Als Sivakumar vertelt en bespiegelt over zijn handelen voor de klas, knikt Milan Gomes mee op momenten van herkenning. De 21-jarige ATLAS-student volgde talloze lessen van Sivakumar en deelt de hoofdlijnen van diens visie op onderwijs. Hij herinnert zich een college van Sivakumar over brainwaves. Gecompliceerde stof die ver van hem af stond. ‘Maar Kishore kan als docent moeilijke stof heel goed terugbrengen naar de basis, zodat iedereen een goed begrip heeft van de inhoud, om daarna samen met de studenten de diepte in te gaan. Als je als docent over die eigenschap beschikt, dan maak je het verschil.’ Een standpunt dat op een tevreden lach op het gezicht van zijn docent kan rekenen. ‘Thanks, Milan.’
Leercoach
Het duo deelt de stelling dat de rol van een docent – zeker op een universitaire instelling – aan het veranderen is, al brengen ze daar beiden hun eigen nuanceringen in aan. Volgens Sivakumar is het niet eens zozeer de rol die verandert, maar moet een docent anno 2022 completer zijn dan ooit. Alleen kennisoverdracht is volgens hem niet genoeg. Hij of zij moet ook een leidende rol op zich nemen en voor meer diepgang zorgen. Volgens Gomes draait het niet alleen om completer zijn, maar is de rol voor een docent vooral complexer. Hij ziet het thuis bij zijn moeder, docente op een onderwijsinstelling. De primaire taak van een docent – kennis overbrengen – staat volgens hem ook bij haar voorop, maar hij meent dat eigenschappen als verantwoordelijkheid en de competenties als leercoach van steeds groter belang zijn. ‘En kijk naar alle systemen die docenten moeten beheersen en bijhouden. Je moet bijna een IT-expert zijn.’
Sivakumar is ruim twee jaar aan de UT verbonden en sinds zijn eerste werkdag zoemt hij als een bezige bij over de campus. De ijverige onderzoeker – geboren en getogen in India – staat niet alleen met veel enthousiasme voor de klas – zowel voor ATLAS-studenten als voor studenten in de BMS-faculteit – hij is ook bijna op de helft van zijn promotieperiode. Hij verricht onderzoek naar het ontwikkelen van nieuwe pedagogische ontwerpen en instrumenten op het snijvlak van leerwetenschappen, ingenieursonderwijs en wetenschapsfilosofie.
Inspiratie
Sivakumar denkt veel na over de vraag wat een docent goed maakt. Het is volgens hem van groot belang voor een docent om te weten wanneer hij of zij verschil maakt. Daarbij staat één begrip centraal: inspiratie. Niet alleen in het klassieke lesgeven, maar vooral in het contact met studenten. Die conclusie trekt hij uit zijn eigen ervaringen als student. Hij had als jonge leerling veel docenten die op een heldere wijze vertelden, maar hem niet raakten zoals andere docenten dat wel konden. Het verschil? De inspiratie. Volgens Sivakumar kun je als docent pas inspireren als de stof die je uitlegt jezelf ook enorm interesseert. Alleen dan kun je deeply passionate zijn.
Die inspiratie en passie zijn volgens hem ook de kernwaarden die het onderscheid maken tussen een goede en een nog betere docent. Het geven van duidelijkheid. Waar sta ik als docent voor? Welke kant wil ik op? Volgens Sivakumar – die eerder in Madras en Parijs studeerde – maakt iedere docent op zijn eigen manier het verschil. Maar op de meetlat van succes voelt hij zich pas nuttig als hij via een student ‘een klein beetje impact kan maken’ op de maatschappij.
Expressie
Leidend zijn, inspireren, meedenken. De eigenschappen waarmee Sivakumar probeert op te vallen, zijn volgens hem alleen optimaal over te brengen met non-verbale communicatie. Dat maakt dat online onderwijs – zeker tijdens de lockdowns – voor hem enorm lastig was. En nog steeds is. Hij ziet zichzelf als een docent van de interactie en de expressie. Dat viel in één klap weg. Hij herinnert zich nog een laatste les van een semester, waarin hij eindelijk weer fysiek voor de klas mocht staan. Een klas waar Gomes – die bevestigend knikt en lacht – ook deel van uitmaakte. Pas toen merkte hij het belang van expressie. Die les was volgens hem namelijk onvergelijkbaar met alle eerdere lessen, terwijl de stof amper differentieerde.
Innovatief willen zijn, studenten enthousiasmeren met nieuwe concepten en informatie, of zelfs experimenteren met opkomende onderwijsvormen zoals blended learning. Dat zijn aspecten waar Gomes als student blij van wordt. En vice versa – ook al weet hij dat het een enorm cliché is – geniet Sivakumar het meest van het Eureka-moment bij een student. Als iemand een twinkeling in zijn ogen krijgt, of begint te lachen bij een Aha-erlebnis. ‘In die kennislanding een kleine rol vervullen, dat is waar ik het voor doe.’
