André de Boer hoort veel geroep dat onderwijs ontzettend belangrijk is. Dan volgt voor hem de versoberende realisatie dat onderwijs veel aandacht heeft, maar weinig waardering krijgt. Zijn overtuiging: zolang je geen hoogleraar mag worden op basis van je onderwijsprestaties heb je als universiteit geen waardering voor onderwijs. Daar moet je als college van bestuur ‘de ballen voor hebben’.
De hoogleraar Applied Mechanics vindt het de kerntaak van de UT: jonge mensen opleiden. Zeker in zijn vakgebied schreeuwt het bedrijfsleven om technici. Als docent ben je er om de studenten te ondersteunen, in de tijd dat ze hier zijn. Er voor ze zijn, de deur openzetten, is al een begin. Om ze vervolgens te helpen in goede, maar zeker in moeilijke tijden.
Plezier beleeft hij volop aan lesgeven. Soms door formules op het bord te kalken. Of door de diepte in te gaan: modelleren, afleiden, doorrekenen. Andere momenten draait het om ontwerpen. Het niets promoveren tot iets. Want volgens De Boer is een echte wb’er pragmatisch. Iemand die een probleem wil oplossen en daarna concretiseren. Denken met handen, maar dat allemaal wel vanuit een gedegen onderbouwde theorie.
Praktisch denken komt ook terug in de minor Aircraft Engineering, waar De Boer volop zijn ei in kwijt kan. Voordat hij in 2000 begon aan de UT was hij vijftien jaar werkzaam bij het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum. Met meer dan honderd studenten vanuit zeker tien verschillende opleidingen is het al jaren een van de populairste minors. Met zo’n breed scala aan studenten draait het vooral om samenwerken en het benutten van ieders individuele sterktes. In een projectgroep moeten ze samen aan het eind van de rit met een conceptontwerp voor een vliegtuig komen. Daarin heeft iedereen een belangrijke rol.
De Boer had zelf de afgelopen zes jaar een belangrijke rol binnen werktuigbouwkunde. Als opleidingsdirecteur moest hij het Twents Onderwijsmodel (TOM) invoeren. Dan was het vaak op de rem trappen, op het moment dat de TOM-filosofie naar zijn idee doorschoot. De Boer vond het zijn plicht om zijn docenten en studenten te beschermen. Tegen zaken als rigide wiskundeleerlijnen en projectmoeheid. Want uiteindelijk moet de opleiding wb’ers opleiden. En moeten docenten daar alle ruimte voor krijgen.
Of hem dat ook met verve is gelukt, durft hij niet over zichzelf te zeggen. Afgelopen zomer nam hij afscheid als opleidingsdirecteur. Een menigte van tweehonderd (oud-)studenten en collega’s dromde samen in de Horst. Met nog twee jaar te gaan tot zijn pensioen, focust De Boer zich weer volop op onderwijs, zijn vakgroep en het begeleiden van afstudeerders. Wat hij al wel durft te zeggen: het afscheidsmoment van afgelopen zomer zal moeilijk te overtreffen zijn. Dát was pas waardering.
