`Ik hoop iets op te steken van de Zoeloes'

Onder een bontgekleurde paraplu loopt Dennis richting het Theatercafé op de campus. Die plu is straks niet meer nodig. Over ruim een week ruilt hij het wisselvallige weer van dit kikkerlandje met het zonnige Afrikaanse klimaat. Zin in het avontuur heeft hij zeker. `Ik ben zelf een zendingskind, groeide op in Peshawar, Pakistan, toen mijn ouders daar op missie waren. Zending heeft me altijd al getrokken.'

Zijn vrouw - niet bij dit gesprek aanwezig - deelt dezelfde passie. Zij opperde het idee om op missie naar Zuid-Afrika te gaan. `Anna-Eva hoorde verhalen van een klasgenootje die vorig jaar was geweest. De stichting Timu Kota maakte dat mogelijk,' vertelt hij. `Deze organisatie daagt jongeren uit zich actief in te zetten voor een ander. Het project waar wij aan meedoen heet talent4talent. Door middel van workshops op het gebied van muziek, sport, gezondheid, multimedia en creativiteit proberen we elkaars talenten te ontdekken.'

Dennis en zijn vrouw leggen zich toe op de muzieklessen. `Ik speel gitaar en Anna-Eva zingt. Momenteel oefenen we liedjes die we daar samen met de Afrikaanse jongeren willen zingen. Ook gebruiken we een zelfgeschreven lied, zo'n echt feel good nummer. Uiteindelijk nemen we een cd op met de Afrikaanse jongeren en mixen we hun Zoeloestijl, die overwegend a capella is, met onze westerse muziek.'

Voor de reis begint, hebben de jongeren zich eerst verdiept in Zuid-Afrika. `Wij verblijven in het huis van de Afrikaanse projectleider van de stichting. Dat is in Durban, een stad waar de kloof tussen arm en rijk duidelijk zichtbaar is. Dagelijks gaan we naar de Ngcolosi valley, een soort getto waar kansarme Zoeloes in krotten leven.' Dennis vertelt dat tachtig tot negentig procent van de valley-bewoners besmet is met het Hiv-virus. `Ons is verteld dat ze daar niet over praten. De Zuid-Afrikanen leven in een soort schijnwereld: als je het er niet over hebt, bestaat het niet. Ook doen ze er alles aan die schijn op te houden. Jongeren gekleed in vodden, zoals ik verwachtte, zie je blijkbaar niet. De Afrikanen delen namelijk alles. Ze hebben één grote kledingbak waar iedereen wat uit haalt, zelfs merkkleding. Mobieltjes, ook al werken ze niet, gaan gewoon mee. En, om er goed uit te zien, smeren ze hun gezicht in met vaseline.' Verre van hygiënisch, vindt Dennis. `En ook niet zonder gevaar als je weet dat mannen scheerapparaten delen en aids op de loer ligt.'

Die tegenstrijdigheid tussen besmet zijn en doen alsof er niets aan de hand is, intrigeert de studenten. `Het taboe op aids is groot. Zodra bekend wordt dat een Zoeloe besmet is, ligt die persoon uit de gemeenschap.' Dit heeft gevolgen voor de missie van Timu Kota. `Wij kunnen het niet expliciet over aids hebben, want dan brengen we de jongeren die bij ons komen in een lastige positie. Daarom is de voorlichting over gezondheid in het algemeen.'

De reis en het drieweekse verblijf worden voor een groot deel gesponsord door Xplore, een subsidieprogramma van het Nederlands instituut voor zorg en welzijn. `Ze verwachten er wel wat voor terug,' zegt Dennis monter. `Na terugkomst moeten we de acht millenniumdoelen uitdragen.' De IO-student legt uit dat het gaat om afspraken gemaakt tussen 189 landen. `Ze gaan over wereldproblemen zoals de bestrijding van armoede, aids en het beschikbaar stellen van meer schoon drinkwater. Ik besef dat deze doeleinden een streven zijn. Toch ben ik er wel heel erg mee bezig.' Hoe Dennis deze doeleinden aan de man brengt, weet hij al. `Tijdens de introductie organiseert IO een design battle. Deze wil ik betrekken op een probleem in Zuid-Afrika dat ik met mijn camera film. De aankomende eerstejaars kunnen dan een oplossing bedenken.'

Na drie weken Zuid-Afrika hoopt Dennis iets geleerd te hebben van de Zoeloes. `Ik verwacht nieuwe inzichten. Wij Nederlanders zijn soms zo kortzichtig en met onszelf bezig. Er is wel iets meer te doen dan presteren en geld verdienen. Het klinkt idealistisch, maar een beetje dromen mag, toch?