ik mij direct thuis.’
My own boss
De studie technische bedrijfskunde in Twente moet volgens de UT-studente uiteindelijk leiden tot het hoogste doel: een eigen bedrijf. ‘Daar droom ik van. My own boss, dat is het ideaal. In welke sector weet ik nog niet. Ik zal onderop moeten beginnen en ga dus eerst een paar jaartjes in loondienst. De kunst afkijken. Ik zie mezelf niet als een of andere techneut iets bedenken. Laat mij het maar managen. Vroeger was ik al de aanvoerder van het hockeyteam: een echt leidertje.’
Het ideaal van een eigen bedrijf heeft Naastepad niet van een vreemde. ‘Mijn vader heeft ook een heel succesvol eigen bedrijf gehad. Hij was een van de drie oprichters. Ik was nog jong, maar het was ontzettend tof om het van een afstandje mee te maken. Het zou sick zijn om zelf zoiets uit de grond te stampen.’
De jonge studente ziet haar ouders als voorbeelden. ‘Ze studeerden samen aan Nyenrode en reisden later de hele wereld over om het te maken in de businesswereld. Mijn ouders woonden in België, Rusland, Polen, noem maar op. Ik kijk erg op naar wat ze hebben bereikt. Zoiets wil ik later ook. Ik ga niet stilzitten op één plek. Ik wil nieuwe culturen ontdekken, nieuwe perspectieven leren kennen. Waar mijn droomhuis staat? Dat weet ik nog niet. I’ll see where life takes me. Het staat in ieder geval niet in Nederland, haha.’
Straks, als we corona achter ons hebben gelaten, staan er al verschillende reizen op de planning. ‘Singapore en Cuba staan bovenaan mijn lijstje als reisbestemmingen. Singapore is de place to be voor technische bedrijfskundestudenten. Het lijkt me heel sick om een stage of afstudeeropdracht in Singapore te doen. Ik wil naar Cuba voor de cultuur: de gebouwen, de auto’s en de verhalen. Het is een communistisch land, zeg je? Tja, politiek is niet echt mijn ding. Natuurlijk heb ik mijn eigen opvattingen, maar ik houd niet van de politieke spelletjes. Liever ga ik recht op mijn doel af.’
Veel reizen en een eigen bedrijf: het zijn de dromen van Naastepad in een notendop. Of zoals ze het zelf samenvat: ‘Vroeg opstaan, twee uurtjes surfen, vervolgens vanuit huis mijn eigen bedrijf runnen en pak ‘m beet twee keer in de maand ergens heenvliegen voor business – zo ziet mijn ideale leven er over tien jaar uit.’
