‘Of wij de genaaide generatie zijn?’ De jonge student twijfelt even. ‘Nee, dat denk ik niet. Iedereen wordt op dit moment getroffen door corona, dat geldt voor jong en oud. Misschien hebben wij wat extra pech. Het sociale netwerk van een eerstejaars is fragiel. Ik leerde tijdens de Kick-In gelukkig veel mensen kennen, maar ik spreek ook medestudenten die nog helemaal niemand kennen in Enschede. Toch hebben ook afstudeerders het zwaar. Zij zijn ook genaaid. Daarom zeg ik: iedereen krijgt met corona te maken.’
Het betekent niet dat Kuiper fluitend door de crisis gaat. Inmiddels woont de student Computer Science in een campushuis, maar tot december bivakkeerde hij in een klein kamertje in het centrum van Enschede. Een hok van acht vierkante meter. ‘Dat voelde geïsoleerd. De dagen bestonden uit online college volgen, eten, Netflixen en slapen. Heel eentonig. In mijn nieuwe huis heb ik weer gezelligheid om me heen. Ook zit ik bij een superleuke jaarclub van AEGEE. Mijn huis en jaarclub zorgen ervoor dat ik deze lockdown goed doorkom.’
Dromen
Maar, zo weet Kuiper, de lockdown is niet voor eeuwig. Zodra het kan wil hij de wereld ontdekken. ‘Mijn bucketlist is al gemaakt. Ik weet ook wel: de wereld zit op slot, maar na de crisis gaat-ie weer open, daar ben ik van overtuigd. Mensen willen reizen en ontdekken. Zo zijn we nu eenmaal. Misschien komen er meer regels, zoals een vaccinatiebewijs of tests, maar dat zie ik als een kleine hindernis. Zoiets heeft geen impact op mijn leven. Misschien duurt het nog een jaar, maar als het allemaal voorbij is, dan keren we weer rustig terug naar de oude situatie.’
‘Op mijn zesde blies ik mijn eerste pc op’
Nieuw-Zeeland staat bovenaan zijn bucketlist. Er woont verre familie, en bovenal: hij kan er klimmen. ‘Ik heb drieënhalf jaar in een klimhal gewerkt. Op de UT ben ik lid van de klimvereniging. Voor de lockdown ging ik drie keer per week klimmen. Het is een deel van mijn leven. Tijdens het klimmen vergeet ik de rest van de wereld. Ik focus me alleen op waar ik mijn handen of voeten ga plaatsen, niet op het tentamen van morgen. Ik kom dan in een echte flow. Heerlijk is dat.’
‘In het klimmen kan ik ook mijn energie kwijt, want ik ben van nature behoorlijk druk en enthousiast. Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose ADHD. Ik kampte op de middelbare school met concentratieproblemen. In de vijfde bleef ik zitten: ik wist het even niet meer. Na een lang traject volgde de diagnose. Ik kreeg medicatie om me beter te concentreren. Het heeft mij enorm geholpen, vooral met studeren. Ik ben van een zesjesstudent naar een student met negens gegaan. Eindelijk kon ik de focus en motivatie vinden.’
Explosie
Afgelopen zomer kwam Kuiper vanuit Zwolle naar Enschede voor zijn studie Computer Science. Hij koos voor Twente vanwege de praktische inslag van de opleiding. ‘Ik wil dingen creëren. De theorie in de praktijk toepassen.’ De keuze voor de studie Computer Science was al veel eerder bepaald. ‘Als zesjarig jongetje blies ik mijn eerste computer op. Ik had het voltage van het moederbord aangepast. Mijn ouders waren kwaad, maar het gaf wel een mooie knal.’ Er volgden meerdere explosies. Een paar jaar geleden nog. ‘Mismatch tussen de hardware. Stom. Maar wederom een mooie knal.’
‘Ik wil mijn computerkennis inzetten voor het goede’
Zijn nieuwsgierigheid naar de wereld van enen en nullen bleef niet beperkt tot computerkattenkwaad. Zo leerde hij zichzelf op de middelbare school programmeren met een digitaal handboek en door slim te googelen. ‘Dat kon ik dan weer gebruiken voor mijn bijbaantje. Met een zelfgebouwd ‘script’ kon ik de uren uit het rooster – een Excelbestand – automatisch in mijn agenda doorplaatsen. Heel handig. Maar ik deed er wel een paar dagen over om het te bouwen.’
Goed en slecht
Over de keuze voor Computer Science hoefde Kuiper niet lang na te denken, zoveel is duidelijk. Een droombaan voor ‘later’ heeft hij echter nog niet voor ogen. ‘In de computerwereld gaan de ontwikkelingen razendsnel. Morgen kan alles weer anders zijn, laat staan overmorgen. Op dit moment wil ik vooral zoveel mogelijk leren en ontdekken. Ik hoop wel dat ik mijn kennis later kan inzetten voor het goede. Technologie is makkelijk te misbruiken. Daar maak ik me zorgen over. Ik zou bijvoorbeeld nooit meewerken aan technologieën rondom gezichtsherkenning, waarmee bedrijven als TikTok massaal de privacy van hun gebruikers schenden.’
‘Het klimaat is ook iets waar ik me zorgen over maak. We zien het om ons heen: de extremen worden steeds groter, ook in Nederland. Ik denk dat de klimaatkwestie het leven van onze generatie gaat bepalen. Maar ik ben niet iemand voor activisme. Gelukkig zijn er in mijn generatie mensen die prachtige dingen doen. Denk aan Bojan Slat, de Nederlandse jongen die al het plastic uit de oceaan wil vissen. Zij gaan de wereld veranderen, en deze mensen zal ik volgen.’
