Susanne van Dijk, 4e jaars TBK
Eerst de opdracht
'Afgelopen jaar viel wel mee, ik heb in ieder geval voldoende studiepunten gehaald. Lekker vakantie vieren mag nog niet, want ik moet komende weken mijn technische opdracht doen bij de ING-bank in Amsterdam. Volgend studiejaar heb ik zoveel verplichtingen dat ik dit niet kan uitstellen. Eigenlijk ga ik vast uitrusten voor volgend jaar. Ik word voorzitter van volleybalvereniging Harambee, ik ga in Nijmegen Bedrijfscommunicatie studeren en ik bezet een zetel in de Raad voor de Campusvoorzieningen. Eigenlijk zou ik het jaar moeten gebruiken om af te studeren, maar dat stel ik een tijdje uit. Ik kan nog lang genoeg werken en mijn persoonlijke ontwikkeling is me ook wat waard. Dit is belangrijker. Na mijn technische opdracht ga ik misschien nog twee weekjes stiekem weg.'
Nicole Philippens, 6e jaars TBK.
Strakke deadlines
Waar ik vooral moe van ben geworden is dat de opdrachten dit jaar nogal door elkaar heen liepen. Voor mijn scriptie-onderzoek ben ik twee weken naar Bangladesh en Ethiopië geweest. Toen ik terug kwam moest ik meteen aan het werk met mijn technische opdracht. Op het moment dat ik me voor het ene project aan het inlezen was, moest ik voor de andere een opzet maken. Dat maakte het niet gemakkelijk. Deze week moeten de definitieve versies van de verslagen de deur uit, maar dat gaat wel lukken. Afstuderen is uiteindelijk gemakkelijker gebleken dan ik dacht. Aan het begin van mijn studie dacht ik: 'Oh jee, moet ik dat ook doen'. Maar je rolt er vanzelf in. Met constante, strakke deadlines ben ik prima bezig gehouden. Nu lekker in het huis van mijn ouders uitrusten en als mijn vriend is afgestudeerd gaan we samen op fietsvakantie.'
Joran van der Ploeg, zesde jaars BSK
Niet echt leuk meer
'Uitrusten? Nee, al zou ik 't willen. Voorlopig moet ik in september eerst afstuderen en moet ik gewoon hard doorwerken. Waarom ik het niet anders heb gepland is een rotvraag, die ik mezelf al vaak genoeg heb gesteld. Motivatieproblemen is waarschijnlijk het antwoord. Ik ben intern aan het afstuderen en heb geen directe opdrachtgever, die me vertelt wat ik moet doen. Grootste frustratie van dit jaar was dan ook het grasduinen in artikeltjes in de hoop een onderwerp te vinden. Ik weet niet meer of ik mijn studie wel leuk vind. Het zijn alleen nog maar de laatste loodjes en dan ga je ervoor. Maar leuk? Niet echt meer. Komende vakantie ga ik fijn bij mijn vriendin zitten en daar aan mijn scriptie werken. Dan is het nog een beetje gezellig ook. Het is goed om even uit Enschede weg te gaan, want op een paar afstudeerders na gaatiedereen weg. Echt stimulerend gezelschap blijft er niet over en dan druk ik me nog voorzichtig uit ook.'
Casper Lagerweij, tweedejaars CT&M
Stress door tempobeurs
Deze zomer ga ik bijkomen van de stress van de tempobeurs. Daar word je best wel moe van. De dreiging dat je financieel in de problemen komt, omdat je een aantal vakken niet haalt, is groot. Vooral aan het einde van het jaar gaat dat meespelen. Vorig jaar was de norm nog maar tien studiepunten, dit jaar moeten het er wel 21 zijn. Als het goed is kom ik dit jaar aan 28 studiepunten, dus ik heb weinig te vrezen, maar toch. Eenvoudig is het niet. Het is ook niet erg dat we deze normen opgelegd krijgen, iedereen moet werken, maar het geeft meer druk en dat is onaangenaam. Normaal gesproken ga je 's avonds om tien uur iets anders doen en nu besteed je nog maar wat extra tijd aan een tentamen, zodat je zeker weet dat je het vak haalt. Denk echter niet dat ik dit jaar zwaar heb geleden of constant onder de stress heb gezeten, maar het had zoveel ontspannener kunnen zijn.'
David Kroekenstoel, tweedejaars CT&M.
Jaar vol twijfel
'Dit jaar werd gekenmerkt door twijfel. Bij CT&M moet je in het tweede jaar kiezen welke stroming je gaat doen. Ik aarzel tussen Waterhuishouding & Milieu en Bouwen & Bouwprocessen. Twee totaal verschillende richtingen en dat maakt het nou juist zo moeilijk. Je kunt je er amper een voorstelling van maken. De keuze wisselt per week. We krijgen wel voorlichting, maar meer dan het uitdelen van een aantal stenciltjes is dat niet. Als je echt twijfelt, zoals ik, is dat niet voldoende. De meeste studiegenoten weten het wel, want die studeren nominaal. Ik moet echter nog een paar vakjes en dat geeft je de ruimte om te twijfelen. Ach, wat kan ik anders doen dan het gewoon rustig over me heen te laten komen. Komende vakantie ga ik met vrienden naar Zeeland en dan gaat het verstand op nul. Na de zomer zie ik wel verder. Nachtmerries heb ik er tot nu toe nog niet van gehad.'
Siny Smit, kantinemedewerkster Vrijhof
Noodkantine net camping
'Vakantie dit jaar betekent even een onderbreking. Geen stof en geen herrie van de verbouwing hier. Met deze noodkantine is het net alsof je op de camping staat. Voor twee weken is het leuk, maar daarna wil je toch eigenlijk weer naar huis en van alle gemakken gebruik kunnen maken. Zo langzamerhand heb ik er genoeg van. Deze ruimte is kleiner dan de oude locatie en geeft dus een stuk minder schoonmaakwerk. Dat is wel fijn. Je hebt ook veel meer contact met de klanten, want we kunnen minder mensen bergen en wie er wel iedere dag zit, leer je beter kennen. Maar het scheelt ook in de omzet en dat is weer minder. Wat ook niet fijn was dit jaar, was dat ons Vrijhof-groepje uit elkaar is gehaald en dat we nog niet weten of we ook in de nieuwe locatie mogen werken. Er is altijd gesproken over 'jullie nieuwe kantine' en daar komt nu weinig van terecht. Maar goed, volgende week ga ik voor vijftien dagen naar de Algarve en kan ik alles even vergeten. Voor mij geldt werk is werk, of het nu hier is of in een andere kantine.'
Hennie Bartelink, portier sportcentrum
Tevreden portier
'Ik heb net uitgerust want ik heb vier maanden vrij gehad. Na acht jaar opsparen van vrije dagen en compensatie-uren kon ik lekker even weg. We zijn begonnen met een bezoek aan Indonesië en daarna hebben we een kleine drie maanden met een camper door Australië getrokken, waar mijn jongste zus woont. In totaal toch bijna 6500 kilometer gestuurd en gereden en veel gezien. En wat betreft dat uitrusten? Tja, het werkt eigenlijk wel heel prettig in het sportcentrum. Frustraties hebben we niet en wat er aan spanning dreigt te ontstaan, praten we direct uit. Vanaf mijn stoel kan ik alles hier prachtig overzien en er zijn altijd wel mensen die een praatje komen maken. Normaliter stort de activiteit hier rond deze tijd in, maar sinds de tentamens in de sporthal plaatsvinden, loopt de drukte gelukkig nog een tijdje door. Een gouden greep, die tentamens in de sporthal. Hier werkt een tevreden man.'
Frits Schutte, lid College van Bestuur
Drie dagen uit en thuis
'Ach, uitrusten... Af en toe afstand nemen van de dagelijkse zaken lukt me doorgaans heel aardig. Het dagelijkse uurtje naar huis rijden met wat klassieke muziek op is vaak al voldoende. Ik slaap zelden slecht. Wat ik niettemin het liefst achter mij zou laten? Eèn: het eindeloze overleg dat voor sommige zaken nodig blijkt te zijn, waarbij 'men' het individueel volledig met je eens is, maar collectief ineens allerlei barrières opwerpt. Maar dat is onderdeel van de UT-cultuur, dat gaat na de vakantie gewoon door. Twee: het soms wel wat erg indringend doorvragen van UT-Nieuws. Drie: niet voor publikatie geschikt. Wat ik ga doen? Mijn studeerkamer weer eens ordenen, de tuin doen, achterstallige boeken lezen, mijn Spaans ophalen. En wat kortere buitenlandse trips maken. Recent zijn we een weekend naar Calais geweest om fossielen uit het Krijt en Devoon te zoeken. Drie dagen uit en thuis, ik verzeker je dat je er dan even helemaal uit bent.'
Hannie ten Donkelaar, telefoniste
Weekje naar het strand
'Ik ben een alleenstaande werkende moeder met een kind, dus dan weet je het wel. Mijn dochter Donia is vijf, ze gaat naar de basisschool bij mij in de buurt. Tussen de middag blijft ze over, om drie uur haalt een opvangmoeder haar op. Mijn dochter is best wel zelfstandig, maar alleen de singel over kan ze nog niet. Ik moet uitrusten van de vele vrije dagen die ze krijgt op school. Elke week is er wat: nu eens een sportdag, dan weer een vergadering. Moeders die zelf lekker thuis zitten vinden het wel leuk als de kinderen vaak thuis zijn, maar ik niet. Het kost me al mijn snipperdagen. Donia heeft zes weken vakantie, maar ik kan nu nog maar drie weken opnemen. We gaan een week naar Spanje. Maar ze kan nog niet zwemmen, dus je moet constant opletten. Voor de andere vakantieweken zal ik mijn zusjes moeten inschakelen. Minder werken wil ik niet, ik heb net een huis gekocht. Gelukkig kan ik ook vaak wat regelen met mijn collega's.'
Mark Hafkamp (universitair docent TBK)
Werklast nu beter
'Ik ben sinds 1 juni universitair docent bij de vakgroep Bedrijfsinformatietechnologie. Daarvoor was ik hier aio, ik doe een promotieonderzoek naar de ontwikkeling van bedrijfsinformatiesystemen. Mijn promotor professor Stamper is zijn onderwijs vanwege zijn komende pensionering aan het afbouwen, en ik heb daarom als aio al een aantal onderwijstaken van hem overgenomen. Het afgelopen jaar was daarom vrij druk. Ik heb me op dat doceren eigenlijk wel een beetje verkeken. Stamper heeft een brede, filosofische blik op informatiesystemen. Wil je daar ook wat zinnigs over zeggen, dan moet je een hoop weten. Ik moest me dus elke week verdiepen. Overdag deed ik de vakken, 's avonds het onderzoek. Het licht bleef hier op mijn kamer vaak het langst branden. Door de UD-plaats is de werklast nu beter geregeld. Hoe dan ook, op vakantie ben ik al geweest. Aan die drie weken Toscane was ik ook hard toe. Komende maand ga ik nu mijn vakken verder opzetten.'
Gerrit Snellink, technisch medewerker CT&M
Druk derde semester
'Ik doe gevarieerd werk en heb het hier prima naar mijn zin, dus ik ben na zo'n jaar helemaal niet zo uitgepompt. Werkdruk maak je toch zelf. Niettemin was het derde semester druk, met het opzetten van het nieuwe betonlab en het begeleiden van een betonpracticum en veel andere vakken. Maar wat drukte hoort erbij, vind ik. Ik pendel vanuit Raalte, per trein naar Hengelo en dan op de fiets langs de golfbaan naar de UT. Het voordeel van het reizen - ik lees vaak een boek in de trein - is dat je 's avonds je werk snel kwijt bent. Het nadeel is dat im mijn kinderen (6 en 9) amper zie. Ik ben 's avonds pas om zeven uur thuis en dan mis je toch een groot deel van het gezinsleven. Mijn vrouw werkt trouwens ook. Daarom is voor ons het hoofddoel van vakantie: samen dingen doen. We gaan dus lekker met onze nieuwe vouwwagen richting Zuid-Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk (mijn oude vouwwagen is trouwens nog te koop, zet dat er maar bij).'
Jacco van Hoorn, coördinator CIV-helpdesk
Midden in vuurlinie
'Ik werk al drie jaar bij het CIV, sinds een maand als full-time coördinator helpdesk. Mijn studie CT staat al heel lang stil. Ik wil die wel weer oppakken, maar dit is een vaste baan en ik heb geen haast. Ik neem deze zomer maar een weekje vrij om te werken aan het huis dat ik heb gekocht. Ik hoef nergens van uit te rusten, ik ben niet zo stressgevoelig. Dit is wel een lastige functie, midden in de vuurlinie tussen de klagende klanten en de afdelingen waarnaar je doorverwijst. Daar moet je goed mee omgaan. Er zijn veel klachten over het net. Het is verouderd en overbelast, sinds iedereen toegang heeft tot Internet. Daar kunnen we als helpdesk ook niets aan doen. Jammer genoeg is de onderlinge samenwerking binnen het CIV niet denderend. De afdelingen opereren vaak als eilandjes. Schuiven dingen af. Er is weinig wij-gevoel. Terwijl de buitenwacht gewoon zegt: het CIV levert weer slecht werk af. Bij de helpdesk krijgen we dat op ons brood.'
Peter Powell, hoogleraar WB
De nodige succesjes
'Ik geloof niet dat ik na dit academisch jaar echt ergens van moet uitrusten. Ik kijk er eigenlijk, wat betreft mijn werk hier bij de vakgroep Ontwerpen in Kunststoffen, met veel genoegen op terug. Ik heb toch de nodige succesjes kunnen scoren. Om te beginnen heb ik het eind van het collegejaar gehaald zonder op de een of andere manier het loodje te leggen. Ik heb verder met veel plezier gewerkt aan de voorbereiding van de Studium Generale-lezing over de Nederlandse cultuur aan de UT en de discussie daarna. Trots ben ik op de eerste publicatie van nieuw onderzoek in een professioneel tijdschrift van wereldklasse, en op het binnenslepen van een contract bij een internationale uitgever voor een vijfde handboek. Tenslotte constateer ik tevreden dat ik er als Engelsman eindelijk in slaag om grappen in het Nederlands te maken die nog door anderen begrepen worden ook. Dat zegt uiteraard niks over de kwaliteit van die grappen.'
Angela Jason, medewerkster Vestiging Friesland.
Rooster struikel-blok
'Waar ik moe van word? Informatie proberen te krijgen voor het rooster is een continu struikelblok. Dan is de juiste persoon er weer niet, dan weten mensen het niet. Dat schiet niet op. Dat zal volgend jaar ook wel weer zo zijn. Het was verder een rustig jaar, ja. Maar ik ben ook een vrij stabiel persoon. Ik heb niet zo snel iets van wauw, dit is heel geweldig of heel slecht. Ik ga wel graag op reis, ik heb bijvoorbeeld anderhalf jaar een wereldreis gemaakt. Maar we hebben inmiddels een huis gekocht, dus dat is nu wat moeilijker. Dit jaar gaan we naar Sri Lanka. Hier in Nederland is het leven toch vrij jachtig. Je moet dit of dat. In zo'n land reis je per openbaar vervoer, dat is veel relaxter.'
Willy Damink, Bureau onderwijszaken-TO
Hectisch jaartje
'Het was een hectisch jaar. We zaten eigenlijk permanent met zieken. Een paar keer over hebben we uitzendkrachten gehad. Eentje beviel niet zo goed, de ander kreeg een vaste baan. Maar nu hebben we een hele goeie. Die heeft beloofd niet snel weg te gaan. Waar ik soms moe van word is dat studenten en medewerkers hun spullen niet op tijd inleveren en dat studenten steeds met nieuwe vragen komen. Maar ik ga in december pas op vakantie. We willen eerst wat verbouwen aan het huis. Ik red het wel, hoor. Als je vakantie neemt leef je er naar toe, denk ik. Pas dan ben je de laatste week ontzettend moe en wou je dat het zover was.'
Miko Elwenspoek, universitair hoofddocent bij TN
College-diktaat
'Ik heb een collegedictaat geschreven tijdens het normale bedrijf. Dat washeel druk. Ik word weleens moe van dingen die ik niet red en die ik eigenlijk had moeten doen. Aan een boek waar ik mee bezig ben heb ik niks kunnen doen, voorstellen voor STW zijn nog niet af, ik had meer met studenten en promovendi willen spreken. Maar dat zijn geen speciale dingen. Die komen ieder jaar terug.'
Jeroen Thijs, eerstejaars EL
Moe van project-onderwijs
'Uitrusten? Van de studie en het studentenleven. Projectonderwijs is vermoeiend. Die blokken allemaal, dat is druk. Soms is het ook saai, als je een paar weken met zo'n wiskundevakje bezig bent. Maar ik heb wel alles in één keer gehaald. Studeren is misschien wel iets vermoeiender dan het vwo. Je slaapt minder. Ik zit in een gezellig studentenhuis in de stad. Om twee uur naar bed is geen uitzondering.'
Wim Senger, eerste restaurant-kok
Pieken en dalen
'Je hebt hier pieken en dalen. Van augustus tot december is het 't drukst. We zijn nu aan het afbouwen. Waar ik soms moe van word is dat het met dat warme weer hier niet te harden is. Er kan geen raampje open en de apparatuur kan 't niet aan. Maar in de winter is het hier zalig. Verder word ik niet zo gauw moe. Ik ben een gemakkelijk mens, ik zeur niet zo gauw. Als er gewerkt moet worden, moet er gewerkt worden. Maar ik vind het ook heerlijk om een paar dagen vrij te hebben. Ik woon mooi, op een boerderijtje buiten. Mensen die in de stad zitten, willen er in de vakantie uit. Ik heb hier al vakantie. Een dagje hierheen, een dagje daarheen, een terrasje. Vervelen zal ik me nooit.'
Jan-Paul van der Heide, achtstejaars TO.
Niente stufi
'Er valt deze zomer weinig uit te rusten. In augustus wil ik afgestudeerd zijn, dus er moet keihard worden doorgewerkt. Het afgelopen jaar ben ik continu met mijn afstudeerwerk beziggeweest. De opdracht gaat uit van de nieuwste technieken die nog zwaar in ontwikkeling zijn. Dat levert soms frustraties op. Als je weken aan iets werkt en het blijkt dan helemaal niet te functioneren, dan heb je wel de neiging om die computer flink te gaan slopen. Ik krijg nu ook niente stufi dus ik moet redelijk bijverdienen. Samen met iemand anders heb ik nu een computerbedrijfje. Dat kost nogal eens een nachtje slaap. Waar ik ook van uit zou willen rusten? Nou, iedereen vindt ons project vreselijk interessant. Ze lopen continu de deur plat om te vragen hoe het met ons prototype is. Dan moeten we toch weer wat demonstreren. Maar af en toe wordt er automatisch een rustperiode ingelast. Dan heb je zo hard gewerkt, dan word je een beetje niet lekker.'
